Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Ετικέτα: μεγάλη προσθήκη |
|||
Γραμμή 77:
Μετά τη δημιουργία του πολυκομματικού συστήματος στη Σερβία ο Μιλόσεβιτς και οι πολιτικοί σύμμαχοί του στη Σερβία και αλλού στη Γιουγκοσλαβία προώθησαν τη δημιουργία ενός δημοκρατικού πολυκομματικού συστήματος διακυβέρνησης σε ομοσπονδιακό επίπεδο και τα κρατικά μέσα ενημέρωσης της Σερβίας απευθύνονταν στους πολίτες της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης στις αρχές του 1992 με την υπόσχεση ότι η Βοσνία και Ερζεγοβίνη θα μπορούσε να συνυπάρξει ειρηνικά σε μια δημοκρατική Γιουγκοσλαβική ομοσπονδία μαζί με τις δημοκρατίες της Σερβίας και του Μαυροβουνίου{{sfn|Burg|Shoup|1999|p=102}}. Εκτός από τους Σέρβους ο υπόλοιπος πληθυσμός της Βοσνίας και της Ερζεγοβίνης ψήφισε υπέρ της απόσχισης. Στη συνέχεια η Σερβία και το Μαυροβούνιο συμφώνησαν να δημιουργήσουν τη νέα Γιουγκοσλαβική ομοσπονδία που ονομάστηκε [[Σερβία και Μαυροβούνιο|Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας]] το 1992, που διέλυσε ότι απέμενε από τις κομμουνιστικές δομές και δημιούργησε ένα ομοσπονδιακό δημοκρατικό πολυκομματικό σύστημα διακυβέρνησης.
===Οικονομική πολιτική===
Ο Μιλόσεβιτς υποστήριξε μια σύνθεση [[Σοσιαλισμός|σοσιαλιστικών]] και [[Οικονομικός φιλελευθερισμός|φιλελεύθερων]] οικονομικών πολιτικών που θα μετέβαλαν σταδιακά τη Σερβία από μια [[σχεδιασμένη οικονομία|σχεδιασμένη]] σε μια μικτή οικονομία<ref>Siniša Malešević. ''Ideology, legitimacy and the new state: Yugoslavia, Serbia and Croatia''. London, England, UK; Portland, Oregon, USA: Frank Cass Publishers, 2002, p. 184-185.</ref><ref>Siniša Malešević. ''Ideology, legitimacy and the new state: Yugoslavia, Serbia and Croatia''. London, England, UK; Portland, Oregon, USA: Frank Cass Publishers, 2002, p. 184.</ref>. Κατά τις πρώτες δημοκρατικές εκλογές στη Σερβία ο Μιλόσεβιτς υποσχέθηκε να προστατεύσει τους εργαζόμενους στη βιομηχανία από τις δυσμενείς επιπτώσεις των πολιτικών της ελεύθερης αγοράς διατηρώντας την κοινωνική ιδιοκτησία της οικονομίας και υποστηρίζοντας τους εμπορικούς φραγμούς προκειμένου να προστατεύσει τις τοπικές βιομηχανίες.<ref>{{cite web|url=https://www.nytimes.com/1990/12/11/world/ruling-party-wins-serbian-elections.html|title=Ruling Party Wins Serbian Elections|publisher=New York Times|date= 11 December 1990|accessdate=21 November 2018}}</ref>. Παρ 'όλα αυτά πολλοί κατηγόρησαν το Μιλόσεβιτς ότι δημιούργησε μια [[κλεπτοκρατία]], μεταβιβάζοντας την ιδιοκτησία μεγάλου μέρους του βιομηχανικού και χρηματοπιστωτικού τομέα στους πολιτικούς συμμάχους και χρηματοδότες του.<ref>{{cite web |url=http://issuu.com/transparencyinternational/docs/2004_gcr_politicalcorruption_en?mode=window&backgroundColor=%23222222 |title=Global Corruption Report 2004 |accessdate=January 13, 2018 |year=2004 |format=PDF |work= |publisher=Transparency International |pages= |language= |quote= }}</ref> Με βαριές οικονομικές κυρώσεις από τα Ηνωμένα Έθνη λόγω του διαπιστωμένου ρόλου του Μιλόσεβιτς στους [[Γιουγκοσλαβικοί πόλεμοι|Γιουγκοσλαβικούς πολέμους]], η οικονομία της Σερβίας ξεκίνησε μια παρατεταμένη περίοδο οικονομικής κατάρρευσης και απομόνωσης. Η χαλαρή, λόγω του πολέμου, νομισματική πολιτική της Εθνικής Τράπεζας της Γιουγκοσλαβίας της Γιουγκοσλαβίας συνετέλεσε σε [[πληθωρισμός|υπερπληθωρισμό]], που έφθασε στο τρομακτικό ποσοστό 313 εκατομμυρίων τοις εκατό τον Ιανουάριο του 1994.<ref>{{cite web|url=https://www.cato.org/publications/commentary/worlds-greatest-unreported-hyperinflation|title=The World’s Greatest Unreported Hyperinflation|publisher=CATO Institute|date= 11 May 2007|accessdate=21 November 2018}}</ref> Σύμφωνα με την [[Παγκόσμια Τράπεζα]] η οικονομία της Σερβίας μειώθηκε κατά 27,2 και 30,5% το 1992 και το 1993 αντίστοιχα. Αντιδρώντας στην επιδείνωση της κατάστασης διορίστηκε διοικητής της Εθνικής Τράπεζας της Γιουγκοσλαβίας το Μάρτιο του 1994 ο οικονομολόγος της Παγκόσμιας Τράπεζας Ντράγκοσλαβ Αμπράμοβιτς. Αυτός εφάρμοσε νομισματικές μεταρρυθμίσεις που έθεσαν τέλος στον υπερπληθωρισμό και επανέφεραν τη σερβική οικονομία στην οικονομική ανάπτυξη, δίνοντας στο Γιουγκοσλαβικό Δηνάριο ισοτιμία 1: 1 με το [[Γερμανικό μάρκο|Γερμανικό Μάρκο]]. Ο ρόλος του Μιλόσεβιτς στην υπογραφή των Συμφωνιών του Ντέιτον επέτρεψε την άρση των περισσότερων οικονομικών κυρώσεων, αλλά η ΟΔ Γιουγκοσλαβίας δεν είχε ακόμη πρόσβαση στην οικονομική και ξένη βοήθεια λόγω της συνεχιζόμενης καταπίεσης των Αλβανών στο Κοσσυφοπέδιο. Η οικονομία της Σερβίας άρχισε να αναπτύσσεται την περίοδο 1994-1998, με ρυθμό ακόμη και 10,1% το 1997. Ωστόσο αυτός ο ρυθμός ανάπτυξης δεν ήταν επαρκής για να επιστρέψει η Σερβία στην οικονομική της κατάσταση πριν από τον πόλεμο. Για να πληρώσει τις συντάξεις και τους μισθούς η σοσιαλιστική κυβέρνηση του Μιλόσεβιτς δεν είχε άλλη επιλογή παρά να ξεκινήσει να πωλεί τις πιο κερδοφόρες τηλεπικοινωνίες της Σερβίας, γεγονός που έδωσε στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση έσοδα ύψους 1,05 δισ. Δολ.<ref>{{cite web|url=https://www.refworld.org/docid/3ae6a6d08.html|title=The Milosevic Factor|publisher=International Crisis Group|date=24 February 1998|accessdate=21 November 2018}}</ref> Το 1998 ο Μιλόσεβιτς υποσχέθηκε να εισαγάγει ένα νέο οικονομικό πρόγραμμα που θα ξεκινούσε μια διαδικασία μεταρρυθμίσεων της αγοράς, μείωση των εμπορικών φραγμών και ιδιωτικοποίηση περισσότερων κρατικών επιχειρήσεων προκειμένου να επιτύχει ρυθμό οικονομικής ανάπτυξης 10%<ref>{{cite web|title=Milosevic Fiddles While Serbian Economy Burns|url=http://www.ipsnews.net/1998/01/economy-milosevic-fiddles-while-serbian-economy-burns/|date= 29 January 1998|accessdate=21 November 2018}}</ref> . Ωστόσο το σχέδιο αυτό δεν υλοποιήθηκε ποτέ λόγω του [[Πόλεμος του Κοσσυφοπεδίου|Πολέμου του Κοσσυφοπεδίου]], των [[Νατοϊκοί βομβαρδισμοί κατά της Γιουγκοσλαβίας|Νατοϊκών βομβαρδισμών της Γιουγκοσλαβίας]] και της επακόλουθης ανατροπής του τον Οκτώβριο του 2000.
===Ατομικά και πολιτικά δικαιώματα υπό το Μιλόσεβιτς===
Η κυβερνητική πολιτική του Μιλόσεβιτς για τα αστικά και πολιτικά δικαιώματα όταν υπηρετούσε ως πρόεδρος της Σερβίας και αργότερα της Γιουγκοσλαβίας ήταν αμφιλεγόμενη.
Η κυβέρνηση Μιλόσεβιτς ασκούσε επιρροή και λογοκρισία στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Ένα παράδειγμα ήταν το Μάρτιο του 1991, όταν ο Εισαγγελέας της Σερβίας διέταξε διακοπή 36 ωρών του προγράμματος δύο ανεξάρτητων ραδιοτηλεοπτικών μέσων, του ραδιόφωνου B92 και της τηλεόρασης Studio B, για να εμποδίσουν τη μετάδοση διαδήλωσης εναντίον της Σερβικής κυβέρνησης στο Βελιγράδι{{sfn|Thompson|1994|p=59}}. Οι δύο σταθμοί μέσων ενημέρωσης προσέφυγαν στον Εισαγγελέα ενάντια στην απαγόρευση, αλλά ο εισαγγελέας παρέλειψε να απαντήσει{{sfn|Thompson|1994|p=59}}.
Με τη δημιουργία της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας, η κυβέρνηση του Μιλόσεβιτς προχώρησε σε μεταρρυθμίσεις του Σερβικού Ποινικού Κώδικα σχετικά με τους περιορισμούς στην ελευθερία του λόγου, που δέχθηκαν επικρίσεις ως αυταρχικοί. Ειδικότερα το άρθρο 98 του Σερβικού Ποινικού Κώδικα τη δεκαετίας του 1990 τιμωρούσε με φυλάκιση μέχρι τριών ετών τα εξής:
<blockquote>
«... δημόσια γελοιοποίηση της Δημοκρατίας της Σερβίας ή άλλης Δημοκρατίας εντός της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας, της σημαίας, του εθνόσημου ή του ύμνου τους, της προεδρίας, των συνελεύσεων ή των εκτελεστικών συμβουλίων τους, του πρόεδρου του εκτελεστικού συμβουλίου σε σχέση με την εκτέλεση τους ... "{{sfn|Thompson|1994|p=59}}
</blockquote>
Ο ομοσπονδιακός ποινικός κώδικας της Γιουγκοσλαβίας προστάτευε επίσης τους προέδρους των ομοσπονδιακών θεσμών, το Γιουγκοσλαβικό Στρατό και τα ομοσπονδιακά εμβλήματα{{sfn|Thompson|1994|p=59}}. Τόσο η Σερβική όσο και η ομοσπονδιακή Γιουγκοσλαβική νομοθεσία παρείχαν περιορισμένη προστασία στους δημοσιογράφους{{sfn|Thompson|1994|p=59}}. Το αποτέλεσμα ήταν πολλαπλές κατηγορίες εναντίον ποικίλων ανθρώπων που ήταν αντίθετοι στις πολιτικές των Σερβικών και Γιουγκοσλαβικών κυβερνήσεων, ακόμη και Σέρβου γελοιογράφου που έκανε πολιτική σάτιρα{{sfn|Thompson|1994|p=60}}
.
== Παραπομπές ==
| |||