Άιφελ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
εισαγωγή ιστορικών στοιχείων |
συνέχεια ενότητας "Ιστορικά στοιχεία" |
||
Γραμμή 77:
|date =
|accessdate = 24 Φεβρουαρίου 2019
}}</ref> βρέθηκαν ίχνη των ανθρώπων του [[Νεάντερταλ]] τα δε τεχνουργήματα από ελεφαντόδοντο και οστά ζώων της Σολουτραίας φάσης (21
{{cite web
|author =
Γραμμή 85:
|date =
|accessdate = 24 Φεβρουαρίου 2019
}}</ref> φανερώνουν την κατοίκηση της περιοχής κατά τη διάρκεια της τελευταίας εποχής των παγετώνων. Αρκετά είναι τα αρχαιολογικά ευρήματα που πιστοποιούν την κατοίκηση του Άιφελ κατά την [[εποχή του Σιδήρου]], έχει μάλιστα δημιουργηθεί μια ξεχωριστή φάση με το όνομα «πολιτισμός Χούνσρουκ-Άιφελ», ο οποίος διήρκεσε από τα τέλη του 7ου π.Χ. αιώνα έως περίπου το 250 π.Χ. και τον οποίον ακολούθησε ο [[πολιτισμός Λα Τεν]] μέχρι την κατάκτηση από τους Ρωμαίους. Στους ρωμαϊκούς χρόνους, ο Άιφελ ήταν μια σημαντική οικονομική περιοχή λόγω των ορυκτών της πόρων (μόλυβδος, ψευδάργυρος, σίδηρος, ασβεστόλιθος και οικοδομικές πέτρες).
Στα τέλη του [[Μεσαίωνας|Μεσαίωνα]], ο Άιφελ ήταν μια συνοριακή περιοχή μεταξύ των Αρχιεπισκοπών του [[Εκλεκτοράτο της Κολωνίας|Εκλεκτοράτου της Κολωνίας]], του [[Εκλεκτοράτο της Τριρ|Εκλεκτοράτου της Τριρ]] , της κομητείας του [[Λουξεμβούργο|Λουξεμβούργου]] και του Δουκάτου του [[Γιούλιχ]]. Αυτό εξηγεί τον μεγάλο αριθμό των κάστρων, που τώρα βρίσκονται κυρίως ερειπωμένα, τα οποία χτίστηκαν με σκοπό τη φύλαξη των συνόρων.
Οι εργασίες εξόρυξης, η μεγάλη ζήτηση για οικοδομική ξυλεία και καυσόξυλα, διαδεδομένη μέχρι τον 19ο αιώνα, οδήγησαν σε σχεδόν πλήρη αποψίλωση των δασών της περιοχής. Ταυτόχρονα, ο πληθυσμός εξασθενούσε όλο και περισσότερο επειδή η φτωχή καλλιεργήσιμη γη δεν παρήγαγε πλούσιες συγκομιδές. Επιπλέον, ο Άιφελ ήταν πέρασμα για τα γαλλικά στρατεύματα σε όλες τις πολεμικές συγκρούσεις με τους ανατολικούς γειτόνους τους, καταστάσεις που οδηγούσαν τον τοπικό πληθυσμό σε περαιτέρω εξαθλίωση. Η Πρωσική διακυβέρνηση, που ξεκίνησε το 1815, ελάχιστα άλλαξε από την άποψη των κοινωνικών συνθηκών: ο Άιφελ, ως μια φτωχή περιφερειακή περιοχή της αυτοκρατορίας είχε ενδιαφέρον μόνο για στρατιωτικούς λόγους. Για τους Πρώσσους αξιωματούχους και αξιωματικούς, κυρίως προτεστάντες, ο διορισμός στην καθολική περιοχή του Άιφελ ήταν ένα είδος ποινής. Ωστόσο, το τοπίο άλλαξε καθώς η Πρωσία προχώρησε σε συστηματική αναδάσωση, αν και με κωνοφόρα δέντρα που δεν ήταν χαρακτηριστικά της περιοχής. Τον 19ο αιώνα, η περιοχή του Άιφελ υπέστη σοβαρές περιόδους λιμού, ιδιαίτερα κατά τα έτη 1816/17, 1847 και 1879/80. Η κατάσταση καλυτέρεψε τον 20ο αιώνα με τη βελτίωση των δρόμων και τη δημιουργία καλού σιδηροδρομικού δικτύου, που βοήθησαν τόσο στη διακίνηση εμπορευμάτων όσο και στην έναρξη του τουρισμού.
== Σημειώσεις ==
| |||