Σταθερωτήρες πλοίου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Templar52 (συζήτηση | συνεισφορές)
μ + § Ιστορικό
Templar52 (συζήτηση | συνεισφορές)
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
[[Εικόνα:Stabilizer1.JPG|thumb|right|280px|Δεξιό μόνιμο πτερύγιο ευστάθειας επιβατηγού πλοίου]]
 
Οι '''σταθερωτήρες πλοίου''' ή '''πηδάλια αντιδιατοίχισης''' ή περισσότερο γνωστά ως '''πτερύγια ευστάθειας''' (stabilizers) ονομάζονται οι υδραυλικοί μηχανισμοί που προσφέρει η σύχρονη τεχνολογία και ειδικότερα εκείνη των [[πλοίο|πλοίων]], οι οποίοι περιορίζουν στο ελάχιστο τους κλυδωνισμούς από τον κυματισμό, διατηρώντας την ισορροπία και ευστάθεια του πλοίου.
Γραμμή 9:
 
===Ιστορικό===
Η πρώτη εφαρμογή τέτοιων πηδαλίων σε πλοία οφείλεται στον Ιάπωνα Μοτόρα (S. Motora) το [[1920]]. Το [[1936]] ο αγγλικός οίκος Ντένυ Μπράουν (Denny Brown) επέφερε στην αρχή τη σημαντική βελτίωση της περιστροφής των πηδαλίων πέριξ του άξονά τους, που γινόταν στο τέλος εκάστης γωνίας ταλάντωσης, ενώ τα πηδάλια του Μοτόρα έστρεφαν στο τέλος της κάθε περιόδου. Αργότερα και κατά τη διάρκεια του [[Β' Παγκόσμιος Πόλεμος|Β' Παγκοσμίου Πολέμου]] συμπληρώθηκε το σύστημα αυτών με τη περιστροφή όχι ολόκληρης της επιφάνειας αυτών αλλά μόνο του πρυμναίου τμήματος αυτών όπως ακριβώς των αεροπλάνων. Έτσι με την εφαρμογή αυτή ο χρόνος περιστροφής μειώθηκε μόλις στο 1 [[δευτερόλεπτο]], γεγονός που πρόσφερε σημαντική ελάττωση της διατοίχισης στα πλοία με συνέπεια ν΄ αποτελέσουν για τα επιβατηγά πλοία στοιχείο διαφήμισης.
[[Κατηγορία: Πλοίο]]