Καστράτος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

=== Μπαρόκ όπερα ===

Κατά παρόμοιο τρόπο κυριάρχησαν στην όπερα. Αρχικά τους ανέθεταν δευτερεύοντες ή γυναικείους ρόλους, όμως γύρω στο [[1680]] ξεκίνησε ο «χρυσός αιώνας» τους, που συνέπεσε με την άνοδο της δημοτικότητας του συγκεκριμένου μουσικού είδους. Για εκατό χρόνια, οι περισσότεροι [[Συνθέτης|συνθέτες]] (ιδίως της λεγόμενης [[Όπερα#Η μεταρρύθμιση στην όπερα|ιταλικής σχολής]]) αναζήτησαν στην εύπλαστη και παντοδύναμη φωνή των καστράτων την ενσάρκωση του ηρωικού ιδεώδους της [[Όπερα Σέρια]] και έγραφαν τους ανδρικούς πρωταγωνιστικούς ρόλους έχοντας κατά νου τις ικανότητές τους. Παραστάσεις που δεν συμπεριελάμβαναν γνωστούς καστράτους θεωρούνταν αντιεμπορικές και καταδικασμένες σε αποτυχία.

 

Η ζήτηση για καστράτους οδήγησε χιλιάδες Ιταλούς παιδικής ηλικίας στο [[χειρουργείο]]. Σε πολλές περιοχές η σχετική επέμβαση ήταν τυπικά νόμιμη μόνο εάν κινδύνευε η ζωή του αγοριού, αλλά πάντα βρισκόταν μια καλή δικαιολογία για κάτι που αποτελούσε κοινό μυστικό - χαρακτηριστικά, η οικογένεια του [[Φαρινέλλι]] είχε επικαλεσθεί πτώση από [[άλογο]] που καθιστούσε αναγκαία την [[εγχείρηση]] στους [[όρχεις]]. Μόνο στις δεκαετίες του 1720 και του 1730, όταν ο κόσμος της όπερας είχε καταληφθεί από ακραία υστερία, υπολογίζεται ότι μέχρι και 4.000 αγόρια ευνουχίζονταν κάθε χρόνο στη χώρα. Κάποιοι απ' αυτούς ήταν γόνοι πλούσιων οικογενειών που ήθελαν να κάνουν μεγάλη καριέρα, όπως ο [[Καφφαρέλλι]]. Αλλά οι περισσότεροι προέρχονταν από φτωχές τάξεις και ευνουχίζονταν με πρωτοβουλία των γονέων τους, με το όνειρο ότι θα ξεφύγουν απ' την ένδεια (π.χ. [[Σενεσίνο]], Φαρινέλλι) - όπως λέει παραστατικά η [[Τσετσίλια Μπάρτολι]], από οικογένειες με 10-12 παιδιά, ένα εκ των οποίων θυσιαζόταν με την ελπίδα να κάνει καριέρα και να σώσει και τους υπολοίπους από την εξαθλίωση.