Πρέβεζα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η Πρέβεζα και οι υπόλοιπες Βενετικές κτήσεις θα περιέλθουν αυτοδικαίως στους Γάλλους, το 1797, μετά την κατάλυση της Δημοκρατίας της Βενετίας από τον [[Ναπολέων Α΄ Βοναπάρτης|Ναπολέοντα Α΄]] και κατά τα οριζόμενα στη [[Συνθήκη του Κάμπο Φόρμιο]]. Η βραχύβια Γαλλική κατοχή της Πρέβεζας θα σφραγιστεί το επόμενο έτος, [[1798]], με την άνιση σε αριθμό δυνάμεων και αιματηρή Μάχη της Νικοπόλεως και τον ακολουθούμενο [[Χαλασμός της Πρέβεζας|Χαλασμό της Πρέβεζας]] από τον [[Αλή Πασάς|Αλή Πασά]] Τεπελενλή.<ref>Εκδοτική Αθηνών: «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους», Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών</ref> <ref>Αλέξανδρος Δουμάς: «Αλή Πασάς», Ελληνική μετάφραση, Αθήνα</ref> Ο Μέγας Ναπολέων έστειλε στην Πρέβεζα ως πολιτικούς εκπροσώπους τους επιφανείς Έλληνες της Κορσικής αδελφούς Stefanopoli. Τον έναν από τους αδελφούς αυτούς τον είχε δηλώσει ως «κηδεμόνα» στη Στρατιωτική Σχολή όπου σπούδασε. Ο στρατηγός La Salchette με 280 Γάλλους Γρεναδιέρους στρατιώτες (κατ΄ άλλη άποψη 700) φτάνει στην Πρέβεζα με πλοία και μία μικρή δύναμη Γαλλικού στρατού καταφθάνει ειρηνικά επίσης στην πόλη της Πάργας.<ref>Μελάς Σπύρος: «Αλή Πασάς, Το λιοντάρι της Ηπείρου». Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών</ref> Οι Πρεβεζάνοι υποδέχονται με χαρά τους Γάλλους. Γράφουν στα έγγραφά τους «ΠΕΑ (= «Πρώτο ‘Ετος Απελευθέρωσης»).{{παραπομπή}} Ο ιστορικός Κάδμιος γράφει για την άφιξη των Γάλλων στην Πρέβεζα: ''«Τω 1798, ότε υψώθη η Γαλλική σημαία επί των δήθεν επάλξεων του ερειπωμένου φρουρίου της Πρεβέζης, δεν υπήρχον επ' αυτού ή τρία σιδηρά τηλεβόλα, η δε Γαλλική Δημοκρατία από πολλών μεριμνών περισπωμένη, ελάχιστον εφρόντιζε περί της σπουδαίας ταύτης θέσεως. Η άμυνα αυτής, μετά περιοχής της Νικοπόλεως είχεν εμπιστευθή εις διακοσίους ογδοήκοντα Γρεναδιέρους, υπό την διοίκησιν του Στρατηγού La Salcette (ή La Salchette). Μόλις ούτος ώπλισεν και ωργάνωσε την Εθνοφυλακήν της Πρεβέζης και απέστειλε πολεμοφόδια εις τους Σουλιώτας, τους προσφερθέντας να ταχθώσιν υπό την Γαλλικήν σημαίαν και συμπράξωσι προς απόκρουσιν του Αλή Πασά, εσκέφθη διά την άμυναν της προκεχωρημένης θέσεως Νικοπόλεως»''<ref>Κάδμιος: Πολεμικαί Επιχειρήσεις παρά την Πρέβεζαν, σελίδα 14), εκδόσεις Σαλίβερου, εν Αθήναις, 1900</ref> Τελικά στις 12 Οκτωβρίου 1798 δυνάμεις 7000 έφιππων και πεζών Τουρκαλβανών επιτέθηκαν στις δυνάμεις της Φρουράς Πρέβεζας που είχαν οχυρωθεί στην αρχαία Νικόπολη. Ήταν 280 Γάλλοι γρεναδιέροι, 60 Σουλιώτες πολεμιστές υπό τον καπετάν Χριστάκη και 200 Πρεβεζάνοι πολιτοφύλακες.<ref>Στρατηγός Camus: «Απομνημονεύματα», Παρίσι, 1815</ref> Η μάχη διήρκεσε μιά ολόκληρη μέρα και περιγράφεται στο λήμμα [[Χαλασμός της Πρέβεζας]]. Μετά τη σφαγή της φρουράς ακολούθησε η σφαγή των αμάχων της Πρέβεζας και στη συνέχεια το επόμενο διήμερο η σφαγή της Σαλαώρας.<ref>Μάνος Δημήτριος: «Αλή Πασάς Τεπελενλής», Εκδόσεις Άλφα, Αθήνα</ref> Για τη σφαγή αυτή αναφέρεται σχετικά ο Γάλλος Πρόξενος στα Ιωάννινα [[Φρανσουά Πουκεβίλ|Pouqueville]].<ref>Μιχαήλ Ντασκαγιάννης: «Ο Χαλασμός της Πρέβεζας», Περιοδικό Ιστορικά Θέματα, Απρίλιος 2005</ref><ref>Cronin, Vincent: «Napoleon», εκδόσεις Harper Collins Publishers, Λονδίνο 1994; Pp. 141-143</ref><ref>Herold J. Christopher: «The Age of Napoleon», εκδόσεις Houghton Mifflin Company, Boston, 1987; Pp. 58-59.</ref><ref>Markham, Felix: «Napoleon» εκδόσεις A Mentor, New York, 1966; Pp. 53-54</ref><ref>Chandler, David G: «Dictionary of the Napoleonic Wars», editions Simon & Schuster, New York, 1993</ref>