Ερνέστο Τσε Γκεβάρα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το [[1948]] γράφτηκε στην ιατρική σχολή του πανεπιστημίου του Μπουένος Άιρες, όπου ολοκλήρωσε τις σπουδές του το [[1953]], χωρίς όμως να ακολουθήσει την κλινική πρακτική που απαιτούταν προκειμένου να είναι σε θέση να εξασκήσει το επάγγελμα του γιατρού. Στα φοιτητικά του χρόνια δραστηριοποιήθηκε στο φοιτητικό κίνημα, ήρθε σε επαφή με παράνομες αριστερές οργανώσεις, διάβαζε με πάθος [[Καρλ Μαρξ]], [[Φρίντριχ Ένγκελς]], [[Βλαντίμιρ Λένιν]], [[Λέων Τρότσκι]] και [[Μάο Τσετούνγκ]]. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του, στα τέλη του [[1950]], εξασφάλισε άδεια ώστε να εργαστεί ως νοσοκόμος σε εμπορικά πλοία του αργεντινού στόλου. Τους επόμενους μήνες πραγματοποίησε αρκετά ταξίδια στη νότια και κεντρική [[Αμερική]], στη διάρκεια των οποίων έζησε από κοντά τις κοινωνικές συνθήκες στις λατινοαμερικανικές χώρες. Επηρεασμένος από τις εμπειρίες αυτές, άρχισε να ασχολείται όλο και περισσότερο με τα πολιτικά ζητήματα και τον [[Μαρξισμός|μαρξισμό]] ενώ στα αρχικά του σχέδια για τη ζωή κυριαρχούσε η ανθρωπιστική, σχεδόν ιεραποστολική, διάθεση να βοηθήσει τους λαούς της Λατινικής Αμερικής, που μαστίζονταν από τη φτώχεια και τις αρρώστιες της υπανάπτυξης. Ήταν αυτή η αλτρουιστική διάθεση που οδήγησε τα βήματά του στο [[Περού]], όπου πρόσφερε αφιλοκερδώς τις υπηρεσίες του σε τοπικό λεπροκομείο, για να ακολουθήσουν ανάλογα ταξίδια στην [[Κολομβία]] και τη [[Βενεζουέλα]]. Τα δύο βασικά του γνωρίσματα, που έβρισκαν ήρεμη διέξοδο στην ιατρική, δηλαδή η μέχρι αυτοθυσίας τάση για κοινωνική προσφορά και η αχόρταγη διάθεσή του να γνωρίσει άλλες χώρες και άλλους λαούς, άρχισαν να τον σπρώχνουν σε πιο μαχητικούς δρόμους. Ταξίδεψε σ' όλη τη [[Λατινική Αμερική]], όπου η πολιτική ατμόσφαιρα ήταν ηλεκτρισμένη, καθώς οι επαναστάσεις, τα πραξικοπήματα, οι γενικές απεργίες και ο ανταρτοπόλεμος βρίσκονταν διαρκώς στην ημερήσια διάταξη. Συνδέθηκε με αριστερές οργανώσεις στο [[Περού]], τη [[Βολιβία]], τον [[Ισημερινός (χώρα)|Ισημερινό]], τον [[Παναμάς|Παναμά]], την [[Κόστα Ρίκα]], τη [[Νικαράγουα]] και το [[Ελ Σαλβαδόρ]].

 

 

Για ένα σύντομο διάστημα, ο Γκεβάρα εγκατέλειψε τη Γουατεμάλα και μετέβη στο [[Ελ Σαλβαδόρ]], προκειμένου να ανανεώσει τη βίζα παραμονής του. Λίγο μετά την επιστροφή του, επιχειρήθηκε από τη [[CIA]] ένοπλη δράση, με επικεφαλής το συνταγματάρχη Κάρλος Καστίγιο Άρμας, για την ανατροπή της κυβέρνησης του Άρμπενς και με αφορμή την άφιξη ενός πλοίου με όπλα από την [[Τσεχοσλοβακία]].<ref>U.S. Department of State,[http://replay.web.archive.org/20100223053539/http://www.state.gov/r/pa/ho/frus/ike/guat/20179.htm "Foreign Relations, Guatemala, 1952-1954"], ανακτήθηκε [[5 Σεπτεμβρίου]] [[2006]]. (Ανακτήθηκε 8 Μαΐου 2011)</ref><ref>[https://www.cia.gov/library/readingroom/collection/guatemala CIA.gov], ([https://web.archive.org/web/20170118062703/https://www.cia.gov/library/readingroom/collection/guatemala Αρχειοθέτηση] 18/1/2017) αποχαρακτηρισμένα έγγραφα της [[CIA]] για το πραξικόπημα και την επιχείρηση ''PBSUCCESS''. Βλ. επίσης Nick Cullather, ''Secret History: The Cia's Classified Account of Its Operations in Guatemala, 1952-1954'', Stanford University Press, 1999, ISBN 0-8047-3311-2 και Stephen Schlesinger, Stephen Kinzer, ''Bitter Fruit: The Story of the American Coup in Guatemala'', Harvard University David Rockefeller Center for Latin American Studies, 1999, ISBN 0-674-07590-0.</ref> Ο Γκεβάρα συμμετείχε στην ένοπλη πολιτοφυλακή της [[κομμουνισμός|κομμουνιστικής]] νεολαίας που αντιστάθηκε, αλλά παρά τη διάθεσή του να αγωνιστεί στο μέτωπο, κατετάγη τελικά ως γιατρός. Στις [[27 Ιουνίου]], ο Άρμπενς ανακοίνωσε την παραίτησή του και αναζήτησε άσυλο στη [[μεξικό|μεξικανική]] πρεσβεία. Ο Γκεβάρα, επίσης καταζητούμενος του νέου καθεστώτος, αναζήτησε άσυλο στην πρεσβεία της [[Αργεντινή]]ς κατόπιν προτροπής του φίλου του, Σάντσες Τοράνσο. Οι πολιτικές εξελίξεις στη Γουατεμάλα σημάδεψαν βαθιά τον Γκεβάρα και η εμπειρία που αποκόμισε στη χώρα χαρακτηρίζεται ως σημείο πολιτικής καμπής για τον ίδιο.