Πτελεός Μαγνησίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η Ελληνιστική εποχή χαρακτηρίζεται από τις διαμάχες των επιγόνων του Μ. Αλεξάνδρου. Ο [[Αντίπατρος]] είχε ορισθεί αυτοκράτορας της Μακεδονίας και όλου του Ελληνικού χώρου, αλλά ο γιός του ο [[Κάσσανδρος]], μη αποδεχόμενος το γεγονός ότι ο πατέρας του δεν όρισε αυτόν επιμελητή αυτοκράτορα, αλλά τον [[Πολυπέρχων | Πολυπέρχοντα]], δραπέτευσε και πήγε στον ισχυρό ηγεμόνα της [[Φρυγία | Μεγάλης Φρυγίας]], τον Αντίγονο. Από τον Αντίγονο το 318π.Χ. ο Κάσσανδρος έλαβε στρατό και στόλο, μετέβη στην Αθήνα, και αφού συνθηκολόγησε με τους Αθηναίους, στη συνέχεια κυρίευσε τη Μακεδονία και ακολούθως τη Θεσσαλία και τη Στερεά Ελλάδα. Όταν ο γιός του Πολυπέρχοντα αποτάθηκε στον Αντίγονο για να συνεννοηθεί εκ μέρους του πατέρα του, ο Αντίγονος μεταστράφηκε κατά του Κασσάνδρου. Το 311π.Χ. συνομολόγησαν ειρήνη την οποία ο Κάσσανδρος δεν εφήρμοσε. Ο Αντίγονος τότε εξαπέστειλε εναντίον του τον γιό του [[Δημήτριος ο Πολιορκητής| Δημήτριο]], τον επονομασθέντα Πολιορκητή. Το 302 π.Χ., σε μία φάση του μεταξύ τους πολέμου, που ο Κάσσανδρος είχε καταλάβει τις Θερμοπύλες και ο Δημήτριος με το στόλο του βρισκόταν στη Χαλκίδα, ο τελευταίος κυρίευσε την Κρεμαστή Λάρισα <ref> 6. Η Κρεμαστή Λάρισα ήταν πόλη με λιμάνι στην περιοχή της σημερινής Πελασγίας. Εκεί τα μεσαιωνικά χρόνια αναπτύχθηκε και το Γαρδίκι (Φθιώτιδος). </ref>, ενώ για να εξασφαλίσει την παράλια οδό προς τα ενδότερα της Θεσσαλίας κυρίευσε και την Αντρώνα<ref> Η Αντρώνα βρισκόταν στη σημερινή θέση Φανός της Γλύφας </ref> και το Πτελεόν. Ο πόλεμος μεταξύ Κασσάνδρου και Δημητρίου έληξε όταν συνομολόγησαν ειρήνη, μετά από την οποία ο Δημήτριος αποχώρησε, ενώ ο Κάσσανδρος επανέκτησε, για μερικά χρόνια, όλη τη Θεσσαλία.

Όμως, οι δύο τελευταίες δεκαετίες του 3ου π.Χ. αιώνα (220-200π.Χ.), η εικόνα του ελληνιστικού κόσμου αλλάζει με την εμφάνιση των [[Ρωμαίοι | Ρωμαίων]], τους οποίους αρχικά κάλεσαν οι [[Αιτωλία| Αιτωλοί]], που είχαν δημιουργήσει την [[Αιτωλική Συμπολιτεία]] και ήθελαν να εκδιώξουν τους Μακεδόνες από τη Θεσσαλία. Ο εγγονός του Αντίγονου Γονατά, ο Φίλιππος ο Ε΄ διεξήγαγε δύο [[Μακεδονικοί Πόλεμοι | Μακεδονικούς πολέμους]] αμυνόμενος έναντι των Ρωμαίων των οποίων ηγείτο ο [[Τίτος Κόιντος Φλαμινίνος | Φλαμινίνος]], αλλά τελικά νικήθηκε το 197 π.Χ. στις [[Μάχη των Κυνός Κεφαλών (197 π.Χ.) | Κυνός Κεφαλές]] και αναγκάσθηκε να παραδώσει τις [[Φθιώτιδες Θήβες]] <ref> Αρχαία πόλη στην περιοχή των Μικροθηβών Μαγνησίας που ήκμασε κατά την ελληνιστική περίοδο. Με το ίδιο όνομα αναπτύχθηκε και δεύτερη, σε κοντινή θέση, που ήκμασε κατά την παλαιοχριστιανική (πρωτοβυζαντινή) περίοδο, μέχρι και τον 7ο αι. και βρίσκεται μέσα στη σημερινή Νέα Αγχίαλο.</ref> στους συμμάχους των Ρωμαίων τους Αιτωλούς, γεγονός που δεν κράτησε παρά ελάχιστα χρόνια. Η αρχική πολιτική των Ρωμαίων ήταν να αφήσουν τους Έλληνες των πόλεων που κατέλαβαν ελεύθερους, αφρούρητους και αφορολόγητους μεταξύ των οποίων και τους Αχαιούς της Φθιώτιδος <ref> Παπαρηγόπουλος Κ.: Ιστορία Ελληνικού Έθνους, Τόμος 2ος, Μέρος Α΄, σελ. 296.</ref> και τους κατοίκους της Δημητριάδας, όπου όμως οι Ρωμαίοι εγκατέστησαν φρουρά. Καθώς όμως οι Ρωμαίοι εδραιώνονταν στην Εύβοια και στη Θεσσαλία, οι Αιτωλοί, το 192 π.Χ., κάλεσαν τον βασιλέα της Συρίας [[Αντίοχος Γ΄ ο Μέγας | Αντίοχο τον Μέγα]] για να διώξουν τους Ρωμαίους από την Ελλάδα. Ο Αντίοχος με πολύ στρατό κυρίευσε την Εύβοια και αποβιβάστηκε στον Πτελεό. Αντί όμως να συμμαχήσει με τους Μακεδόνες πρότεινε αξιώσεις για το θρόνο της Μακεδονίας. Αυτό έστρεψε τον [[Φίλιππος Ε΄|Φίλιππο τον Ε΄]] να συνταχθεί με τους Ρωμαίους και την επόμενη χρονιά, το 191 π.Χ., μαζί με τον ύπατο Γλαβρίωνα κατατρόπωσαν τον Αντίοχο, που επέστρεψε στην Ασία, και έτσι οι Ρωμαίοι κατάκτησαν οριστικά τη Θεσσαλία. Στο Φίλιππο οι Ρωμαίοι παραχώρησαν την περιοχή του Αλμυρού, του Πτελεού και της Κρεμαστής Λάρισας, στα παράλια του διαύλου των [[Ωρεοί | Ωρεών]], τα οποία όμως το 185 π.Χ. τον υποχρέωσαν να εκκενώσει και να περιοριστεί μόνο στα όρια της Μακεδονίας.