Κλαύδιος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 28:
}}
Ο '''Τιβέριος Κλαύδιος Καίσαρας Αύγουστος Γερμανικός''' (''Tiberius Claudius Caesar Augustus Germanicus'', [[1 Αυγούστου]] [[10 π.Χ.]] – [[13 Οκτωβρίου]] [[54]]) ήταν [[Κατάλογος Ρωμαίων Αυτοκρατόρων|Ρωμαίος Αυτοκράτoρας]] από το [[41]] έως το [[54]]. Μέλος της [[Ιουλιο-Κλαυδιανή δυναστεία|Ιουλιο-Κλαυδιανής δυνστείας]], ήταν γιος του [[Νέρων Κλαύδιος Δρούσος]] και της [[Αντωνία η Νεότερη|Αντωνίας της Νεότερης]]. Γεννήθηκε στο [[Λούγδουνο]] της [[Γαλατία]]ς (σημ. Λυών της Γαλλίας) και ήταν ο πρώτος αυτοκράτορας, που γεννήθηκε εκτός [[Ιταλία]]ς. Υπέφερε από μικρή αναπηρία στο βάδισμα και μερική κώφωση λόγω παιδικής ασθένειας και γι' αυτό η οικογένειά του τον απέκλεισε από θέσεις εξουσίας, ώσπου τελικά έγινε συνύπατος του ανιψιού του [[Γάιος Καλιγούλας|Καλιγούλα]] το [[37]]. Η αναπηρία αυτή πιθανώς τον έσωσε από τις εκκαθαρίσεις πολλών ευγενών κατά τη διάρκεια της θητείας των Αυτοκρατόρων [[Τιβέριος Καίσαρας Αύγουστος|Τιβέριου]] και Καλιγούλα, καθώς ενδεχόμενοι εχθροί του τον θεώρησαν ασήμαντη απειλή. Επιβίωσε για να ανακηρυχθεί αυτοκράτορας από την [[Πραιτοριανή Φρουρά|Πραιτωριανή Φρουρά]] αμέσως μετά το θάνατο του Καλιγούλα, όταν πια είχε μείνει ο τελευταίος ενήλικας άνδρας της οικογένειας.
Παρά την έλλειψη εμπειρίας, ο Κλαύδιος απεδείχθη ικανός και αποτελεσματικός κυβερνήτης. Επίσης έφερε σε πέρας ένα φιλόδοξο οικοδομικό πρόγραμμα, με την κατασκευή πολλών δρόμων, υδραγωγείων και καναλιών σε ολόκληρη την επικράτεια της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Επί θητείας του ενσωμάτωσε στην αυτοκρατορία τις επαρχίες της [[Θράκη]]ς, του [[Νωρικό|Νωρικού]], της [[Παμφυλία]]ς, της [[Λυκία]]ς και της [[Ιουδαία]]ς και ξεκίνησε την κατάκτηση της [[Βρετανία]]ς. Είχε ιδιαίτερο προσωπικό ενδιαφέρον για νομικά ζητήματα, προήδρευε σε δημόσιες δίκες και εξέδιδε έως και είκοσι διατάγματα την ημέρα. Παρά ταύτα, εθεωρείτο ευάλωτος κυβερνήτης, κυρίως από τις τάξεις των ευγενών, καθ’ όλη τη διάρκεια της θητείας του. Έτσι, ο Κλαύδιος αναγκάστηκε να προστατεύει τη θέση του διαρκώς, πράγμα που είχε ως αποτέλεσμα τη δολοφονία αρκετών συγκλητικών. Τέτοια συμβάντα στιγμάτισαν τη φήμη του μεταξύ των αρχαίων συγγραφέων, αλλά οι σύγχρονοι ιστορικοί έχουν ανατρέψει αυτή την εικόνα. Μετά το θάνατό του το 54, στο θρόνο τον διαδέχτηκε ο προγονός του [[Νέρων]]ας, τον οποίο είχε υιοθετήσει.
| |||