Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του «Μιχάλης Μενιδιάτης»

 

== Βιογραφία ==

 

Το 1957 ξεκίνησε τη δισκογραφία του με το «Θα χτίσω μια καλύβα» του Γερ. Κουβάτου. Καθιερώθηκε και αναγνωρίστηκε ιδιαίτερα με συνθέσεις του Απ. Καλδάρα, όπως «Μην περιμένεις πια», «Περιφρόνα με, γλυκιά μου», «Λίγο λίγο θα με συνηθίσεις», «Πετραδάκι-πετραδάκι» κ.ά. Συνεργάστηκε επίσης και με άλλα σημαντικά ονόματα του τραγουδιού, όπως ο [[Γεράσιμος Κλουβάτος]], ο Βασίλης Βασιλειάδης, ο [[Άκης Πάνου]] κ.ά.. Παράλληλα το υψηλό παράστημά του, η αρρενωπή όψη του αλλά και η σοβαρότητά του δεν άργησαν να τον καταστήσουν είδωλο της εποχής, γεγονός που τον βοήθησε ιδιαίτερα να αναδειχθεί σ΄ έναν από τους πλέον επιτυχημένους επιχειρηματίες της νυκτερινής διασκέδασης, όταν το 1964 αποφάσισε μαζί με τον αδελφό του Κοσμά Καλογράνη να δημιουργήσουν νυκτερινό κέτρο. Υπήρξε ο δημιουργός και ιδιοκτήτης του Κέντρου "Φαντασία" που κατέστη αφενός σύμβολο της Αθηναϊκής νύκτας, (σ΄ αυτό αναδείχθηκε η λαογραφική συνήθεια του "[[σπάσιμο πιάτων|σπάσιμου των πιάτων]]") και αφετέρου κέντρο ανάδειξης νέων καλλιτεχνών, όπως η [[Δούκισσα (τραγουδίστρια)|Δούκισσα]], [[Γιάννης Πουλόπουλος|Γ. Πουλόπουλος]], [[Τόλης Βοσκόπουλος|Τ. Βοσκόπουλος]], [[Γιάννης Καλατζής]] κ.ά. αλλά και συμπαράστασης παλαιοτέρων καλλιτεχνών σε δύσκολες στιγμές τους όπως [[Γιώργος Ζαμπέτας|Γ. Ζαμπέτα]] κ.ά..