Προβηγκία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο επαναστατικός στρατός πολιόρκησε τους Άγγλους για τέσσερις μήνες αλλά, τελικά εκδιώχθηκαν τον Δεκέμβριο του 1793 από τον νεαρό ικανό στρατιωτικό του πυροβολικού Ναπολέων Βοναπάρτη. Οι 15.000 βασιλικοί δραπέτευσαν με τον στρατό των Άγγλων αλλά περίπου 7.000 παρέμειναν στην Τουλόν που πήρε το όνομα ''"Πόλη του Μοντάν"''. Τον Ιούλιο του 1794 έπεσαν οι Ορεινοί και ακολούθησαν αντίποινα από τους Γιρονδίνους, η ηρεμία επανήλθε όταν ανέβηκε ο Ναπολέων Βοναπάρτης στην εξουσία (1795).

Ο Ναπολέων Α΄ επανέφερε στην εξουσία τις παλιές ευγενείς οικογένειες της Προβηγκίας, ο Βρετανός ναύαρχος [[Οράτιος Νέλσον]] απέκλεισε την Τουλόν με αποτέλεσμα να διακοπεί όλο το ναυτικό εμπόριο και να ακολουθήσει πείνα. Η ήττα και η πτώση του Ναπολέοντα εορτάστηκε με μεγαλοπρεπείς εκδηλώσεις στην Προβηγκία, όταν δραπέτευσε για την [[Έλβα]] (1 Μαρτίου 1815), στρατοπέδευσε στην Βαλλωρίς και δεν πέρασε από τις πόλεις της Προβηγκίας που ήταν εχθρικές απέναντι του.<ref>https://books.google.nl/books?id=QTImBAAAQBAJ&pg=PA158&dq=napoleon+avoided+provence+on+his+return+from+Elba&hl=nl&sa=X&ei=a95bVdXMDqW27gbL24OQDw&ved=0CCAQ6AEwAA#v=onepage&q=napoleon%20avoided%20provence%20on%20his%20return%20from%20Elba&f=false</ref> Τα λιμάνια της Μασσαλίας και της Τουλόν είχαν μεγάλη εμπορική άνοδο ολόκληρο τον 19ο αιώνα, ήταν πρωταγωνιστές στο Γαλλικό εμπόριο με ολόκληρη την Γαλλική αποικιακή αυτοκρατορία και την Ανατολή, η μεγάλη έκρηξη ήρθε όταν άνοιξε η [[Διώρυγα του Σουέζ]] (1869)

Ο εθνικόςΕθνικός σιδηροδρομικόςΣιδηροδρομικός Σταθμός ένωσε το [[Παρίσι]] με την Μασσαλία (1848) στην συνέχεια περνούσεεπεκτάθηκε απόμέχρι την Τουλόν και την Νίκαια (1864). Η Νίκαια, η Αντίμπ και η Ιέρ έγιναν οι πιο διάσημοι τόποι χειμερινών διακοπών για ολόκληρη την Ευρωπαϊκή αριστοκρατία ανάμεσα στους οποίους ήταν και η [[Βασίλισσα Βικτώρια]]. Η Μασσαλία την εποχή του Ναπολέων Γ΄ είχε περίπου 250.000 κατοίκους και περιείχε μια μεγάλη Ιταλική κοινότητα, η Τουλόν είχε 800.000 κατοίκους, στις δύο πόλεις οικοδομήθηκαν επιβλητικά ανάκτορα, εκκλησίες, όπερες και πάρκα. Μετά την πτώση του Ναπολέων Γ΄ ακολούθησε ο [[Γαλλοπρωσικός Πόλεμος]] και η ήττα των Γάλλων με ταραχές στους δρόμους της Μασσαλίας (23 Μαρτίου 1871),. ηΗ Κομμούνα με αρχηγό τον Γκαστόν Κρεμιέ ανέλαβε τον έλεγχο της πόλης., Η Κομμούνατελικά συνετρίβη και ο αρχηγός της Γκαστόν Κρεμιέ εκτελέστηκε (30 Νοεμβρίου 1871). Η Προβηγκία αν και ήταν παραδοσιακά συντηρητική έβγαλε σημαντικές ριζοσπαστικές μορφές : ο πρωθυπουργός [[Λεόν Γκαμπετά]] ήταν γιος ενός εμπόρου από την Μασσαλία, ο [[Ζωρζ Κλεμανσώ]] είχε εκλεγεί αναπληρωτής στην Βαρ (1885). Το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα υπήρξε αναγέννηση της Προβηγκιανής γλώσσας και έκρηξη της λογοτεχνίας με σημαντικότερο εκπρόσωπο τον [[Φρεντερίκ Μιστράλ]] που με το έργο του ''"Μιρέιγ"'' πήρε το [[Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας]] (1904).

Στο διάστημα ανάμεσα στον [[Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο]] και τον [[Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο]] η Προβηγκία χωρίστηκε σε δύο περιοχές : την αγροτική συντηρητική και την αστική προοδευτική. Πολλές ταραχές και κινήματα ξέσπασαν στις πόλεις όπως στην Μασσαλία (1919) και στην Τουλόν (1935). Με την ήττα της Γαλλίας από τους Γερμανούς στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο τον Ιούνιο του 1940 η Γαλλία χωρίστηκε σε μια ελεύθερη και σε μία υποταγμένη ζώνη, η Προβηγκία ανήκε στην ουδέτερη ζώνη. Την αρχική παθητική στάση ακολούθησε ενεργή αντίσταση όταν η [[Ναζιστική Γερμανία]] επιτέθηκε τον Ιούνιο του 1941 στην [[Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών]], το Κομμουνιστικό Κόμμα είχε την πιο ενεργή συμβολή στην Αντίσταση. Ο Ζαν Μουλέν (1899 - 1943) αναπληρωτής του [[Σαρλ ντε Γκωλ]] και αρχηγός του κινήματος της Ελεύθερης Γαλλίας παραδόθηκε στην Μπους-ντυ-Ρον (2 Ιανουαρίου 1942) προκειμένου να ενωθούν όλα τα αντιναζιστικά κινήματα στην Γαλλία.