Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Ετικέτα: μεγάλη προσθήκη |
|||
Γραμμή 92:
</blockquote>
Ο ομοσπονδιακός ποινικός κώδικας της Γιουγκοσλαβίας προστάτευε επίσης τους προέδρους των ομοσπονδιακών θεσμών, το Γιουγκοσλαβικό Στρατό και τα ομοσπονδιακά εμβλήματα{{sfn|Thompson|1994|p=59}}. Τόσο η Σερβική όσο και η ομοσπονδιακή Γιουγκοσλαβική νομοθεσία παρείχαν περιορισμένη προστασία στους δημοσιογράφους{{sfn|Thompson|1994|p=59}}. Το αποτέλεσμα ήταν πολλαπλές κατηγορίες εναντίον ποικίλων ανθρώπων που ήταν αντίθετοι στις πολιτικές των Σερβικών και Γιουγκοσλαβικών κυβερνήσεων, ακόμη και Σέρβου γελοιογράφου που έκανε πολιτική σάτιρα{{sfn|Thompson|1994|p=60}
==Ο ρόλος του Μιλόσεβιτς στους Γιουγκοσλαβικούς πολέμους==
Το κατηγορητήριο της Χάγης ισχυρίζεται ότι, από το 1987, ο Μιλόσεβιτς "ενέκρινε μια σερβική εθνικιστική ατζέντα" και "εκμεταλλεύτηκε ένα αυξανόμενο κύμα Σερβικού εθνικισμού προκειμένου να ενισχύσει τη συγκεντρωτική εξουσία στη [[Σοσιαλιστική Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας|ΣΟΔΓ]]" [34]. Οι εισαγγελείς του ICTY ισχυρίστηκαν ότι «τα κατηγορητήρια [της Κροατίας, της Βοσνίας και του Κοσσυφοπεδίου] ήταν όλα μέρος ενός κοινού σχεδίου, στρατηγικής ή πλάνου του κατηγορούμενου [Μιλόσεβιτς] να δημιουργήσει μια « Μεγάλη Σερβία », ένα συγκεντρωτικό Σερβικό κράτος που θα περιλάμβανε τις κατοικούμενες από Σέρβους περιοχές της Κροατίας και της Βοσνίας και ολόκληρου του Κοσσυφοπεδίου, και ότι αυτό το σχέδιο έπρεπε να επιτευχθεί με τη βίαιη απομάκρυνση των μη Σέρβων από μεγάλες γεωγραφικές περιοχές μέσω της διάπραξης των εγκλημάτων που αναφέρονται στα κατηγορητήρια. Αν και τα γεγονότα στο Κοσσυφοπέδιο απείχαν από εκείνα στην Κροατία και τη Βοσνία περισσότερο από τρία χρόνια, αποτελούσαν μόνο συνέχιση αυτού του σχεδίου και μπορούν να γίνουν κατανοητά εντελώς μόνο σε σχέση με τα γεγονότα που συνέβησαν στην Κροατία και τη Βοσνία ». [73] Οι υπερασπιστές του Μιλόσεβιτς ισχυρίζονται ότι η εισαγγελία δεν μπόρεσε να προσκομίσει ούτε μία διαταγή που να εκδόθηκε από την κυβέρνησή του σε Σέρβους μαχητές στην Κροατία ή τη Βοσνία. Προς το τέλος της αναφοράς της Εισαγγελίας, ένας αναλυτής της παραδέχτηκε στο πλαίσιο της διασταυρούμενης εξέτασης ότι πράγματι αυτό ήταν αλήθεια. Ωστόσο έσπευσε να επισημάνει ότι «το γεγονός ότι δεν έχουμε διαταγές δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν», στο οποίο ο Μιλόσεβιτς απάντησε «Δεν υπάρχει καμία, γι 'αυτό δεν έχετε». [74]
Από τους πολέμους η πολιτική συμπεριφορά του Μιλόσεβιτς έχει αναλυθεί ως φύσει πολιτικά [[Καιροσκοπισμός|καιροσκοπική]]. [75] Οι ισχυρισμοί ότι ο Μιλόσεβιτς είχε ως κύριο κίνητρο την επιθυμία για εξουσία υποστηρίχθηκαν από πολλούς ανθρώπους που τον είχαν γνωρίσει ή είχαν εργαστεί γι 'αυτόν [76]. Ορισμένοι πιστεύουν ότι ο αρχικός του στόχος μέχρι την [[διάλυση της Γιουγκοσλαβίας]] ήταν να αναλάβει τον έλεγχό της, με τη φιλοδοξία να γίνει ο επόμενος ηγέτης της, ένας "δεύτερος Τίτο". [75] [77] Σύμφωνα με αυτό ο Μιλόσεβιτς εκμεταλλεύτηκε τον εθνικισμό ως εργαλείο για την κατάληψη της εξουσίας στη Σερβία, χωρίς πραγματικά να τον πιστεύει ιδιαίτερα [76]. Κατά τα πρώτα είκοσι πέντε χρόνια της πολιτικής του σταδιοδρομίας στην κομμουνιστική κυβέρνηση της Γιουγκοσλαβίας, ο Μιλόσεβιτς ήταν ένας τυπικός δημόσιος υπάλληλος που δεν φαινόταν να έχει εθνικιστικούς στόχους [76]. Αργότερα προσπάθησε να παρουσιαστεί ως ειρηνοποιός στους Γιουγκοσλαβικούς Πολέμους και εγκατέλειψε την υποστήριξη του εθνικισμού [76]. Επέστρεψε στην υποστήριξη του εθνικισμού κατά τον [[Πόλεμος του Κοσσυφοπεδίου|Πόλεμο του Κοσσυφοπεδίου]] και έκανε έκκληση στα αντιιμπεριαλιστικά αισθήματα. [76] Η διάδοση του βίαιου εθνικισμού έχει επίσης αποδοθεί στην αδιαφορία του Μιλόσεβιτς. [78]
Οι πηγές της εθνικιστικής ατζέντας του Μιλόσεβιτς πιστεύεται ότι είχε επηρεαστεί από τις πολιτικές του λαοφιλούς εξέχοντος Σερβικού Κομμουνιστή αξιωματούχου και πρώην Γιουγκοσλάβου Παρτιζάνου [[Αλεκσάνταρ Ράνκοβιτς]], που ήταν γνωστός για την προώθηση των εθνικών συμφερόντων της Σερβίας στη Γιουγκοσλαβία και για σκληρές αστυνομικές ενέργειες εναντίον Αλβανών στο Κοσσυφοπέδιο. ] Υποστήριζε μια συγκεντρωτική Γιουγκοσλαβία και αντέδρασε στις προσπάθειες που προωθούσαν την αποκέντρωση, που θεωρούσε ότι ήταν αντίθετη προς τα συμφέροντα της Σερβικής ενότητας [80]. Ο Ράνκοβιτς επέβαλε σκληρά κατασταλτικά μέτρα στους Αλβανούς του Κοσσυφοπεδίου με βάση κατηγορίες ότι ήταν συμπαθούντες της [[Σταλινισμός|Σταλινικής]] κυβέρνησης του [[Ενβέρ Χότζα]] στην Αλβανία [81]. Το 1956 διεξήχθη επιδεικτικά μια δίκη στην [[Πρίστινα]], κατά την οποία πολλοί Αλβανοί Κομμουνιστές του Κοσσυφοπεδίου καταδικάστηκαν ως κατάσκοποι από την Αλβανία και τους επιβλήθηκαν μακροχρόνιες ποινές φυλάκισης [81]. Ο Ράνκοβιτς επεδίωξε να εξασφαλίσει τη θέση των Σέρβων στο Κοσσυφοπέδιο και τους έδωσε την κυριαρχία στη [[νομενκλατούρα]] του Κοσσυφοπεδίου [77]. Υπό την επιρροή του Ράνκοβιτς τότε το Ισλάμ στο Κοσσυφοπέδιο καταπιεζόταν και τόσο οι Αλβανοί όσο και οι Σλάβοι Μουσουλμάνοι ενθαρρύνονταν να δηλώσουν ότι είναι Τούρκοι και να μεταναστεύσουν στην Τουρκία [81]. Ταυτόχρονα οι Σέρβοι και οι Μαυροβούνιοι κυριάρχησαν στην κυβέρνηση, στις δυνάμεις ασφαλείας και στη βιομηχανική απασχόληση στο Κοσσυφοπέδιο [81]. Η δημοτικότητα των εθνικιστικών πολιτικών του Ράνκοβιτς στη Σερβία έγινε εμφανής κατά τη διάρκεια της κηδείας του το 1983, όπου πολλοί άνθρωποι την παρακολούθησαν, θεωρώντας το Ράνκοβιτς Σέρβο "εθνικό" ηγέτη [79]. Το γεγονός αυτό πιστεύεται ότι επηρέασε ενδεχομένως το Μιλόσεβιτς, που παρακολούθησε την κηδεία του Ράνκοβιτς, να αναγνωρίσει τη δημοτικότητα της ατζέντας του [79]. Αυτή η σύνδεση με την κληρονομιά του Ράνκοβιτς αναγνωρίστηκε από πολλούς Γιουγκοσλάβους, που θεώρησαν την πολιτική του Μιλόσεβιτς κατά την εξουσία του στη Σερβία ως "επαναφορά του Ράνκοβιτς" [82]
== Παραπομπές ==
| |||