Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Ετικέτα: μεγάλη προσθήκη |
|||
Γραμμή 108:
Ο Μιλόσεβιτς και άλλα μέλη της Σερβικής ηγεσίας τη δεκαετία του 1980 επιχείρησαν να κερδίσουν την υποστήριξη των Σέρβων εθνικιστών, κάνοντας έκκληση για αναθεώρηση της ιστορίας της Γιουγκοσλαβίας κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Για να γίνει αυτό η παράδοση της εποχής του Τίτο της εστίασης της συνένωσης του πληθυσμού της Γιουγκοσλαβίας με τη μνήμη συνολικά των θυμάτων των Γιουγκοσλάβων στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο από τις δυνάμεις του Άξονα αντικαταστάθηκε από την εστίαση της κυβέρνησης Μιλόσεβιτς στη μνήμη των θυμάτων των Σέρβων του Β' Παγκοσμίου Πολέμου από τους Κροάτες [[Ούστασε]]{{sfn|Wydra|2007|p=232}}. Αυτή η προσπάθεια να αποκτήσει εθνικιστική υποστήριξη είχε επίσης ως αποτέλεσμα την αύξηση της ριζοσπαστικοποίησης του σερβικού εθνικισμού{{sfn|Wydra|2007|p=232}}. Στα τέλη της δεκαετίας του 1980 οι θεωρίες συνωμοσίας που δαιμονοποιούσαν τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία άρχισαν να διαδίδονται ευρέως και να υποστηρίζονται από Σέρβους εκδότες. Αυτό είχε ιδιαίτερη σημασία, καθώς πρόκειτο για επιθέσεις κατά της εθνικής θρησκείας των Κροατών{{sfn|Ramet|2006|p=349}}. Το πολιτικό κλίμα στη Σερβία και στα Σερβικά εδάφη προκάλεσε την άνοδο του υπερεθνικισμού και έντονες και κατά καιρούς βίαιες συγκρούσεις μεταξύ των Σέρβων, ιδιαίτερα μεταξύ των εθνικιστών και των μη εθνικιστών. Οι Σέρβοι που αντιτάχθηκαν δημόσια στην εθνικιστική ατζέντα αναφέρθηκε ότι απειλήθηκαν, διώχθηκαν ή και σκοτώθηκαν{{sfn|Gagnon|2004|p=5}}.
Τα σερβικά μέσα ενημέρωσης κατά τη διάρκεια της εποχής του Μιλόσεβιτς ήταν γνωστό ότι υιοθέτησαν το σερβικό εθνικισμό και πατριωτισμό{{sfn|Gordy|1999|p=61–101}}, ενώ προωθούσαν την [[ξενοφοβία]] προς τις άλλες εθνότητες της Γιουγκοσλαβίας{{sfn|Gordy|1999|p=72–75}}. Οι Αλβανοί χαρακτηρίζονταν συνήθως στα μέσα ενημέρωσης ως αντιγιουγκοσλάβοι αντεπαναστάτες, βιαστές και απειλή για το σερβικό έθνος{{sfn|Thompson|1994|p=55}}. Η Σερβική κρατική εφημερίδα ''Πολίτικα'' είχε αρκετά ξενοφοβικά πρωτοσέλιδα, όπως το 1991, γράφοντας ότι "οι Σκίπταρ [Αλβανοί] παρακολουθούν και περιμένουν"{{sfn|Thompson|1994|p=74}}. Η εφημερίδα επιτέθηκε επίσης εναντίον των Κροατών για την εκλογή του [[Φράνιο Τούτζμαν]] ως προέδρου, λέγοντας ότι η «ηγεσία της Κροατίας ντροπιάζει και πάλι τον κροατικό λαό» {{sfn|Thompson|1994|p=72}}. Προσπάθησε να ισχυριστεί ότι οι Κροάτες και οι Αλβανοί συνεργάζονταν σε μια εκστρατεία εναντίον της Σερβικής κυβέρνησης κατά τις διαδηλώσεις του 1991 στο Βελιγράδι κατά της κυβέρνησης του Μιλόσεβιτς, αρνούμενη ότι οι Σέρβοι συμμετείχαν στη διαδήλωση και ισχυριζόμενη ότι «ήταν Σκίπταρ και Κροάτες που διαδήλωναν».{{sfn|Thompson|1994|p=72}} Όταν ξέσπασε ο πόλεμος στην Κροατία η ''Πολίτικα'' προώθησε το σερβικό εθνικισμό, την εχθρότητα προς την Κροατία και τη βία και στις 2 Απριλίου 1991 ο τίτλος της εφημερίδας έγραφε "Η Κράινα αποφασίζει να ενταχθεί στη Σερβία". Ενα από τα θέματα της εφημερίδας ήταν η "Σερβική ενότητα - διάσωση της Κράινα"{{sfn|Thompson|1994|p=76}}. Στις 5 Ιουνίου 1991 η ''Πολίτικα εξπρές'' είχε ένα άρθρο με τίτλο "Οι Σέρβοι πρέπει να πάρουν τα όπλα". Στις 25 Ιουνίου 1991 και στις 3 Ιουλίου 1991 η ''Πολίτικα'' άρχισε να προωθεί ανοικτά το διαμελισμό της Κροατίας, γράφοντας "Δεν μπορούμε να δεχτούμε την Κροατία να διατηρεί αυτά τα σύνορα", "η Κράινα στο ίδιο κράτος με τη Σερβία, το Μαυροβούνιο και τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη" Ο Γιόβαν Μαριάνοβιτς, από το Σερβικό Κίνημα Ανανέωσης, δήλωνε ότι «ο στρατός της Γιουγκοσλαβίας πρέπει να έρθει στην Κροατία και να καταλάβει τη γραμμή Μπένκοβατς-Κάρλοβατς-Παάκρατς-Μπαράνια», ουσιαστικά καταλαμβάνοντας σχεδόν όλη την Κροατία και πάντως όλα τα εδάφη της Κροατίας που ήταν που διεκδικούσαν οι εθνικιστές υποστηρικτές μιας [[Μεγάλη Σερβία|Μεγάλης Σερβίας]]{{sfn|Thompson|1994|p=79}}. Για να προωθήσει το φόβο και την οργή μεταξύ των Σέρβων προς την Κροατία, στις 25 Ιουνίου 1991, η ''Πολίτικα'' υπενθύμισε στους Σέρβους τις βιαιοπραγίες της Κροατικής φασιστικής [[Ούστασε]] εναντίον των Σέρβων κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, λέγοντας ότι το [[Στρατόπεδο συγκέντρωσης Γιασένοβατς|Γιασένοβατς]] (στρατόπεδο συγκέντρωσης των Ούστασε κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο) δεν πρέπει να ξεχαστεί".{{sfn|Thompson|1994|p=78}} Σύμφωνα με το Μπόρισαβ Γιόβιτς, που ήταν πρώην σύμμαχός του, ο Μιλόσεβιτς ασκούσε λογοκρισία στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και διατηρούσε ισχυρή προσωπική επιρροή στα κρατικά μέσα ενημέρωσης της Σερβίας, έχοντας «προσωπικά διορισμένους συντάκτες εφημερίδων και ειδησεογραφικών προγραμμάτων ...».<ref>{{cite web|url=http://hague.bard.edu/reports/de_la_brosse_pt1.pdf|title=Slobodan Milošević Trial Public Archive|work=Human Rights Project}}</ref>. Τα σερβικά κρατικά μέσα ενημέρωσης κατά τη διάρκεια των πολέμων παρουσίαζαν αμφιλεγόμενο ρεπορτάζ που δαιμονοποιούσαν τις άλλες εθνοτικές ομάδες. Σε ένα τέτοιο πρόγραμμα μια Σέρβα γυναίκα της Κροατίας καταδίκασε την παλαιά "κομμουνιστική πολιτική" στην Κροατία, υποστηρίζοντας ότι κάτω από αυτήν «η πλειοψηφία των Σέρβων θα αφομοιωνόταν σε δέκα χρόνια» [109], ενώ ένας άλλος σε συνέντευξη δήλωσε: "Οπου χύθηκε σερβικό αίμα από τα μαχαίρια των Ούστασε, εκεί θα είναι τα σύνορά μας. »<ref name="hague.bard.edu">{{cite web|url=http://hague.bard.edu/reports/de_la_brosse_pt3.pdf|title=Slobodan Milošević Trial Public Archive|work=Human Rights Project}}</ref>Διάφορες εκπομπές της κρατικής τηλεόρασης της Σερβίας πρόβαλαν ως προσκεκλημένο το Γιόβαν Ράσκοβιτς, που ισχυριζόταν ότι ο λαός της Κροατίας είχε« γενοκτονική φύση »<ref name="hague.bard.edu">{{cite web|url=http://hague.bard.edu/reports/de_la_brosse_pt3.pdf|title=Slobodan Milošević Trial Public Archive|work=Human Rights Project}}</ref>. Αυτές οι επανειλημμένως αρνητικές απεικονίσεις στα μέσα μαζικής ενημέρωσης των αντιτιθέμενων εθνοτήτων έχουν θεωρηθεί παραδείγματα της προώθησης από το Μιλόσεβιτς, μέσω των κρατικών μέσων ενημέρωσης, του φόβου και της διέγερσης των εθνικιστικών συναισθημάτων για να στρέψει τους Σέρβους στην υποστήριξη των πολέμων. Ο διευθυντής της Ραδιοτηλεόρασης της Σερβίας κατά την εποχή του Μιλόσεβιτς, Ντούσαν Μίτεβιτς, από τότε έχει παραδεχτεί σε ένα αμερικανικό ντοκιμαντέρ "τα πράγματα που συνέβησαν στην κρατική τηλεόραση, μπορούμε να παραδεχτούμε τώρα: ψευδείς πληροφορίες, προκατειλημμένες αναφορές. Αυτά πήγαιναν απ' ευθείας από το Μιλόσεβιτς στην ηγεσία της τηλεόρασης..<ref>{{cite web|author=rafael mejias says: |url=https://www.pbs.org/wnet/wideangle/episodes/media-by-milosevic/video-full-episode/852/|title=Media by Milosevic|publisher=PBS|date=12 September 2002|accessdate=21 January 2012}}</ref>
Ο Μιλόσεβιτς δεν ενδιαφερόταν να διατηρήσει τη Σλοβενία μέσα στη Γιουγκοσλαβική ομοσπονδία, καθώς η Σλοβενία είχε πολύ λίγους Σέρβους που ζούσαν μέσα στη χώρα και ο Μιλόσεβιτς πρότεινε μια πολιτική συμφωνία με το Σλοβένο πρόεδρο Κούτσαν η Σερβία να αναγνωρίσει το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης του Σλοβενικού έθνους για ανεξαρτησία, αν η Σλοβενία αναγνώριζε με τη σειρά της το δικαίωμα αυτοδιάθεσης του Σερβικού έθνους να παραμείνει ενωμένο με τη Σερβία{{sfn|LeBor|2004|pp=135–137}}. Μια τέτοια συμφωνία θα αποτελούσε πρόκριμα για τους Σέρβους της Βοσνίας και της Κροατίας να παραμείνουν σε ένα κράτος με τη Σερβία {{sfn|LeBor|2004|pp=135–137}}. Ο σύμμαχος του Μιλόσεβιτς στη Γιουγκοσλαβική ομοσπονδιακή κυβέρνηση, Μπόρισαβ Γιόβιτς δήλωσε: "Το έθεσα ομαλά, δεν θέλαμε έναν πόλεμο με τη Σλοβενία, η Σερβία δεν είχε εδαφικές διεκδικήσεις εκεί, ήταν μια εθνοτικά καθαρή δημοκρατία, χωρίς Σέρβους. Δε μας ένοιαζε καθόλου αν έφευγαν από τη Γιουγκοσλαβία ... Θα ήμασταν υπερβολικά εκτεταμένοι. Με τη Σλοβενία εκτός μπορέσαμε να υπαγορεύσουμε όρους στους Κροάτες ». {{sfn|LeBor|2004|p=138}}
Ο Μιλόσεβιτς απέρριψε την ανεξαρτησία της Κροατίας το 1991 και, ακόμη και μετά τη συγκρότηση της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας (ΟΔΓ), δεν αναγνώρισε αρχικά την ανεξαρτησία της Κροατίας{{sfn|Sriram|Martin-Ortega|Herman|2010|p=70}}. Τα σχέδια του Μιλόσεβιτς να αποσπάσει εδάφη από την Κροατία για τους εκεί Σέρβους είχαν αρχίσει τον Ιούνιο του 1990, σύμφωνα με το ημερολόγιο του Μπόρισαβ Γιόβιτς {{sfn|LeBor|2004|p=140}}. Η Σερβική κυβέρνηση, μαζί με μια κλίκα μελών του Γιουγκοσλαβικού στρατού και του γενικού του επιτελείου, υποστηρικτών του Μιλοσεβιτς, υιοθέτησαν μυστικά το σχέδιο RAM ή "πλαίσιο" που περιελάμβανε την κατάτμηση της Κροατίας και της Βοσνίας για να δοθούν αρκετά εδάφη στους ντόπιους Σέρβους, που θα παρέμεναν ενωμένα με τη Σερβία, ουσιαστικά μια Μεγάλη Σερβία.{{sfn|LeBor|2004|pp=140–143}} Οπλα και στρατιωτικός εξοπλισμός τοποθετήθηκαν σε στρατηγικές θέσεις σε όλη την Κροατία και τη Βοσνία για χρήση από τους Σέρβους και οι ντόπιοι Σέρβοι εκπαιδεύτηκαν ως αστυνομικοί και παραστρατιωτικοί για την προετοιμασία του πολέμου{{sfn|LeBor|2004|p=140}}. Ο Μιλόσεβιτς ενδιαφερόταν λιγότερο για την προσάρτηση της Σερβικής αποσχισθείσας [[Δημοκρατία της Σερβικής Κράινα|Δημοκρατίας της Κράινα]]{{sfn|Armatta|2010|pp=161–162}}. Σύμφωνα με μαρτυρία του πρώην Προέδρου της Κράινα, Μίλαν Μπάμπιτς, ο Μιλόσεβιτς είχε εγκαταλείψει τα σχέδια να έχει "όλους τους Σέρβους σε ένα κράτος" το Μάρτιο του 1991 με τη μυστική συμφωνία του Καρατζόρτζεβο με τον Κροάτη Πρόεδρο[[[Φράνιο Τούτζμαν]], όπου συζήτησαν το διαμελισμό της Βοσνίας. Ο Μπάμπιτς παρακολούθησε τη συνάντηση και σημείωσε ότι ο Μιλόσεβιτς δήλωσε ότι «ο Τούτζμαν χρειάζεται το [[Μπίχατς]]» - μια πόλη της Βοσνίας, που η Σερβική Κράινα τη χώριζε από την Κροατία. και έπειτα πρόσθεσε "Χρειάζεται επίσης ένα διάδρομο μεταξύ Μπένκοβατς και Ντρνίς", που περνά μέσα από την επικράτεια που διεκδικεί η Κράινα{{sfn|Armatta|2010|pp=161–162}}.
== Παραπομπές ==
| |||