Ελευθέριος Βενιζέλος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

Στην Αθήνα επενέβη η Αντάντ και υποχρέωσε την κυβέρνηση Σκουλούδη να παραιτηθεί. Σχηματίστηκε υπηρεσιακή κυβέρνηση υπό τον [[Νικόλαος Καλογερόπουλος|Νικόλαο Καλογερόπουλο]] και η Βουλή διέκοψε τις εργασίες της (καθότι απλώς πλέον μεταβατική και διαχειριστική). Τα μέλη της κυβέρνησης Καλογερόπουλου διαφώνησαν μεταξύ τους ως προς την πολιτική που έπρεπε να ακολουθηθεί, οδηγώντας έτσι το κυβερνητικό αυτό σχήμα αυτό σε παραίτηση. Ακολούθησε ο καθηγητής [[Σπυρίδων Λάμπρος|Σπυρίδων Λάμπρου]] ο οποίος δέχτηκε την πρόταση του βασιλιά και σχημάτισε κυβέρνηση με μη πολιτικά πρόσωπα. Την κυβέρνηση αυτή η οποία επίσης δεν παρήγαγε κάποιο αποτέλεσμα διαδέχθηκε νέα υπό τον Αλέξανδρο Ζαΐμη (ο οποίος λόγω χαρακτήρος συχνά καλούνταν τις δύσκολες στιγμές). Οι σύμμαχοι, εκνευρισμένοι από την πολιτική του βασιλιά ο οποίος σθεναρά κρατούσε ουδέτερη στάση,έως ότου πετύχει αξιόλογα ανταλλάγματα γιά την Ελλάδα, αποφάσισαν να τον απομακρύνουν από το θρόνο και την Ελλάδα διά της βίας.Με τα πυροβόλα τους να σκοπεύουν τον Πειραιά,αποβίβασαν αγήματα και εξεβίασαν την παραίτηση του Κωνσταντίνου, επιβάλοντας να τον διαδεχθεί ο δευτερότοκος γιος του [[Αλέξανδρος της Ελλάδας|Αλέξανδρος]], παραμερίζοντας τον πρωτότοκο [[Γεώργιος Β' της Ελλάδας|Γεώργιο]]. Στις 29 Μαΐου 1917, ο Κωνσταντίνος αναχώρησε από την Ελλάδα και λίγες μέρες μετά ο Βενιζέλος σχημάτισε κυβέρνηση, συγκλήθηκε δε η Βουλή, η οποία είχε προκύψει από τις εκλογές της 31 Μαΐου 1915 (θεωρούμενες οι επόμενες βουλές ως αντισυνταγματικές και η οποία ονομάστηκε [[Βουλή των Λαζάρων]] λόγω της ''ανάστασής'' της μετά από τόσο καιρό). Στις 11/24 Νοεμβρίου 1916 η ολοκληρωμένη Προσωρινή Κυβέρνηση κήρυξε τον πόλεμο στις [[Κεντρικές Δυνάμεις]].Απομακρύνθηκαναπό τον στρατό 2.000 αντιβενιζελικοί αξιωματικοί.

 

Όταν η [[Γερμανία]] υπέγραψε [[ανακωχή]], συνήλθε στο [[Παρίσι]] η [[Συνδιάσκεψη της Ειρήνης]], όπου ο Βενιζέλος παρέστη ως αντιπρόσωπος της Ελλάδας και προέβαλε τις αξιώσεις της χώρας μας, οι οποίες έγιναν στο σύνολό τους δεκτές με τις [[συνθήκη του Νεϊγύ|συνθήκες του Νεϊγύ]] (27 Νοεμβρίου 1919) και των [[συνθήκη των Σεβρών|Σεβρών]] (10 Αυγούστου 1920). Ως αποτέλεσμα αυτών των συνθηκών η Ελλάδα προσάρτησε (προσωρινά) την [[Ανατολική Θράκη]] και εκλήθη νά παράσχη αστυνομικά καθήκοντα στήν ευρύτερη περιοχή της [[Σμύρνη]]ς στην εκείθεν του Αιγαίου πλευρά. Όντας στη Γαλλία εκείνο τον καιρό, ο Βενιζέλος εξελέγη μέλος της [[Γαλλική Ακαδημία|Γαλλικής Ακαδημίας]]. Ενώ όμως επρόκειτο να γυρίσει στην Ελλάδα, έγινε δολοφονική απόπειρα εναντίον του στο σιδηροδρομικό σταθμό της Λυών (από εκεί έπαιρνε κάποιος το τρένο για την πόλη [[Λυών]]), στο Παρίσι, από δύο απότακτους Έλληνες αξιωματικούς, κατά την οποία τραυματίστηκε από πυρά περιστρόφου. Αφού θεραπεύτηκε από τα τραύματά του, γύρισε το Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς στην Αθήνα.

 

Ο Βενιζέλος παρά το μεγάλο ποσοστό του κόμματός του, δεν εξελέγη καν βουλευτής. Τη μεθεπομένη σχημάτισε κυβέρνηση ο Δημήτριος Ράλλης, παραιτήθηκε ο Κουντουριώτης κι έγινε αντιβασίλισσα η βασιλομήτωρ [[Όλγα της Ελλάδας|Όλγα]] μέχρι να γίνει [[δημοψήφισμα]], το οποίο θα επανέφερε τον εξόριστο Κωνσταντίνο. Στις 4 Νοεμβρίου ο Βενιζέλος αναχώρησε για το Παρίσι, δηλώνοντας ότι αποσύρεται από την ενεργό πολιτική και σκοπεύει να ιδιωτεύσει αλλά αν η χώρα ζητήσει τις υπηρεσίες του στο εξωτερικό, θα είναι στη διάθεσή της. Σύντομα και μετά το δημοψήφισμα της επιστροφής του, την ουσιαστική εξουσία ανέλαβε ο βασιλιάς Κωνσταντίνος.

 

=== Συνθήκη της Λωζάνης ===