Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Ετικέτα: μεγάλη προσθήκη |
Ετικέτα: μεγάλη προσθήκη |
||
Γραμμή 30:
Ο Μιλόσεβιτς άκουσε τη φασαρία και βγήκε έξω για να ηρεμήσει την κατάσταση. Μια βιντεοκασέτα της εκδήλωσης δείχνει το Μιλόσεβιτς να απαντά σε καταγγελίες από το πλήθος ότι η αστυνομία τους κτυπούσε λέγοντας "δεν θα σας κτυπήσουν"<ref>{{cite web|author=ICTY |title=trial transcript, p. 35947 |year=2005 |url=https://www.un.org/icty/transe54/050209IT.htm |deadurl=yes |archiveurl=https://web.archive.org/web/20060623152824/http://www.un.org/icty/transe54/050209IT.htm |archivedate=23 June 2006 }}</ref>. Αργότερα εκείνο το βράδυ η Σερβική τηλεόραση πρόβαλε το βίντεο της συνάντησης του Μιλόσεβιτς.
Στο βιογραφικό του Μιλόσεβιτς ο Ανταμ ΛεΜπορ αναφέρει ότι το πλήθος επιτέθηκε στην αστυνομία και η απάντηση του
Ωστόσο η Ομοσπονδιακή Γραμματεία του Υπουργείου Εσωτερικών της ΣΟΔΓ καταδίκασε τη χρήση από την αστυνομία κλομπ από καουτσούκ ως πσραβίαση των διατάξεων των άρθρων 100 και 101 του εσωτερικού κανονισμού για τη διαδικασία "επιβολής του νόμου", έχοντας διαπιστώσει ότι "η συνολική συμπεριφορά των πολιτών στο μαζικό συλλαλητήριο μπροστά από το πολιτιστικό κέντρο στο Κόσοβο Πόλιε δεν μπορεί να εκτιμηθεί ως αρνητική ή εξτρεμιστική και δεν υπήρξε σημαντική παραβίαση του νόμου και της τάξης".<ref>{{cite web|author=ICTY |title=trial transcript, p. 35686-87 |year=2005 |url=https://www.un.org/icty/transe54/050125IT.htm |deadurl=yes |archiveurl=https://web.archive.org/web/20060623160558/http://www.un.org/icty/transe54/050125IT.htm |archivedate=23 June 2006 }}</ref>
Αν και ο Μιλόσεβιτς απευθυνόταν μόνο σε μια μικρή ομάδα ανθρώπων γύρω του - όχι στο σύνολο,<ref>{{cite web|author=ICTY |title=trial transcript, p. 35654 |year=2005 |url=https://www.un.org/icty/transe54/050125IT.htm |deadurl=yes |archiveurl=https://web.archive.org/web/20060623160558/http://www.un.org/icty/transe54/050125IT.htm |archivedate=23 June 2006 }}</ref> έχει αποδοθεί μεγάλη σημασία σε αυτή την παρατήρηση. Ο Στάμπολιτς, μετά τη θητεία του του ως Προέδρου, δήλωσε ότι είχε δει εκείνη την ημέρα ως "το τέλος της Γιουγκοσλαβίας".
Γραμμή 42 ⟶ 41 :
Το Φεβρουάριο του 1988 η παραίτηση του Στάμπολιτς επισημοποιήθηκε, επιτρέποντας στο Μιλόσεβιτς να πάρει τη θέση του ως προέδρου της Σερβίας. Ο Μιλόσεβιτς ξεκίνησε τότε ένα πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων [[ελεύθερη αγορά|ελεύθερης αγοράς]], υποστηριζόμενο από το [[Διεθνές Νομισματικό Ταμείο|ΔΝΤ]], δημιουργώντας το Μάιο του 1988 την «Επιτροπή Μιλόσεβιτς», που περιλάμβανε τους κορυφαίους [[Νεοφιλελευθερισμός|νεοφιλελεύθερους]] οικονομολόγους του Βελιγραδίου<ref>{{Cite book|title=Bosnia, Kosova & the West|last=Karadjis| first=Mike|year=2000|pages=39–40|publisher=Resistance Books|location=Australia}}</ref>.
===Αντιγραφειοκρατική επανάσταση===
Από το 1988 η αντιγραφειοκρατική επανάσταση οδήγησε στην παραίτηση των κυβερνήσεων της [[Σοσιαλιστική Αυτόνομη Επαρχία της Βοϊβοδίνας|Βοϊβοντίνας]] και του [[Σοσιαλιστική Δημοκρατία του Μαυροβουνίου|Μαυροβουνίου]] και στην εκλογή αξιωματούχων συμμάχων του Μιλόσεβιτς. Σύμφωνα με το κατηγορητήριο του ΣΠΔΓ κατά του Μιλόσεβιτς: «Από τον Ιούλιο του 1988 ως το Μάρτιο του 1989 πραγματοποιήθηκαν στη Βοϊβοντίνα και στο Μαυροβούνιο σειρά διαδηλώσεων και συγκεντρώσεων που υποστήριζαν την πολιτική του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς - την « αντι-γραφειοκρατική επανάσταση». Οι διαμαρτυρίες αυτές κατέληξαν στην απομάκρυνση των αντίστοιχων κυβερνήσεων και οι νέες κυβερνήσεις υποστήριζαν το Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, στον οποίο άλλωστε ήταν και υποχρεωμένες».<ref name="autogeneratedmil">{{cite web|url=https://www.un.org/icty/indictment/english/mil-2ai011029e.htm|title=Icty – Tpiy|publisher=United Nations|date=5 March 2007|accessdate=21 January 2012}}</ref>
Οι υποστηρικτές του Μιλόσεβιτς υποστηρίζουν ότι η αντιγραφειοκρατική επανάσταση ήταν αυθεντικό πολιτικό κίνημα με λαϊκές ρίζες. Αντίθετα ο Μπράνκο Κόστιτς, τότε εκπρόσωπος του Μαυροβουνίου στη Γιουγκοσλαβική κρατική προεδρία, δήλωσε: «Λοιπόν, μου φαίνεται ανόητο. Αν μια κυβέρνηση ή μια ηγεσία υποστήριζε το Μιλόσεβιτς, τότε θα ήταν φυσιολογικό αυτός να αισθάνονται υποχρεωμένος σε αυτούς, όχι το αντίστροφο. " Είπε ότι ο Μιλόσεβιτς απολάμβανε γνήσια λαϊκή στήριξη επειδή "το όνομά του εκείνη την εποχή έλαμπε στην πολιτική αρένα ολόκληρης της ομοσπονδιακής Γιουγκοσλαβίας ... και πολλοί άνθρωποι τον είδαν ως τον άνθρωπο που τελικά θα μπορούσε να κάνει τα πράγματα να κινηθούν".<ref>{{cite web|url=https://www.un.org/icty/transe54/060125ED.htm|title=Icty – Tpiy|publisher=United Nations|date=5 March 2007 |accessdate=21 January 2012}}</ref> Ο Κόστα Μπουλάτοβιτς, οργανωτής των αντιγραφειοκρατικών συγκεντρώσεων, δήλωσε: «Όλα αυτά ήταν αυθόρμητα», το κίνητρο για τη διαμαρτυρία " προερχόταν από του λαό"<ref>{{cite web|url=https://www.un.org/icty/transe54/050414IT.htm|title=Icty – Tpiy|publisher=United Nations|date=5 March 2007|accessdate=21 January 2012}}</ref>
Οι επικριτές του Μιλόσεβιτς ισχυρίζονται ότι σχεδίασε και οργάνωσε κυνικά την αντιγραφειοκρατική επανάσταση για να ενισχύσει την πολιτική του δύναμη. Ο [[Στίπε Μέσιτς|Στιέπαν Μέσιτς]], που υπηρέτησε ως τελευταίος πρόεδρος της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας (στο πρελούδιο αυτών των γεγονότων), δήλωσε ότι ο Μιλόσεβιτς, «με την πολιτική που διεξήγαγε ανέτρεψε την αυτόνομη κυβέρνηση της Βοϊβοντίνα, που είχε εκλεγεί νόμιμα [και ] στο Μαυροβούνιο εφάρμοσε μια αντιγραφειοκρατική επανάσταση, όπως την ονόμασε, με την οποία κατέστρεψε τη Γιουγκοσλαβία».<ref>{{cite web|url=https://www.un.org/icty/transe54/021002ED.htm |title=Icty – Tpiy|publisher=United Nations|date=5 March 2007 |accessdate=21 January 2012}}</ref> Σχολιάζοντας το ρόλο του Μιλόσεβιτς ο Σλοβένος πρόεδρος Μίλαν Κούτσαν δήλωσε:« Κανείς από εμάς δεν πίστευε στη Σλοβενία ότι αυτές ήταν αυθόρμητες συγκεντρώσεις και συλλαλητήρια. "<ref>{{cite web|url=https://www.un.org/icty/transe54/030521ED.htm|title=Icty – Tpiy|publisher=United Nations|date=5 March 2007|accessdate=21 January 2012}}</ref> Κατηγόρησε τη Σερβική κυβέρνηση ότι υπέθαλψε σκόπιμα τα εθνικιστικά πάθη και οι Σλοβενικές εφημερίδες δημοσίευσαν άρθρα που συνέκριναν το Μιλόσεβιτς με τον Ιταλό Φασίστα δικτάτορα [[Μπενίτο Μουσολίνι]], άλλοτε μαρξιστή, που στράφηκε προς τον εθνικισμό. Ο Μιλόσεβιτς ισχυρίστηκε ότι αυτή η κριτική ήταν αβάσιμη και αποτελούσε "διάδοση φόβου για τη Σερβία"<ref>[http://www.time.com/time/magazine/article/0,9171,968740,00.html Communism O Nationalism!], ''[[TIME Magazine]]'', 24 October 1988</ref>.
Στη Βοϊβοντίνα, όπου το 54% του πληθυσμού ήταν Σέρβοι, περίπου 100.000 διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν έξω από την έδρα του Κομμουνιστικού Κόμματος στο [[Νόβι Σαντ]] στις 6 Οκτωβρίου 1988 για να ζητήσουν την παραίτηση της επαρχιακής ηγεσίας. Η πλειοψηφία των διαδηλωτών ήταν εργαζόμενοι από την πόλη Μπάτσκα Παλάνκα, 40 χιλιόμετρα δυτικά του Νόβι Σαντ. Υποστήριξαν το Μιλόσεβιτς και αντιτάχθηκαν στις κινήσεις της επαρχιακής κυβέρνησης να εμποδίσουν τις επικείμενες τροποποιήσεις στο σύνταγμα της Σερβίας.<ref>Xinhua; 6 October 1988; Yugoslav Protesters Demand Provincial Leaders' Resignation; ITEM NO: 1006181</ref><ref>The Times (London); 7 October 1988, Friday; Angry Serbs topple the leadership of Vojvodina province; Demonstrations against the Communist Party; Yugoslavia</ref><ref>The Globe and Mail (Canada); 6 October 1988 Thursday; Yugoslavs demand new leader</ref>Οι ''New York Times'' ανέφεραν ότι οι διαδηλώσεις έγιναν «με την υποστήριξη του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς» και ότι «Διπλωμάτες και οι Γιουγκοσλάβοι διαφωνούσαν για το αν ο Μιλόσεβιτς, που η επιρροή του στα πλήθη ήταν μεγάλη, έβαλε το χέρι του στην οργάνωση των διαδηλώσεων στο Νόβι Σαντ.»<ref>{{Cite news| url=https://query.nytimes.com/gst/fullpage.html?res=940DEFD8133DF934A35753C1A96E948260&scp=71&sq=Vojvodina&st=nyt|work=The New York Times|title=Growing Yugoslav Ethnic Protests Lead Province Officials to Resign|first=Henry|last=Kamm|date=7 October 1988|accessdate=23 May 2010}}</ref> Οι διαδηλώσεις ήταν επιτυχείς. Η επαρχιακή ηγεσία παραιτήθηκε και η Ενωση Κομμουνιστών της Βοϊβοντίνας εξέλεξε νέα ηγεσία<ref>BBC Summary of World Broadcasts; 25 January 1989; SECOND DAY OF VOJVODINA LC CONFERENCE NEW LEADERSHIP ELECTED</ref>. Στις εκλογές που ακολούθησαν ο [[Ντράγκουτιν Ζελένοβιτς]], σύμμαχος του Μιλόσεβιτς, εξελέγη μέλος της Προεδρίας της ΣΟΔΓ από τη Βοϊβοντίνα <ref>BBC Summary of World Broadcasts; 9 May 1989, Tuesday; Election of SFRY Presidency member from Vojvodina confirmed; SOURCE: Yugoslav News Agency in Serbo-Croat 1534 gmt 4 May 1989</ref>.
Στις 10 Ιανουαρίου 1989 η αντιγραφειοκρατική επανάσταση συνεχίστηκε στο Μαυροβούνιο, που είχε το χαμηλότερο μέσο μηνιαίο μισθό στη Γιουγκοσλαβία, ποσοστό ανεργίας σχεδόν 25% και όπου το ένα πέμπτο του πληθυσμού ζούσε κάτω από το όριο της φτώχειας. 50.000 διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν στην πρωτεύουσα του Μαυροβουνίου [[Ποντγκόριτσα|Τίτογκραντ]] (σήμερα Ποντγκόριτσα) για να διαμαρτυρηθούν για την οικονομική κατάσταση της δημοκρατίας και να ζητήσουν την παραίτηση της ηγεσίας της<ref>''The Guardian'' (London); 11 January 1989; 50,000 in Titograd protest</ref>.
Την επόμενη μέρα η κρατική προεδρία του Μαυροβουνίου υπέβαλε τη συλλογική παραίτησή της μαζί με τους εκπροσώπους του Μαυροβουνίου στο Γιουγκοσλαβικό Πολιτικό Γραφείο. Ο εκπρόσωπος του Μαυροβουνίου στην ομοσπονδιακή προεδρία, Βέσελιν Τζουράνοβιτς, δήλωσε ότι η απόφαση να παραιτηθεί "προήλθε από αίσθημα ευθύνης για την οικονομική κατάσταση" <ref>The Guardian (London); 12 January 1989; Montenegro leaders quit en masse</ref><ref>The Associated Press; 13 January 1989, Friday, AM cycle; Government Leadership Resigns En Masse</ref>
Οι διαδηλωτές κρατούσαν πορτρέτα του Μιλόσεβιτς και φώναζαν το όνομά του, αλλά οι ''New York Times'' ανέφεραν ότι «δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι ο Σέρβος ηγέτης διαδραμάτισε οργανωτικό ρόλο» στις διαδηλώσεις <ref>The New York Times; 22 January 1989, Late City Final Edition; The Yugoslav Republic That Roared; By HENRY KAMM</ref>.
Μετά την αντιγραφειοκρατική επανάσταση στο Μαυροβούνιο έγιναν πολυκομματικές εκλογές για πρώτη φορά. Ο Νέναντ Μπούτσιν, πολιτικός αντίπαλος του Μιλόσεβιτς, εξελέγη εκπρόσωπος του Μαυροβουνίου στη συλλογική προεδρία της Γιουγκοσλαβίας <ref>The Associated Press; 10 April 1989, Monday, AM cycle; Reformer Elected in Montenegro Presidential Election</ref>και ο Μομίρ Μπουλάτοβιτς, σύμμαχος του Μιλόσεβιτς, εξελέγη Πρόεδρος του Μαυροβουνίου.<ref>Xinhua General News Service; 24 December 1990; Bulatovic Elected Montenegro President</ref><ref>BBC Summary of World Broadcasts; 28 December 1990; Momcir(sic) Bulatovic elected President of Montenegro</ref>
== Παραπομπές ==
| |||