Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 161:
Οι Νιου Γιορκ Τάιμς παρατήρησαν ότι ο Μιλόσεβιτς και ιδιαίτερα η σύζυγός του Μάρκοβιτς είχαν «δει από καιρό το Πεκίνο και το Κομμουνιστικό Κόμμα του» ως συμμάχους και «το είδος των ιδεολογικών συντρόφων» που έλειψαν στην Ανατολική Ευρώπη μετά την κατάρρευση του Κομμουνισμού τη δεκαετία του 1990. Μετά την παραπομπή του Μιλόσεβιτς οι δημόσιες δηλώσεις της Κίνας μετατοπίστηκαν, δίνοντας έμφαση στις γιουγκοσλαβοκινεζικές σχέσεις, αντί να επικεντρώνονται στην υποστήριξή της προς τον Μιλόσεβιτς, ενώ μετά την εκλογή του Βόισλαβ Κοστούνιτσα ως προέδρου της Γιουγκοσλαβίας το Κινεζικό Υπουργείο Εξωτερικών δήλωσε επίσημα ότι «η Κίνα σέβεται την επιλογή του Γιουγκοσλαβικού λαού. "<ref name="Eckholm-8Oct2000"/>
==H δίκη στη Χάγη==
Ο Μιλόσεβιτς κατηγορήθηκε το Μάιο του 1999, κατά τη διάρκεια του [[Πόλεμος του Κοσσυφοπεδίου|Πολέμου του Κοσσυφοπεδίου]], από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο του ΟΗΕ για την πρώην Γιουγκοσλαβία (ΔΠΔΓ ή ICTY)για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας στο Κοσσυφοπέδιο. Οι κατηγορίες για παραβίαση των νόμων ή του εθιμικού δικαίου του πολέμου, σοβαρές παραβιάσεις των [[Συμβάσεις της Γενεύης|Συμβάσεων της Γενεύης]] στην Κροατία και τη Βοσνία και η [[γενοκτονία]] στη Βοσνία προστέθηκαν ενάμισι χρόνο αργότερα.
Ο καθηγητής Eντουαρντ Σ. Χέρμαν ήταν πολύ επικριτικός όσον αφορά τη χρονική στιγμή και την προφανή πολιτική φύση αυτών των κατηγοριών, υποστηρίζοντας ότι ο ηγέτης ενός κυρίαρχου έθνους κατηγορήθηκε ενώ το έθνος αυτό δεχόταν επίθεση από το ΝΑΤΟ, προκειμένου να δικαιωθούν οι εν λόγω επιθέσεις. Υποστήριξε περαιτέρω ότι η αδύναμη φύση των κατηγοριών ενισχύθηκε με την προσθήκη κατηγοριών από τους πολέμους της Βοσνίας και της Κροατίας, που είχαν λήξει πριν από χρόνια και ο Μιλόσεβιτς είχε συμβάλει σε αυτό.<ref>{{cite web|url=http://www.thirdworldtraveler.com/Herman/HRW_Yugoslavia.html/|title=Human Rights Watch in Service to the War Party|publisher=}}</ref>
Οι κατηγορίες για τις οποίες παραπέμφθηκε ο Μιλόσεβιτς ήταν: γενοκτονία. συνενοχή σε γενοκτονία, εκτοπίσεις, δολοφονίες, διώξεις για πολιτικούς, φυλετικούς ή θρησκευτικούς λόγους, απάνθρωπες πράξεις / βίαιη μεταφορά, εξόντωση, φυλάκιση, βασανιστήρια, σκόπιμες δολοφονίες, παράνομο περιορισμό, εσκεμμένη πρόκληση μεγάλης ταλαιπωρίας, παράνομη απέλαση ή μεταφορά, εκτεταμένες καταστροφές και σφετερισμό περιουσιών, μη δικαιολογούμενες από στρατιωτική αναγκαιότητα και εκτελεσθείσες παράνομα και κακόβουλα, απάνθρωπη μεταχείριση, λεηλασία δημόσιας ή ιδιωτικής ιδιοκτησίας, επιθέσεις εναντίον πολιτών, καταστροφή ή σκόπιμη βλάβη προκληθείσα σε ιστορικά μνημεία και ιδρύματα εκπαιδευτικά ή θρησκευτικά, παράνομες επιθέσεις με πολιτικά κίνητρα..<ref>http://www.icty.org/x/cases/slobodan_milosevic/cis/en/cis_milosevic_slobodan_en.pdf</ref><ref>{{cite web|url=http://www.icty.org/case/slobodan_milosevic/4#ind |title=TPIY : The Cases |publisher=ICTY |accessdate=9 October 2011}}</ref> Το κατηγορητήριο του ΔΠΔΓ αναφέρει ότι ο Μιλόσεβιτς ήταν υπεύθυνος για τη βίαιη εκτόπιση 800.000 Αλβανών από το Κοσσυφοπέδιο και τη δολοφονία εκατοντάδων Αλβανών του Κοσσυφοπεδίου και εκατοντάδων μη Σέρβων στην Κροατία και τη Βοσνία<ref>{{cite web|author=Marija Ristic |url=http://www.balkaninsight.com/en/article/dacic-denies-his-party-s-role-in-war-crimes |title=Dacic Denies His Party’s Role in Balkan Conflicts |publisher=Balkan Insight |date= |accessdate=2013-12-15}}</ref>.
Μετά τη μεταφορά του Μιλόσεβιτς οι αρχικές κατηγορίες για εγκλήματα πολέμου στο Κοσσυφοπέδιο αναβαθμίστηκαν προσθέτοντας κατηγορίες για γενοκτονία στη Βοσνία και εγκλήματα πολέμου στην Κροατία. Στις 30 Ιανουαρίου 2002 ο Μιλόσεβιτς κατηγόρησε το δικαστήριο των εγκλημάτων πολέμου για «κακόβουλη και εχθρική επίθεση» εναντίον του. Η δίκη ξεκίνησε στη Χάγη στις 12 Φεβρουαρίου 2002 με το Μιλόσεβιτς να υπερασπίζεται ο ίδιος τον εαυτό του.
Οι εισαγγελείς χρειάστηκαν δύο χρόνια για να παρουσιάσουν το πόρισμά τους για το πρώτο μέρος της δίκης, που αναφερόταν στους πολέμους στην Κροατία, τη Βοσνία και το Κοσσυφοπέδιο. Κατά τη διάρκεια της διετούς περιόδου η δίκη παρακολουθείτο στενά από το κοινό των εμπλεκόμενων πρώην Γιουγκοσλαβικών δημοκρατιών, καθώς αφορούσε διάφορα σημαντικά γεγονότα από τον πόλεμο και περιλάμβανε αρκετούς υψηλά ιστάμενους μάρτυρες.
Ο Μιλόσεβιτς πέθανε πριν ολοκληρωθεί η δίκη, επομένως δεν κρίθηκε ποτέ ένοχος για τις κατηγορίες που του αποδόθηκαν.
Το ΔΠΔΓ στην απόφασή του για τις κατηγορίες εναντίον του Ράντοβαν Κάρατζιτς ανέφερε ότι "δεν υπήρχαν επαρκή αποδεικτικά στοιχεία στην προκειμένη περίπτωση για να διαπιστωθεί ότι ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς συμφώνησε με το κοινό σχέδιο [για τη δημιουργία εδαφών εθνοτικά καθαρμένων από μη Σέρβους]"<ref>{{cite web|url=https://www.rferl.org/a/milosevic-war-crime-deniers-feed-receptive-audience/27910664.html|title=Milosevic 'Exonerated'? War-Crime Deniers Feed Receptive Audience|website=RadioFreeEurope/RadioLiberty}}</ref> . Στην Παρ. 3460, σελ. 1303 αναφέρει: «Όσον αφορά τα αποδεικτικά στοιχεία που παρουσιάστηκαν σε αυτή την υπόθεση σε σχέση με το Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, το Δικαστήριο υπενθυμίζει ότι αυτός συμμεριζόταν και ενέκρινε τον πολιτικό στόχο του Κατηγορούμενου και της Σερβοβοσνιακής ηγεσίας της διαφύλαξης της Γιουγκοσλαβίας καθώς και της αποτροπής της απόσχισης ή της ανεξαρτησίας της ΒκΕ και συνεργάστηκε στενά με τον Κατηγορούμενο εκείνη την περίοδο. Το Δικαστήριο υπενθυμίζει επίσης ότι ο Μιλόσεβιτς παρείχε βοήθεια στους Σερβοβόσνιους κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης με τη μορφή προσωπικού, εφοδίων και όπλων. Βασιζόμενο στα προηγούμενα στοιχεία το Δικαστήριο λαμβάνοντας υπ' όψη τα αποκλίνοντα συμφέροντα που προέκυψαν μεταξύ της Σερβοβοσνιακής και της Σερβικής ηγεσίας κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης και ειδικότερα τις επανειλημμένες επικρίσεις και την αποδοκιμασία του Μιλόσεβιτς για τις πολιτικές και τις αποφάσεις του Κατηγορούμενου και της Σερβοβοσνιακής ηγεσίας, το Δικαστήριο δεν είναι πεπεισμένο ότι στην προκειμένη περίπτωση υπάρχουν επαρκή αποδεικτικά στοιχεία για να διαπιστώσει ότι ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς συμφωνούσε με το κοινό σχέδιο ».<ref>{{cite web|url=http://www.icty.org/x/cases/karadzic/tjug/en/160324_judgement.pdf/|title=Prosecutor v. Radovan Karadžić|publisher=}}</ref>
Σύμφωνα με την έκθεση της Ολλανδικής Κυβέρνησης για τη Σφαγή της Σρεμπρένιτσα ο Μιλόσεβιτς συγκρατούσε το Ράτκο Μλάντιτς επί χρόνια να μην καταλάβει τη Σρεμπρένιτσα, ανησυχώντας ότι «θα υπάρξει σφαγή», εξαιτίας της οργής των Σέρβων για τις σφαγές των Βόσνιων Μοσουλμάνων εναντίον Σερβικών χωριών της περιοχής από τη βάση της Σρεμπρένιτσα .<ref>{{cite web|url=
https://www.niod.nl/en/srebrenica-report/report/|title=Srebrenica: A "safe" area|publisher=}}</ref>
== Παραπομπές ==
| |||