Βιέννη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 37:
Οι [[Οθωμανοί|οθωμανικές]] εισβολές στην [[Ευρώπη]] στο 16ο και 17ο αιώνα σταμάτησαν δύο φορές ακριβώς έξω από τη Βιέννη ([[Πρώτη πολιορκία της Βιέννης]] το [[1529]] και [[Δεύτερη πολιορκία της Βιέννης]] το [[1683]]). Το [[1784]] στην Βιέννη κυκλοφόρησε η ''[[Εφημερίς (εφημερίδα Αθήνας)|Εφημερίς]]'', η πρώτη ελληνική εφημερίδα. Κατά την ίδια περίοδο η πόλη έγινε και η αφετηρία διάδοσης του [[καφές|καφέ]] στην Ανατολική Ευρώπη.
Από το 1790 ο [[Ρήγας Φεραίος]] κατέφυγε στη [[Βιέννη]], την οποία έκανε έδρα της επαναστατικής δράσης του.<ref> Όπως υποστηρίζει ο [[Μιχαήλ Γούδας]] (στο σύγγραμμά του «''Βίοι Παράλληλοι''», Β΄ τόμος, σελ. 117): Ο Ρήγας ανέλαβε επικεφαλής της επαναστατικής οργάνωσής του στα [[1794]], αλλά δεν είναι γνωστό πότε ακριβώς είχε ιδρυθεί η τελευταία αλλά και σε ποια πόλη, τη Βιέννη ή το Βουκουρέστι</ref> Στη [[Βιέννη]] ταξίδεψε μαζί με τον Αυστριακό βαρώνο Ελληνικής καταγωγής Χριστόδουλο Λάνγκενφελτ-Κιρλιανό, ο οποίος τον έφερε σε επαφή με άλλους ομογενείς. Στη Βιέννη συνεργάτες του ήταν κυρίως Έλληνες έμποροι ή σπουδαστές. Στη Βιέννη τύπωσε ο Ρήγας τον [[Θούριος|Θούριο]] και την [[Χάρτα του Ρήγα|Χάρτα]] που φιλοτεχνήθηκε από τον Αυστριακό λιθογράφο Φρανσουά Μίλλερ, την επαναστατική του προκήρυξη σε χιλιάδες αντίτυπα, προκειμένου να μοιραστούν στους Έλληνες των υπόλοιπων φιλελεύθερων περιοχών των [[Βαλκάνια|Βαλκανίων]], το ''Σχολείον των ντελικάτων Εραστών'', το ''[[Φυσικής απάνθισμα]]'', το ''Ηθικός Τρίπους'', ''Το Σύνταγμα της Ελληνικής Δημοκρατίας'', ''Τα Δίκαια του ανθρώπου'', καθώς και τον 1ο τόμο του ''[[Νέος Ανάχαρσις|Νέου Αναχάρσιδος]]''. Ο Ρήγας απέβλεπε στην απελευθέρωση και ενοποίηση όλων των Βαλκανικών λαών και φυσικά όλου του ελληνικού στοιχείου που ήταν διασκορπισμένο στην Ανατολή και τα ευρωπαϊκά κέντρα.<ref>Αναστάσιος Γούδας, Βίοι παράλληλοι των επί της αναγεννήσεως της Ελλάδος διαπρεψάντων ανδρών, Τόμοι Β΄και Γ΄, Αθήναι, 1870</ref><ref>Γεώργιος Θεοφίλου, Βιογραφία Ρήγα Φεραίου, Αθήναι, 1896</ref>
Το [[1796]] έγινε εφημέριος του Αγίου Γεωργίου της ελληνικής παροικίας στη Βιέννη ο [[Άνθιμος Γαζής]], συγγραφέας, χαρτογράφος και από τους σημαντικότερους [[Νεοελληνικός Διαφωτισμός|διαφωτιστές]], που αγωνίστηκε για τη διάδοση των ευρωπαϊκών ιδεών στην [[Ελλάδα]]. Ο Γαζής από το [[1799]] ως το [[1812]] ανέπτυξε ιδιαίτερη συγγραφική και εκδοτική δραστηριότητα, εκδίδοντας έργα Ελλήνων ή ξένων συγγραφέων μεταφρασμένα από τον ίδιο. Ξεχωρίζουν τα δικά του έργα, όπως η πεντάτομη ''Ελληνική Βιβλιοθήκη'' ([[1807]]), η οποία περιλαμβάνει βιογραφίες αρχαίων συγγραφέων, και το τρίτομο ''Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής'' ([[1809]]–[[1816]]). Το [[1811]], με υπόδειξη του [[Αδαμάντιος Κοραής|Κοραή]] εξέδωσε στη Βιέννη το περιοδικό ''[[Ερμής ο Λόγιος]]'', το πιο αξιόλογο προεπαναστατικό έντυπο, όπου σχολίαζε ο ίδιος φιλολογικά γεγονότα και τη δημιουργία πνευματικών ευρωπαϊκών κινημάτων. Ο ίδιος είχε την επιμέλεια του περιοδικού ως το 1814. Το περιοδικό συνέχισε να κυκλοφορεί μέχρι το 1821.<ref>[[Γιάνης Κορδάτος]], Ιστορία της Νεοελληνικής λογοτεχνίας. Από το 1453 ως το 1961, τόμος πρώτος,εκδ.Επικαιρότητα, Αθήνα, 1983, σελ. 137</ref>
Το [[1805]], η πόλη έγινε πρωτεύουσα της Αυστριακής Αυτοκρατορίας - και αργότερα της [[Αυστροουγγαρία|Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας]] - και διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην ευρωπαϊκή και παγκόσμια πολιτική, συμπεριλαμβανομένης της φιλοξενίας του [[Συνέδριο της Βιέννης|Συνεδρίου της Βιέννης]] το 1815.
| |||