Νίκαια Αττικής: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

[[Αρχείο:Nikaia 1925.png|thumb|250px|right|Πανοραμική άποψη της Νίκαιας το [[1925]].]]

[[Αρχείο:Nikea 1936.jpg|thumb|250px|right|Γειτονιά της Νίκαιας με προσφυγικές οικίες το [[1936]].]]

Με την [[Μικρασιατική Καταστροφή|Μικρασιατική καταστροφή]] και τον ερχομό 1.500.000 [[Προσφυγικό ζήτημα (Μικρασιατική Καταστροφή)|Μικρασιατών προσφύγων]], δημιουργούνται νέοι συνοικισμοί ανά διάφορες περιοχές της Ελλάδας, μεταξύ αυτών και στον Πειραιά, για την εγκατάσταση τους. Έπειτα από απόφαση της Ελληνικής κυβέρνησης το 1922, απαλλοτριώνονται οικόπεδα για τη δημιουργία συνοικισμών και στις [[18 Μαρτίου]] [[1923]]<ref name="eikon"/><ref name="eikon">''Η Εικονογραφημένη της Ελλάδος'', Ιούλιος 1925 τεύχος 7, σελίδες 13-15, [http://srv-web1.parliament.gr/display_doc.asp?item=34648&seg=0 Από το ψηφιακό αρχείο της Βουλής των Ελλήνων]</ref> το Ταμείο Περιθάλψεως Προσφύγων εγκαινίασε τον συνοικισμό της Νέας Κοκκινιάς, σε ακατοίκητη προηγουμένως περιοχή όπου άνηκε στον [[Δήμος Πειραιώς|Δήμο Πειραιώς]]<ref>[http://www.eie.gr/nhrf/institutes/inr/structure/sectionb2/section_b2tekmeria-nikaia-gr.html Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών]</ref>. Οι πρόσφυγες που εγκαταστάθηκαν στον συνοικισμό ήταν καταγόμενοι από διάφορα μέρη της [[Μικρά Ασία|Μικράς Ασίας]] όπως [[Σμύρνη]], [[Μαγνησία]], [[Βιθυνία]], [[Μούγλα]], [[Τραπεζούντα]], [[Ικόνιο]] <ref name="eikon"/>, εξ' αυτών κατά πλειοψηφία ήταν ελληνικής καταγωγής<ref>{{Cite web|url=https://drive.google.com/file/d/0B4dqYlrQi2zhbE45Mm5BMFN2SjQ3YzBTMHVacnRvb180c1Y4/view|title=(επιμ. Κώστας Μπέλσης). Αυτοβιογραφικές σημειώσεις Κωνσταντίνου Δυναμίδη (1937-1950)|last=|first=|date=|website=|publisher=|accessdate=}}</ref>, ωστόσο όμως σε εξίσου μεγάλο βαθμό ήταν και [[Αρμενία|αρμενικής]] καταγωγής.

 

 

Από τα πρώτα χρόνια και πριν τον [[Β' Παγκόσμιος Πόλεμος|Β' Παγκόσμιο Πόλεμο]] στον προσφυγικό συνοικισμό της Νέας Κοκκινιάς λειτουργούσαν εργοστάσια [[Ταπητουργία|ταπητουργίας]], πλινθο-κεραμοποιίας, χρωματουργίας και διάφορα ασβεστουργεία, βαμβακουργεία, υποδηματοποιεία, υφαντουργεία, πλεκτήρια, κουφετοποιεία, κ.ά., όπου εργάζονταν το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού των προσφύγων. Στο συνοικισμό λειτούργησαν καταστήματα οπως εμποροραφεία, κουρεία, πηλοποιεία, οινοζυθοπωλεία, χαλβατζίδικα, μαγειρεία, παντοπωλεία, κρεοπωλεία, εστιατόρια, ταβέρνες, καταστήματα λευκών ειδών, κ.λ.π..

Κατα τη διάρκεια της [[Κατοχή της Ελλάδας 1941-1944|Κατοχής της Ελλάδας]] η Νίκαια, γνώρισε την βαρβαρότητα και μισαλλοδοξία των Γερμανών κατακτητών. Αρχικά, τον [[Μάρτιος|Μάρτιο]] του [[1944]], δέχθηκε επίθεση, με την αντίσταση της προσφυγικής πόλης να χαρακτηρίζεται «[[Μάχη της Κοκκινιάς]]» και λίγο αργότερα, στις [[17 Αυγούστου]] [[1944]] ακολούθησε ως αντίποινα της ηρωϊκής αυτής αντίστασης, η εκτέλεση δεκάδων πολιτών στη [[Μάντρα Μπλόκου της Κοκκινιάς|μάντρα ενός ανενεργού ταπητουργείου]] πίσω από την Οσία Ξένη και σε διάφορα άλλα σημεία της πόλης και χαρακτηρίστηκε «[[Μπλόκο της Κοκκινιάς]]».