Αρκαδισμός (καλλιτεχνικό ρεύμα): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Πρόκειται για μια αναπόληση της αθώας ζωής, του ποιμενικού παραδείσου στην πιο κοινότυπη μορφή του. Είναι μια νοσταλγία για τα αγνά ήθη και πρότυπα της φυσικής ζωής, για την παράδοση στον χρόνο. Καθίσταται ένας φόρος τιμής στην αρκαδική αυτοσυγκράτηση που δεν επιτρέπει στην ανθρώπινη υπόσταση να επιβληθεί στη φύση. Το αρκαδικό ιδεώδες είναι ένας κόσμος Δύναμης και Γνώσης.<ref>{{Cite web|url=https://www.traveltripolis.gr/1604/arcadian_ideal_el/%CE%B1%CF%81%CE%BA%CE%B1%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%B9%CE%B4%CE%B5%CF%8E%CE%B4%CE%B5%CF%82-%E2%80%93-%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CE%BC%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%AD/|title=Αρκαδικό ιδεώδες – ένα μυστικό διατρέχει τους αιώνες {{!}} Travel Tripolis|website=www.traveltripolis.gr|accessdate=2019-03-21}}</ref> Ειδικότερα, το αρκαδικό ιδεώδες ως αξιόλογο πνευματικό και καλλιτεχνικό κίνημα, που ξεκίνησε αρχικά στη Ρώμη το 1656 από μια ομάδα ανθρώπων των γραμμάτων υπό την κηδεμονίααιγίδα της Βασίλισσαςβασίλισσας Χριστίνας της Σουηδίας, εκφράστηκε μέσα από την Ιταλική Αρκαδική Ακαδημία της Ρώμης (Accademia degli Arcadi). Η βασίλισσα, παραιτημένη από τον θρόνο και ασπάζοντας τον καθολοκισμό, μετακόμισε στη Ρώμη το 1655 όπου υποστήριξε αληθινά τις τέχνες. Η τάση αυτή διαμορφώθηκε οριστικά το 1690, ένα χρόνο μετά το θάνατό της. Η βασίλισσα και ο αυλός του Πανός αποτέλεσαν σύμβολο της Ακαδημίας και όλα τα μέλη της έφεραν ποιμενικά ονόματα.