Ρήγας Βελεστινλής: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Ο Georgios86 μετακίνησε τη σελίδα Ρήγας Φεραίος στη Ρήγας Βελεστινλής πάνω από την ανακατεύθυνση |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 21:
=== Νεανικά χρόνια ===
Τα νεανικά χρόνια του Ρήγα
Σύμφωνα με τον [[Χριστόφορος Περραιβός|Χριστόφορο Περραιβό]], ο Ρήγας
=== Επαναστατική δράση ===
Γραμμή 44:
=== Το τέλος του Ρήγα ===
[[Αρχείο:Nbs rof.jpg|thumb|250px|right|Αναμνηστική πλάκα στον πύργο [[Πύργος Νεμπόισα|Νεμπόισα]], στον οποίο ο Ρήγας
Ο Ρήγας συνελήφθη στην [[Τεργέστη]], σε ξενοδοχείο που είχε καταλύσει μαζί με τον Περραιβό από έναν Αυστριακό αξιωματικό στις [[19 Δεκεμβρίου]] του [[1797]]. Σκόπευε την ίδια εκείνη ημέρα να επισκεφθεί τον [[Γαλλία|Γάλλο]] πρόξενο της πόλης Brechet, από τον οποίο θα ζητούσε προστασία, αλλά δεν πρόλαβε. Ακολούθως, ο Ρήγας υποβλήθηκε σε ανάκριση που διήρκεσε περίπου ένα 10ήμερο, με την ολοκλήρωση δε της οποίας θα οδηγούνταν σιδηροδέσμιος στη Βιέννη, κατόπιν εντολής του αστυνομικού διοικητή της. [[Αρχείο:Ρήγας Φεραίος, Πανεπιστήμιο Αθηνών 6627.jpg|thumb|left|250px|Ο ανδριάντας του Ρήγα
Τη νύκτα όμως της [[30 Δεκεμβρίου|30]]-[[31 Δεκεμβρίου]] 1797, ο Βελεστινλής, συνειδητοποιώντας τη δυσχερή κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει ο ίδιος, αλλά και το αδιέξοδο των επαναστατικών του σχεδιασμών, ίσως γιατί φοβήθηκε μήπως δεν αντέξει στα βασανιστήρια -που γνώριζε ότι θα υποβληθεί- και για να μην προδώσει τους συνεργάτες του, είτε από απελπισία για τη λιποψυχία του Περραιβού (όπως υποστηρίζει ο Κορδάτος) επιχείρησε να αυτοκτονήσει με ένα μικρό μαχαιρίδιο, καταφέροντας ένα πλήγμα στο υπογάστριό του, αλλά απέτυχε. Τραυματισμένος αρκετά σοβαρά όπως ήταν, οδηγήθηκε σε νοσοκομείο όπου παρέμεινε έως τις αρχές του [[Φεβρουάριος|Φεβρουαρίου]] του [[1798]]. Κατά τη διάρκεια της νοσηλείας του στην Τεργέστη φαίνεται ότι, υπό την ανοχή των φυλάκων του, κατόρθωσε να ειδοποιήσει με επιστολή το Γάλλο πρόξενο ζητώντας την επέμβασή του για να αφεθεί ελεύθερος, όμως εκείνος καθυστέρησε αρκετά να ενεργήσει, αφού θεώρησε σκόπιμο να πληροφορήσει πρώτα τους ανωτέρους του και να ζητήσει τη σχετική άδεια.
Μόλις μαθεύτηκε η σύλληψη του Ρήγα πολλοί έκαναν έκκληση, στο σουλτάνο [[Σελίμ Γ΄]], για την απελευθέρωση του.<ref>Ο [[Φιλήμων]] («''Ιστορικόν Δοκίμιον περί Φιλικής Εταιρείας''», σελ. 94) γράφει ότι εξ' αρχής γίνονταν ενέργειες από επιφανείς φίλους του Ρήγα, ώστε να συγκεντρωθούν χρήματα προκειμένου να δωροδοκηθεί ο Υπουργός των Εσωτερικών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας Ιμπραήμ Εφέντης, ώστε να «κάνει τα στραβά μάτια» και να αφήσει ελεύθερο το Ρήγα.</ref> Ωστόσο, οι εχθροί του
Ο ηγεμόνας του Βιδινίου, [[Οσμάν Πασβάνογλου]], που ήταν φίλος του Ρήγα προσπάθησε να πετύχει την απελευθέρωσή του αλλά μάταια.<ref>Η εφημερίδα «''Πρωϊνός Κήρυξ''» σε άρθρο της στις [[10 Μαΐου]] του [[1871]], το οποίο αναδημοσιεύθηκε από το [[Νικόλαος Βέης|Ν. Βέη]] στη «''Φιλολογική Πρωτοχρονιά''» ([[Αθήνα]], [[1949]], σελ. 62-63) έγραψε ότι «''Ο Πασάς του Βιδινίου Πασβάνογλου, κατά προτροπή του Αλή Πασα Ιωαννίνων, εζήτει την απελευθέρωσιν του Ρήγα, αλλά ο τότε Πασάς Βελιγραδίου τους απεκεφάλισεν απαντήσας ότι, δήθεν αργά είχε λάβει τα γράμματά του. Και τας μεν κεφαλάς έπεμψεν εις Κωνσταντινούπολιν, τα δε σώματα έρριψεν εις τον Δούναβιν''».</ref> Την εκδοχή αυτή ενισχύει και η μαρτυρία κάποιου Ναούμ Αχριδηνού, επαγγέλματος διφθερουργού, ο οποίος διηγείτο ότι «''Μίαν πρωΐαν ήκουσεν ότι ερρίφθησαν από του φρουρίου εις το Καλέμεγδα εξ ακέφαλα πτώματα, του Ρήγα και των περί αυτών, αλλά πόσον χρόνον έμειναν ούτως ερριμένα και εάν κατόπιν ετάφησαν ή άλλως τι απέγειναν, ουδ' αυτός εγίνωσκε να είπη τι...''»<ref> (ο.π., βλέπε και του ιδίου «''Η χρονολογία Κυριακού Μελίρρυτου και ο Ρήγας Βελεστινλής-Φεραίος και οι συνεργάται αυτού''» στη «''Νέα Εστία''», τ. Δ΄ ([[1941]]), σελ. 603 - τέλος)</ref>
| |||