Γιώργος Νταλάρας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ +ηγη
Γραμμή 17:
== Πρώτα βήματα ==
 
Ξεκίνησε το [[1965]] σε ηλικία 16 χρονών, παίζοντας κιθάρα και τραγουδώντας στο πάλκο ''"Στου Στελλάκη"'', με τον βετεράνο [[Στέλιος Περπινιάδης|Στελιο Περπινιάδη]] και τον γιόγιο του Βαγγέλη στο [[Χαϊδάρι]].
 
Ο [[Βαγγέλης Περπινιάδης]], φίλος του πατέρα του Γ. Νταλάρα, προσπάθησε να τον βοηθήσει να μπει στην δισκογραφία. Του έγραψε δύο τραγούδια και του πρότεινε να τα ηχογραφήσουν σ'ένα στούντιο στα [[Εξάρχεια]]. Ο 17χρονος Γ.Νταλάρας καθώς πηγαίνει στο στούντιο την ημέρα που θα ηχογραφούσαν τα τραγούδια, δύο άρματα μάχης είχαν σταθμεύσει προς το μέρος της Στουρνάρη. Προς την άλλη κατεύθυνση επικρατούσε η ίδια εικόνα. Ήταν Παρασκευή [[21 Απριλίου]] [[1967]], η ημέρα που η στρατιωτική [[χούντα των συνταγματαρχών|χούντα]] κατέλαβε την εξουσία, γεμίζοντας το κέντρο της Αθήνας με τανκς. Έτσι λοιπόν, δεν κατάφερε να πάει στο στούντιο. Η ηχογράφηση ματαιώθηκε και δεν γράφτηκαν ποτέ αυτά τα τραγούδια.<ref>Τα Νεα,Ταχυδρόμος - 14/4/2007</ref><ref>Εισαγωγικό σημείωμα δίσκου 'Για τα τραγούδια κι εγώ φταίω'. Πάνος Γεραμάνης - MINOS-EMI, 1993</ref>Από την αυτοβιογραφία του Βαγγέλη Περπινιάδη <ref>Αυτοβιογραφία του Βαγγέλη Περπινιάδη - "Πριν το τέλος" (έρευνα-επιμέλεια Κώστα Μπαλαχούτη). 2000 - Εκδόσεις: Προσκήνιο. ISBN 9607057740</ref> μαθαίνουμε οτι αυτά τα δύο τραγούδια ήταν το ''"Μπροστά στα σκαλοπάτια σου"'' ένα κανταδορίστικο χασάπικο και το ''"Πάντα σε φίλους πίστευα"'' ένα ζεϊμπέκικο.
 
Πέντε μήνες αργότερα, ηχογραφεί το πρώτο του τραγούδι από την εταιρία "Αυλός" του Γ. Περγαντή. Η ''"Προσμονή"'' σε μουσική του Βασίλη Αρχιτεκτονίδη και σε στίχους Παναγιώτη Καλαποθαράκου ηχογραφήθηκε το [[1967]] σε ένα μικρό στούντιο στην οδό Μασσαλίας που είναι πάροδος της Σόλωνος. Το τραγούδι αυτό κυκλοφόρησε σε δίσκο 45 στροφών αλλά κόπηκε αμέσως και όχι τυχαία, από την λογοκρισία των συνταγματαρχών<ref>Μετρονόμος #25, Απρίλιος – Ιούνιος 2007, σελ.15. Συνέντευξη του Β.Αρχιτεκτονίδη στον Τάσο Π. Καραντή</ref>. Οι στίχοι ήταν καθαρά πολιτικοί:<br/>
''"Πότε η καμπάνα του λαού / του γερο Μακρυγιάννη / λεύτερο χώμα κι ουρανό / για όλους θα σημάνει"''
 
Όπως έχει παραδεχτεί και ο ίδιος<ref>Μουσικό Κουτί: Αυτοβιογραφία - MINOS-EMI, 1997</ref>, το όνομα του πατέρα του διευκόλυνε σημαντικά τα πρώτα του βήματα και του άνοιξε πόρτες. Άρχισε να εμφανίζεται σε διάφορα λαϊκά μαγαζιά παίζοντας κιθάρα και τραγουδώντας με ονόματα όπως με την [[Καίτη Γκρέυ]], τον Νίκο Καλλέργη και άλλους. Λίγο αργότερα, ο [[Σπύρος Ζαγοραίος]], αδελφικός φίλος του πατέρα του, καλεί το Μάκη Μάτσα στο μαγαζί του στην [[Πλάκα]] για να ακούσει τον Νταλάρα. Ο Μάτσας ενθουσιάζεται και ο Γιώργος υπογράφει, τη ίδια εβδομάδα, το πρώτο του συμβόλαιο συνεργασίας στην ''"ΜΙΝΟΣ"''.<ref>Εισαγωγικό σημείωμα δίσκου 'Για τα τραγούδια κι εγώ φταίω'. Πάνος Γεραμάνης - MINOS-EMI, 1993</ref> Ένα συμβόλαιο και μία συνεργασία που κράτησε από το [[1968]] έως το [[2005]]. Τριάντα επτά ολόκληρα χρόνια που κλείνουν μέσα τους ένα πολύ σημαντικό έργο στο ελληνικό τραγούδι.
 
Το [[1969]], μετά από κάποιες συμμετοχές σε δίσκους με τραγούδια των Λοΐζου, Μητσάκη κ.α. ηχογραφεί τον πρώτο προσωπικό του δίσκο με τραγούδια των [[Σταύρος Κουγιουμτζής|Σταύρου Κουγιουμτζή]], Λουκιανού Κηλαηδόνη, Γρηγόρη Φούντα, Γιώργου Μητσάκη σε στίχους Κουγιουμτζή, [[Άκος Δασκαλόπουλος|Άκου Δασκαλόπουλου]], Δημήτρη Ιατρόπουλου και Κώστα Βίρβου.