Α΄ Ιλλυρικός πόλεμος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Δυτική Κεντρική και Νότια [[Αλβανία]]

| έκβαση= Νίκη των Ρωμαίων

Οι σχέσεις της Ρώμης με την Ανατολή ήταν τυπικές και φιλικές. Είχαν ξεκινήσει μέσα στο πρώτο τέταρτο του 3ου π.Χ. αιώνα όταν ο [[Πτολεμαίος Β' ο Φιλάδελφος|Πτολεμαίος Β΄]] της Αιγύπτου είχε συνάψει εμπορική συμφωνία με την πόλη στην οποία είχε αποστείλει και πρεσβεία. Λίγο μετά τα μέσα του ίδιου αιώνα οι Ρωμαίοι ζήτησαν από τον [[Σέλευκος Β΄ Καλλίνικος|Σέλευκο Β΄ Καλλίνικο]] την απαλλαγή από τους φόρους της πόλης του [[Τροία|Ιλίου]] προβάλλοντας ως δικαιολογία την κοινή καταγωγή. Εμπορικές σχέσεις με την Ρώμη είχε επίσης και η [[Ρόδος]]<ref>Ιστορία του Ελληνικού έθνους ''Τόμος Δ' Μέγας Αλέξανδρος –Ελληνιστικοί Χρόνοι Η ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗ ΤΩΝ ΡΩΜΑΙΩΝ ΣΤΗ ΔΥΣΗ ΚΑΙ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑ (221-201 π.Χ.).ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ.ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΩΝ ΚΡΑΤΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΡΩΜΗ ΩΣ ΤΟ 230 π.Χ..σελ.416''</ref>.

Η πρώτη επέμβαση των Ρωμαίων στην Ανατολή οφείλονταν σε εσωτερικούς λόγους και δεν είχε επεκτατικό χαρακτήρα. Συγκεκριμένα οφείλονταν σε επανειλημμένες διαμαρτυρίες Ρωμαίων εμπόρων προς την Σύγκλητο επειδή οι πρώτοι υφίσταντο σε αφόρητο βαθμό τα δεινά της πειρατείας στην οποία επιδίδονταν οι [[Ιλλυρία|Ιλλυριοί]] στο [[Ιόνιο πέλαγος]] και την [[Αδριατική]]. Η συνεχής κλιμάκωση της πειρατείας οφείλονταν στην τότε αδυναμία αντιμετώπισης της από το [[Αρχαία Ήπειρος#Ακμή του Βασιλείου της Ηπείρου|βασίλειο της Ηπείρου]] και στην συνακόλουθη εξασθένηση των πόλεων της περιοχής<ref>Ιστορία του Ελληνικού έθνους ''Τόμος Δ' Μέγας Αλέξανδρος –Ελληνιστικοί Χρόνοι Η ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗ ΤΩΝ ΡΩΜΑΙΩΝ ΣΤΗ ΔΥΣΗ ΚΑΙ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑ (221-201 π.Χ.).Η ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΤΩΝ ΡΩΜΑΙΩΝ ΚΑΙ Η ΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥ ΡΩΜΑΊ΄ΚΟΥ ΠΡΟΤΕΚΤΟΡΑΤΟΥ ΣΤΗΝ ΙΛΛΥΡΙΑ(229-228 π.Χ.).σελ.416-417''</ref>.

Έτσι μπόρεσαν να επωφεληθούν οι Ιλλυριοί οι οποίοι κατέλαβαν τα παράλια της Αδριατικής πού έλεγχε το βασίλειο της Ηπείρου και τις ελληνικές πόλεις των δαλματικών ακτών [[Φάρος (νησί της Αδριατικής θάλασσας)|Φάρο]] σημερινό [[Χβαρ]] (Hvar) και [[Κόρτσουλα|Μέλαινα Κέρκυρα]] ([[231 π.Χ.]]) Η πειρατεία υποστηρίζονταν από τον βασιλιά των Ιλλυριών [[Άγρων]]α και ύστερα από τον θάνατό του ([[230 π.Χ.|230]]/[[229 π.Χ.|9 π.Χ.]]) από την σύζυγο, βασίλισσα και επίτροπο του ανήλικου γιου του Πίννη, [[Τεύτα]]<ref name="ReferenceA">Ιστορία του Ελληνικού έθνους ''Τόμος Δ' Μέγας Αλέξανδρος –Ελληνιστικοί Χρόνοι Η ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗ ΤΩΝ ΡΩΜΑΙΩΝ ΣΤΗ ΔΥΣΗ ΚΑΙ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑ (221-201 π.Χ.).Η ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΤΩΝ ΡΩΜΑΙΩΝ ΚΑΙ Η ΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥ ΡΩΜΑΊ΄ΚΟΥ ΠΡΟΤΕΚΤΟΡΑΤΟΥ ΣΤΗΝ ΙΛΛΥΡΙΑ(229-228 π.Χ.).σελ.417''</ref>.

Οι Ρωμαίοι έστειλαν συγκλητική πρεσβεία στην βασίλισσα ([[229 π.Χ.]]) για να διαπραγματευτεί μαζί της όμως κατά την επιστροφή της η πρεσβεία δέχθηκε την επίθεση των Ιλλυριών που φόνευσαν ένα πρέσβη η συμπεριφορά του οποίου είχε φανεί στην Τεύτα υπεροπτική. Η πράξη αυτή είχε ως επακόλουθο την άμεση κήρυξη του πολέμου από τους Ρωμαίους<ref name="ReferenceA"/><ref>''[http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Perseus%3Atext%3A1999.01.0234%3Abook%3D2%3Achapter%3D8 Perseus Digital Library Polybius Histories 2.8]''</ref>.

Οι Ιλλυριοί συνέχισαν τις επιδρομές και προσπάθησαν να καταλάβουν ανεπιτυχώς την Επίδαμνο και την Ίσσα. Κατόπιν πολιόρκησαν την Κέρκυρα και αφού νίκησαν στην [[ναυμαχία των Παξών]] τον στόλο των Αχαιών και των Αιτωλών που έσπευσε ως βοήθεια κατέλαβαν την πόλη<ref>Ιστορία του Ελληνικού έθνους ''Τόμος Δ' Μέγας Αλέξανδρος –Ελληνιστικοί Χρόνοι ΕΞΑΣΘΕΝΙΣΗ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ.σελ.391''</ref>. Τότε έφτασε και ο ρωμαϊκός στόλος (200 πλοία) υπό τον στρατηγό ύπατο [[Γναίο Φούλβιο]]. Ύστερα από συνεννόηση του τελευταίου με τον Έλληνα διοικητή της ιλλυρικής φρουράς [[Δημήτριος ο Φάριος|Δημήτριο τον Φάριο]] που μισούσε την Τεύτα, η πόλη παραδόθηκε στους Ρωμαίους ([[228 π.Χ.]])<ref name="ReferenceA"/><ref name="perseus.tufts.edu">''[http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Perseus%3Atext%3A1999.01.0234%3Abook%3D2%3Achapter%3D11 Perseus Digital Library Polybius Histories 2.11]''</ref>.

Λίγο αργότερα προσχώρησε στους Ρωμαίους η Απολλωνία, οι Ατιντάνες και το ιλλυρικό φύλο των Παρθινών. Έπειτα κατέφθασε και ρωμαϊκός στρατός υπό τον ύπατο [[Λεύκιο Πόστουμιο Αλβίνο]]. Μπροστά στην συντριπτική αριθμητική υπεροχή των Ρωμαίων (20.000 πεζοί και 2.000 ιππείς) οι Ιλλυριοί εγκατέλειψαν την πολιορκία της [[Επίδαμνος|Επιδάμνου]] και της [[Ίσσας]] και υποχώρησαν στο εσωτερικό της χώρας. Η Τεύτα αποσύρθηκε στην πόλη Ρίζονα ενώ οι Ρωμαίοι κατέλαβαν με ευκολία τα νότια ιλλυρικά παράλια εκτός από το φρούριο της Νουτρίας στο οποίο συνάντησαν σθεναρή αντίσταση και είχαν σοβαρές απώλειες<ref name="perseus.tufts.edu"/>. Επειδή η συνέχιση του πολέμου από τους Ιλλυριούς ήταν αδύνατη η Τεύτα αποφάσισε το καλοκαίρι του [[227 π.Χ.]] να συνθηκολογήσει. Οι όροι της συνθήκης πρόβλεπαν την παραίτηση της από τα εδάφη που κατέλαβαν οι Ρωμαίοι και την πληρωμή χρηματικής αποζημίωσης σε δόσεις<ref name="ReferenceA"/>.

==Ρωμαϊκή διπλωματική αποστολή στην κυρίως Ελλάδα ==

Το γεγονός ότι οι Ρωμαίοι είχαν υπό τον έλεγχο τους ένα σημαντικό μέρος των ιλλυρικών ακτών μαζί με τις πόλεις [[Επίδαμνος|Επίδαμνο]], Απολλωνία και Ίσσα ανησυχούσε τον [[Αντίγονος Γ΄ Δώσων|Αντίγονο Δώσωνα]], βασιλιά της Μακεδονίας επειδή οι Ρωμαίοι κατέχοντας τις διαβάσεις των ποταμών Αψού[[Άψος|Άψου]] και [[Αώος|Αώου]] μπορούσαν να εισβάλουν στο βασίλειο του. Εκείνη την εποχή όμως ο Μακεδόνας βασιλέας είχε άλλα προβλήματα με τις εισβολές των βαρβάρων [[Δάρδανοι Βαλκανικής|Δαρδάνων]] γειτόνων του. Εκτός των Ρωμαίων ο άλλος κερδισμένος σε αυτή την υπόθεση ήταν ο Δημήτριος ο Φάριος που ανέλαβε την εξουσία ως δυνάστης στην πόλη Ίσσα και την περιοχή της. Έτσι οι Ρωμαίοι είχαν ένα τοποτηρητή στην περιοχή. Οι πόλεις που έλεγχαν οι Ρωμαίοι έμειναν κατά τα άλλα ελεύθερες δηλαδή δεν πλήρωναν φόρο, δεν είχαν φρουρά ούτε είχαν επιτρόπους. Την εξουσία όμως κατέλαβαν φιλορωμαϊκά στοιχεία. Σύμφωνα με το [[ρωμαϊκό δίκαιο]] η ελευθερία μπορούσε να ανακληθεί όποτε το επιθυμούσαν οι δωρητές<ref name="ReferenceA"/>.

*Ιστορία του Ελληνικού έθνους ''Τόμος Δ' Μέγας Αλέξανδρος –Ελληνιστικοί Χρόνοι Εκδοτική Αθηνών '' 1979