Ο Νουμάς (περιοδικό): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
'''Νουμάς''' ονομαζόταν λογοτεχνικό περιοδικό το οποίο κυκλοφόρησε από το [[1903]] μέχρι το [[1931]] (με διακοπές τα έτη 1917-1918, 1924-1929) με σημαντικότατο ρόλο στον αγώνα του για την επικράτηση της [[δημοτική γλώσσα|δημοτικής γλώσσας]].
 
Το περιοδικό Νουµάς υπήρξεΥπήρξε πιθανώς το σηµαντικότερο έντυπο των αρχών του [[20ος αιώνας|20ου αιώνα]] ανάμεσα στα άλλα λογοτεχνικά περιοδικά της περιόδου, µορφωτικάτα οποία λειτούργησαν ως όργανα μόρφωσης και δίαυλοιπύλες επικοινωνίας ταυτόχρονα µε τηντα πνευµατικήπνευματικά κίνησητεκταινόμενα στην [[Ευρώπη]] και µέσα µετακένωσης των ευρωπαϊκών ρευµάτων στην [[Ελλάδα]]. Επίσης, λειτούργησαν ως βήµα για τη διατύπωση προτάσεων καιεπί όργανατου αγώναγλωσσικού γιαζητήματος και όργανα αλλαγέςαλλαγών και µεταρρυθµίσειςίσεων.
 
Το περιοδικό ταυτίστηκε µε τον
∆ηγλωσσικό αγώνα για την επικράτηση της δηµοτικής και την [[εκπαιδευτική µεταρρύθµιση]]. Υπήρξε δηµιουργία του ∆ηµήτριου Ταγκόπουλου<ref>«''Ο Νουμάς κυκλοφορεί για πρώτη φορά στις 2 Ιανουαρίου 1903 και, όπως μας πληροφορεί ο διευθυντής του περιοδικού που έμελλε να γίνει το μαχητικότερο έντυπο του δημοτικισμού, το όνομα Νουμάς δεν έχει καμία συμβολική σημασία και δεν πρέπει να συσχετίζεται ούτε με τον ομώνυμο βασιλιά και νομοθέτη της Ρώμης ούτε με τον ήρωα του Αλφόνς Ντωντέ, τον Νουμά Ρουμεστάν. 'Οταν αργότερα τον ρωτούν για την επιλογή του, ο Δημήτρης Ταγκόπουλος απαντά πως ήταν ένας πρώτης τάξεως τίτλος για εφημερίδα γιατί ήταν μια λέξη δισύλλαβη, τονιζόταν στη λήγουσα κι είχε και τελικό σίγμα''». Βλ. [http://www.komvos.edu.gr/glwssa/Odigos/thema_d2/d_2_k10.htm Σταυρίδη-Πατρικίου Ρ. 1999. ''Γλώσσα, Εκπαίδευση και Πολιτική''. Αθήνα: Ολκός, 135-140].</ref>, κυκλοφόρησε από το [[1903]] και έδωσε αγώνα για τη
γλωσσικό αγώνα για την επικράτηση της δηµοτικής και την εκπαιδευτική µεταρρύθµιση.
Δηµοτική, καθιερώνοντάς τη σε όλες του τις στήλες τη δηµοτική. Αυτός ήταν και ο κυριότερος λόγος για τον οποίο διακρινόταν από κάθε άλλο έντυπο και τα κείµενα λογίων που υποστήριζαν τη Δηµοτική χωρίς ωστόσο να γράφουν σε αυτήν. Δεχόταν συνεργασίες όποιων έγραφαν στη δηµοτική και το οπλοστάσιό του δεν αποτελούσαν µόνο θεωρητικά επιχειρήµατα αλλά και διακωµωδήσεις και σκωπτικά σχόλια κατά των αντιπάλων.
∆ηµιουργία του ∆ηµήτριου Ταγκόπουλου<ref>«''Ο Νουμάς κυκλοφορεί για πρώτη φορά στις 2 Ιανουαρίου 1903 και, όπως μας πληροφορεί ο διευθυντής του περιοδικού που έμελλε να γίνει το μαχητικότερο έντυπο του δημοτικισμού, το όνομα Νουμάς δεν έχει καμία συμβολική σημασία και δεν πρέπει να συσχετίζεται ούτε με τον ομώνυμο βασιλιά και νομοθέτη της Ρώμης ούτε με τον ήρωα του Αλφόνς Ντωντέ, τον Νουμά Ρουμεστάν. 'Οταν αργότερα τον ρωτούν για την επιλογή του, ο Δημήτρης Ταγκόπουλος απαντά πως ήταν ένας πρώτης τάξεως τίτλος για εφημερίδα γιατί ήταν μια λέξη δισύλλαβη, τονιζόταν στη λήγουσα κι είχε και τελικό σίγμα''». Βλ. [http://www.komvos.edu.gr/glwssa/Odigos/thema_d2/d_2_k10.htm Σταυρίδη-Πατρικίου Ρ. 1999. ''Γλώσσα, Εκπαίδευση και Πολιτική''. Αθήνα: Ολκός, 135-140].</ref>, κυκλοφόρησε από το [[1903]] και έδωσε αγώνα για τη
[[δηµοτική]]. Καθιέρωσε σε όλες του τις στήλες τη δηµοτική, κάνοντας πράξη τη σταυροφορία
του υπέρ των δυνατοτήτων της, ξεχωρίζοντας µε αυτόν τον τρόπο από κάθε άλλο έντυπο
αλλά και τα κείµενα λογίων που υποστήριζαν τη δηµοτική χωρίς να γράφουν σε αυτήν.
Δεχόταν συνεργασίες όποιων έγραφαν στη δηµοτική και το οπλοστάσιό του δεν αποτελούσαν µόνο
θεωρητικά επιχειρήµατα αλλά και διακωµωδήσεις και σκωπτικά σχόλια των αντιπάλων.
 
Γύρω στοΤο [[1908]], οι δηµοτικιστές του περιοδικού ''Νουµάάς'' βρέθηκαν χωρισµένοι ως προς το [[γλωσσικό ζήτημα|γλωσσικό]], σε
δογµατικούς (υπό τον [[Γιάννης Ψυχάρης|Γιάννη Ψυχάρη]]) και µεταρρυθµιστές ([[Μανόλης Τριανταφυλλίδης]],
[[Αλέξανδρος ∆ελµούζος]]) και ως προς το κοινωνικοπολιτικό σε [[Σοσιαλισμός|σοσιαλιστές]] ([[Κώστας Χατζόπουλος]])
και [[εθνικισμός|εθνικιστές]] ([[Ίων Δραγούμης]]).
 
Την εποχή της εκπαιδευτικής µεταρρύθµισης του [[Εκπαιδευτικός Όμιλος|Εκπαιδευτικού Οµίλου]], το περιοδικό αµφιταλαντεύτηκε ανάµεσα στην υποστήριξη και την αντιπολίτευσή της, διαφωνώντας µε πολλές από τις επιλογές των πρωτεργατών της και κυρίως µε τη «µεικτή»
Την εποχή της εκπαιδευτικής µεταρρύθµισης της τριανδρίας του
[[Εκπαιδευτικός Όμιλος|Εκπαιδευτικού Οµίλου]], το περιοδικό αµφιταλαντεύτηκε ανάµεσα στην υποστήριξη και την αντιπολίτευσή
της, διαφωνώντας µε πολλές από τις επιλογές των πρωτεργατών της και κυρίως µε τη «µιχτή»
της [[γλώσσα]] με αποτέλεσμα να επιδοθεί τώρα σε ταυτόχρονo αγώνα εναντίον της [[καθαρεύουσα]]ς και της
«µιχτήςεικτής»<ref>Παραμένει ωστόσο γεγονός πως υπήρξαν σημαντικές αντιστάσεις της λογοτεχνίας ως προς την χρήση της ακραίας δημοτικής. Βλ. [http://tovima.dolnet.gr/print_article.php?e=B&f=12518&m=B11&aa=2 Ν. Βαγενάς, «Η λογοτεχνική αντίσταση στη δημοτική», Το ΒΗΜΑ, 31/01/1999, Σελ. B11].</ref>.
 
Πέρα από τις πιθανές προσωπικές έριδες που υπαγόρευσαν τον αρνητισµό του Νουµά προς τη µεταρρύθµιση, ενδεχοµένως η άρνηση υπαγορεύτηκε και από τις [[σοσιαλισμός|σοσιαλιστικές]] προτιμήσεις συντακτών του περιοδικού όπως ο [[Δημήτριος Γληνός]], που τους ωθούσε να θεωρούν τη µεταρρύθµιση ως αστική διαδικασία. Το γεγονός πάντως της κατά τα άλλα φιλικής στάσης του και προς το φιλελεύθερο [[Ελευθέριος Βενιζέλος|βενιζελικό]] πρόγραµµα υποδεικνύει κάποια σύγχυση χαρακτηριστική μίας εποχής κατά την οποία το γλωσσικό ζήτημα είχε άμετρα συγχρωτιστεί με την [[πολιτική]]<ref>Θα μπορούσε κανείς να θεωρήσει διαμεσολαβητή αυτής της σχέσης τον [[Δημήτριος Γληνός|Δ. Γληνό]] που έγραφε στον Νουμά ως Δ. Μήτσος. Βλ. επίσης [http://www.paremvaseis.org/glinosme%20foto.htm ''Δ. Γληνός ο αγωνιστής δάσκαλος''].</ref>.
Πέρα από την υπόνοια για προσωπικές έριδες που υπαγόρευσαν τον αρνητισµό του
Νουµά προς τη µεταρρύθµιση, ενδεχοµένως η άρνηση υπαγορεύτηκε και από τις σοσιαλιστικές
συµπάθειες του περιοδικού που ωθούσε τους συντάκτες να θεωρούν τη µεταρρύθµιση ως αστική διαδικασία. Το
γεγονός πάντως της κατά τα άλλα φιλικής στάσης του και προς το φιλελεύθερο [[Ελευθέριος Βενιζέλος|βενιζελικό]]
πρόγραµµα υποδεικνύει κάποια σύγχυση χαρακτηριστική μίας εποχής κατά την οποία το γλωσσικό ζήτημα είχε άμετρα συγχρωτιστεί με την [[πολιτική]]<ref>Θα μπορούσε κανείς να θεωρήσει διαμεσολαβητή αυτής της σχέσης τον [[Δημήτριος Γληνός|Δ. Γληνό]] που έγραφε στον Νουμά ως Δ. Μήτσος. Βλ. επίσης [http://www.paremvaseis.org/glinosme%20foto.htm ''Δ. Γληνός ο αγωνιστής δάσκαλος''].</ref>.
 
Ο ''Νουµάς'' κυκλοφόρησε έως το 1931 µε διακοπές (1917-1918, 1924-1929), µεταβαλλόµενος σταδιακά σε [[λογοτεχνία|λογοτεχνική]] επιθεώρηση. Κατά την τελευταία πλέον περίοδο βρέθηκε στο περιθώριο από τους περισσότερους σύγχρονους διανοούµενους και
λογοτέχνες, για λόγους τόσο γλωσσικούς όσο και αισθητικούς. Το [[1931]] έκλεισε οριστικά, έχοντας ωστόσο σηµαδέψει µε την παρουσία του τον αγώνα για τη Δηµοτική.
σταδιακά µεταβαλλόµενος σε [[λογοτεχνία|λογοτεχνική]] επιθεώρηση. Κατά την τελευταία πλέον περίοδο
βρέθηκε µάλλον αποµονωµένος από τους περισσότερους σύγχρονους διανοούµενους και
λογοτέχνες, µε τους οποίους το χωρίζαν διαφορές γλωσσικές και αισθητικές. Το [[1931]]
έκλεισε οριστικά, έχοντας ωστόσο σηµαδέψει µε την παρουσία του τον αγώνα για τη
δηµοτική.
 
==Παραπομπές-σημειώσεις==