|
==Ο βίος του==
Γεννήθηκε πιθανώς στην [[Αρχαία Αθήνα|Αθήνα]], ενώ για την νεανική ηλικία του δε γνωρίζουμε πολλά. Είναι γνωστό πως ήταν κάτοχος ιδιαίτερης φιλοσοφικής μορφώσεως και πως ήταν σταθερά προσκολλημένος στην εκκλησιαστική παράδοση. Περιόδευσε όλη την [[Αρχαία Ελλάδα|Ελλάδα]], [[Καλαβρία]], [[Μικρά Ασία]] και στην [[Αρχαία Αίγυπτος|Αίγυπτο]]. Υπήρξε μαθητής του [[Στωικισμός|στωικού]] φιλοσόφου και μετέπειτα Χριστιανού [[Πανταίνος|Πανταίνου]]. Ο ΠανταίνοςΠάνταινος θεωρείται ιδρυτής της [[Θεολογική σχολή της Αλεξάνδρειας|θεολογικής σχολής της Αλεξάνδρειας]], την οποία ανύψωσε από κατηχητική σχολή στα τέλη του [[2ος αιώνας|2ου αιώνα]], τον οποίο και διαδέχθηκε ο μαθητής του Κλήμης. Θεμελιώδεις αρχές της σχολής αυτής υπήρξαν "η ελευθερία στην έρευνα, η αναγωγή της πίστης σε [[γνώση]] με τη βοήθεια της [[Φιλοσοφία|φιλοσοφίας]] και η χρήση της αλληγορικής μεθόδου στην ερμηνεία των [[Αγία Γραφή|Γραφών]]".<ref>Τατάκης Βασίλειος, ''Η Βυζαντινή φιλοσοφία'', 1977, Εταιρεία Σπουδών Νεοελληνικού Πολιτισμού και Γενικής Παιδείας, σ. 28.</ref>, έχοντας πάντα ως επίκεντρο τη χριστιανική πίστη<ref>Ό.π., σ. 29. Σύμφωνα με τον Φλορόφσκυ, «Ο Κλήμης...μπορεί κατά καιρούς να φαίνεται πως περιπλανάται πολύ μακριά μέσα στή φιλοσοφία αλλά η βασική του αρχή είναι ότι...«πίστη είναι το κριτήριο της γνώσεως» (Στρωματείς 2,4)». ([[Γεώργιος Φλορόφσκυ]], ''Οι Βυζαντινοί Πατέρες του 5ου αιώνα'', Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 1992, σελ. 145)</ref> και θεωρώντας ότι «νήπιοι ουν και οι φιλόσοφοι, εάν μη υπό του Χριστού απανδρωθώσιν».<ref>''Στρωματείς'', Λόγος Α', PG 8,752A. Η θέση αυτή ήταν σε συμφωνία με τη ''"θεολογία της αρχαίας Εκκλησίας"'', η οποία «υπήρξε πάντοτε επιφυλακτική έναντι της ελληνικής φιλοσοφίας» και «επέκρινε τα φιλοσοφήματα εκείνα, τα οποία ήρχοντο εις αντίθεσιν προς τας δογματικάς πεποιθήσεις της». (Θεοδώρου Ανδρέας, ''Ιστορία των Δογμάτων - τόμ. 1ος, μέρος 2ον, Η ιστορία του δόγματος από της εποχής των Απολογητών μέχρι του 318 μ.Χ.'', Γρηγόρης, Αθήνα, 1978, σελ. 519)</ref>
Ο Κλήμης έλαβε στην Αλεξάνδρεια μεγαλύτερη θεολογική μόρφωση και χειροτονήθηκε πρεσβύτερος της τοπικής εκκλησίας. Το έργο το οποίο ανέλαβε να φέρει σε πέρας ήταν αρκετά δύσκολο, καθώς προσπάθησε να αποδείξει την εναρμόνιση Χριστιανισμού και φιλοσοφίας των Ελλήνων. Οι συνθήκες της εποχής όμως δυσχέραναν το έργο του, καίτοι δεν είχαν ακόμα διαμορφωθεί οι συνθήκες, ώστε να έχει την αναγκαία δύναμη να συνθέσει ένα πλήρες έργο.
Στο αξιολογότερο έργο του ''[[Στρωματείς]]'' υποστήριξε πως η ορθή φιλοσοφία σε άρρηκτη ενότητα με τη Χριστιανική πίστη πρέπει να θεωρείται η Τρίτη Διαθήκη. Συνολικά στο έργο του θεωρεί πως «''αληθινός γνωστικός''» είναι όποιος συνδυάζει την πίστη με την φιλοσοφική κατανόηση, έτσι μόνο με τη ορθή φιλοσοφία μπορεί ο πιστός να καταστεί αληθινός Χριστιανός γνωστικός. Αληθινή πηγή γνώσεως πρέπει να θεωρείται η πίστη, χωρίς να παραγνωρίζεται η γνώση.
Η ερμηνεία των [[Αγία Γραφή|Γραφών]] με κατά βάση αλληγορικό τρόπο από τον ΚλήμηΚλήμεντα ήταν παρόμοια με εκείνη του [[Φίλων|Φίλωνα]]. Ορισμένες δογματικές θέσεις του θεωρήθηκαν αργότερα ως ύποπτες, αν όχι εσφαλμένες. Ο [[Πατριάρχης Φώτιος Α΄]], με ιδιαίτερη επιθετικότητα, υποστήριξε ότι ο Κλήμης, ή κάποιος που τον πλαστογράφησε, είχε αιρετικές θέσεις, όπως για παράδειγμα το ότι πίστευε στη μετεμψύχωση και πως ο Υιός του Θεού είναι κτίσμα και ότι ο Λόγος δεν έγινε σάρκα.<ref>Καὶ ἔν τισι μὲν αὐτῶν ὀρθῶς δοκεῖ λέγειν͵ ἔν τισι δὲ παντελῶς εἰς ἀσεβεῖς καὶ μυθώδεις λόγους ἐκ φέρεται. Ὕλην τε γὰρ ἄχρονον καὶ ἰδέας ὡς ἀπό τινων ῥητῶν εἰσαγομένας δοξάζει͵ καὶ τὸν Υἱὸν εἰς κτίσμα κατάγει. Ἔτι δὲ μετεμψυχώσεις καὶ πολλοὺς πρὸ τοῦ Ἀδὰμ κόσμους τερατεύεται· [...] Λέγεται μὲν καὶ ὁ Υἱὸς λόγος͵ ὁμωνύμως τῷ πατρικῷ λόγῳ͵ ἀλλ΄ οὔ νυν οὗτός ἐστιν ὁ σὰρξ γενόμενος· οὐδὲ μὴν ὁ πατρῷος λόγος͵ ἀλλὰ δύναμίς τις τοῦ Θεοῦ οἷον ἀπόρροια τοῦ λόγου αὐτοῦ͵ νοῦς γενόμενος τὰς τῶν ἀνθρώπων καρδίας διαπεφοίτηκε. Καὶ ταῦτα πάντα πειρᾶται ἀπὸῥητῶν τινῶν κατασκευάζειν τῆς γραφῆς͵ καὶ ἄλλα δὲ μυρία φλυαρεῖ καὶ βλασφημεῖ͵ εἴτε αὐτός͵ εἴτε τις ἕτερος τὸ αὐτοῦ πρόσωπον ὑποκριθείς. Ἐποιήθησαν δὲ αὐτῷ αἱ βλάσφημοι αὗται τερατολογίαι ἐν τόμοις ὀκτώ.—''Βιβλιοθήκη'' 108,89α.</ref>
==Εργογραφία==
|
