Βυζαντινό νόμισμα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η από κοινού απεικόνιση περισσότερων του ενός αυτοκρατόρων στο ίδιο νόμισμα γινόταν για λόγους προπαγάνδας: ο αυτοκράτορας επιθυμούσε να προβάλει στους υπηκόους του το όνομα και την εικόνα του διαδόχου, που επιθυμούσε. Η διαφοροποίηση του μεγέθους των μορφών τόνιζε τη σχέση του πρεσβύτρουπρεσβύτερου προς το νεώτερο. Επίσης με άλλες λεπτομέρειες στο σχέδιο, όπως: αν δύο αυτοκράτορες κρατούν το κοντάρι ενός σταυρού ή λάβαρου, το χέρι του πρεσβύτερου βρίσκεται συνήθως υψηλότερα από του νεότερου.<ref>Philip Grierson, Βυζαντινή νομισματοκοπία, μτφρ. Βαγγέλης Μαλαδάκης, εκδ.Μ.Ι.Ε.Τ., Αθήνα, 2007,σελ.45-46</ref> Αν οι αυτοκράτορες ήταν άκληροι, τότε είχαμε το θεσμό της συμβασιλείας και απεικονιζόταν δύο αυτοκράτορες καθισμένοι ή όρθιοι πλάι-πλάι.<ref>Philip Grierson, Βυζαντινή νομισματοκοπία, μτφρ. Βαγγέλης Μαλαδάκης, εκδ.Μ.Ι.Ε.Τ., Αθήνα, 2007,σελ.45</ref>

Όταν στα 800 ο [[Καρλομάγνος]] στέφθηκε αυτοκράτορας, οι Βυζαντινοί αρνήθηκαν να του αναγνωρίσουν τον τίτλο. Αυτό υπογράμμιζε και η υπεροχή του βυζαντινού νομισματικού συστήματος: «μια σύγκριση ανάμεσα στο χρυσό βυζαντινό νόμισμα και την ασημένια πένα του Καρλομάγνου επέτρεπε[...] το συμπέρασμα, ότι ο βυζαντινός αυτοκράτορας ''λαμπρότερος και δυνατώτερος εστίν».<ref>Διονυσία Μίσσιου, «Τα νομίσματα της περιόδου της εικονομαχίας ως έκφραση πολιτικής ιδεολογίας», οβολός 2 (1997), σελ.172</ref>

Στις επιγραφές των νομισμάτων διαβάζουμε τίτλους δηλωτικούς ιδεολογικών προθέσεων: Ο όρος ''ορθόδοξος'', που συναντάμε σε νομίσματα δύο αυτοκρατόρων του 11ου αιώνα, διατρανώνει την προσήλωσή τους στην Ορθοδοξία κατά την αντιπαράθεσή τους με τη Ρώμη (π.χ. ο Μιχαήλ ΣΤ'ΣΤ΄), ενώ ο όρος ''πορφυρογέννητος'' δηλώνει, ότι ο αυτοκράτορας είχε γεννηθεί στο πορφυρό δωμάτιο του παλατιού. Χρησιμοποιήθηκε από τον Κωνσταντίνο Ζ'Ζ΄ με στόχο να υποστηρίξει τη νομιμότητα της γέννησής του, έναντι όσων αρνούνταν την ισχύ του τέταρτου γάμου τού πατέρα του Λέοντα ΣΤ΄. Επίσης ο όρος αυτός χρησιμοποιήθηκε και από τον [[Ιωάννης Β΄ Κομνηνός|Ιωάννη Β'Β΄ Κομνηνό]], τον πρώτο αυτοκράτορα ο οποίος ύστερα από ένα αιώνα ανέβηκε κληρονομικώ δικαιώματι στο θρόνο.<ref>Philip Grierson, Βυζαντινή νομισματοκοπία, μτφρ. Βαγγέλης Μαλαδάκης, εκδ.Μ.Ι.Ε.Τ., Αθήνα, 2007,σελ.62</ref>Σε περιπτώσεις ανώμαλης διαδοχής στο θρόνο ή δυναστικής αντιζηλείας έχουμε την παρουσία επικεκομμένων νομισμάτων: έτσι φόλλεις στο όνομα του Βασιλείου Α΄ και των συναυτοκρατόρων του Κωνσταντίνου και Λέοντος (ΣΤ΄) βρίσκονται επικεκομμένοι σε φολλείςφόλλεις με τις ένθρονες μορφές του Βασίλειου ΑΑ΄ και Κωνσταντίνου, ενώ φολλείςφόλλεις στο όνομα του [[Κωνσταντίνος Ζ΄|Κωνσταντίνου Ζ'Ζ΄]] και του γιου του Ρωμανού Β'Β΄ είναι επικεκομμένοι σε εκδόσεις, όπου ο Κωνσταντίνος Ζ΄ απεικονίζεται μόνος του.<ref>Βάσω Πέννα, «Η ζωή στις βυζαντινές πόλεις της Πελοποννήσου: Η νομισματική μαρτυρία (8ος-12ος αι.μ.Χ)»στο:Μνήμη Martin Jessop Price, Βιβλιοθήκη της Ελληνικής Νομισματικής Εταιρείας , 5, Αθήνα : [Ελληνική Νομισματική Εταιρεία], 1996,σελ207</ref>Η απεικόνιση του προφήτη Αχιά σε αργυρό βασιλικό που εκδόθηκε μεταξύ 1321-1328, προφήτης που είχε προφητεύψειπροφητεύσει τη διαίρεση των βασιλείων της Ιουδαίας και του Ισραήλ, επελέγη να απεικονιστεί επειδή ακριβώς η Βυζαντινή Αυτοκρατορία ήταν διαιρεμένη εκείνη την περίοδο ανάμεσα στον Ανδρόνικο Β'Β΄ και τον Ανδρόνικο Γ'Γ΄. <ref>Νικόλαος Γεωργιάδης, «Τα νομίσματα του βυζαντινού εμφυλίου πολέμου 1321-1328», Νομισματικά χρονικά 23 (2004), σελ.88</ref>Επίσης για λόγους προπαγάνδας αύξανε η νομισματική παραγωγή και η κυκλοφορία, ενώ έτσιταυτόχρονα ετίθεντο σε αχρηστία και αποσυρόταν τα νομίσματα των παλαιών αυτοκρατόρων.<ref>Άννα Μαρία Κάσδαγλη,«Νομίσματα στα Δωδεκάνησα από τη μεταρρύθμιση του Αναστασίου (498 μ.Χ) έως τον 19ο αιώνα »,οβολός 8(2006),σελ.259</ref>