Ιωάννα της Λωρραίνης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Αυτό θεωρήθηκε ότι ήταν απόδειξη ότι είχε υποπέσει ξανά στο αδίκημα της αίρεσης να ντύνεται με αντρικά ρούχα αν και αυτό θα το αμφισβητούσε αργότερα ο ιεροεξεταστής που προήδρευσε στη δίκη άφεσης που πραγματοποιήθηκε κάποια στιγμή αργότερα μετά τον πόλεμο. Το μεσαιωνικό καθολικό δόγμα προέβλεπε, σύμφωνα με τη ''Summa Theologica'' του [[Θωμάς Ακινάτης|Θωμά Ακινάτη]], ότι η ενδυμασία με ρούχα του άλλου φύλου έπρεπε να κρίνεται εντός πλαισίου καθώς η ανάγκη θεωρούνταν επαρκής λόγος για κάτι τέτοιο.<ref>{{Cite web|url=http://www.newadvent.org/summa/3169.htm|title=SUMMA THEOLOGIAE: Modesty in the outward apparel (Secunda Secundae Partis, Q. 169)|website=www.newadvent.org|accessdate=2019-03-03}}</ref> Αυτό περιλάμβανε και την χρήση αντρικών ρούχων ως προστασία ενάντια στον βιασμό. Σύμφωνα με το δόγμα ήταν δικαιολογημένη που μεταμφιέστηκε σε αγόρι κατά την διάρκεια των μετακινήσεών της σε εχθρικό έδαφος όπως και όταν φορούσε πανοπλία στη μάχη και στρατιωτικά ρούχα στο στρατόπεδο και αργότερα στη φυλακή. Λέγεται πως όταν βρίσκονταν σε εκστρατεία, όταν δεν απαιτούνταν τα στρατιωτικά ρούχα, εκείνη φορούσε φόρεμα.<ref name=":12" /> Αργότερα ιερείς που κατέθεσαν στην δίκη άφεσής της επιβεβαίωσαν πως φορούσε αντρικά ρούχα στη φυλακή για να αποφύγει την κακοποίηση και τον βιασμό.<ref name=":10" /> Σύμφωνα με το εκκλησιαστικό δόγμα ήταν δικαιολογημένη που μεταμφιέστηκε σε αγόρι κατά την διάρκεια των μετακινήσεών της σε εχθρικό έδαφος όπως και όταν φορούσε πανοπλία στη μάχη και στρατιωτικά ρούχα στο στρατόπεδο και αργότερα στη φυλακή.

 

 

Μετά τον θάνατό της, τα λατινικά πρακτικά της αρχικής δίκης μεταγράφτηκαν με τέτοιον τρόπο ώστε να υποκρύπτουν την συντροφικότητα που ένιωθε η Ιωάννα με τις γυναίκες που την βοήθησαν.<ref name=":16" /> Την εμφάνισαν σαν να βρίσκονταν σε ανταγωνισμό με το υπόλοιπο γυναικείο φύλο. Για παράδειγμα, ενώ η Ιωάννα είχε δηλώσει πως η μητέρα της τής είχε μάθει να ράβει και ότι δεν πίστευε πως μπορούσε οποιαδήποτε άλλη γυναίκα στη Ρουέν να της μάθει περισσότερα για το ράψιμο, η δήλωσή της παρουσιάστηκε σαν να είχε πει πως «ναι, ήξερε να ράβει και να μπαλώνει και δεν φοβόταν καμία γυναίκα στη Ρουέν στον τομέα αυτόν».<ref name=":16" /> Επίσης διαγράφηκε από τα πρακτικά η κατάθεσή της πως η Ιωάννα του Λουξεμβούργου είχε προσπαθήσει να εμποδίσει τη πώλησή της στου Άγγλους όπως επίσης και ότι η Ιωάννα είχε ζητήσει μετά από την αναίρεση του αντρικού ντυσίματος να της δοθεί μία υπηρέτρια.<ref name=":16" /> Αυτές οι αλοιώσεις έγιναν με σκοπό να στηριχθεί η κατηγορία ότι η επιθυμία της Ιωάννας να ντύνεται με αντρικά ρούχα ταυτίζονταν με την γενικότερη άρνηση του γυναικείου της φύλου.<ref name=":16" /> Ένα από τα τελευταία άρθρα της δίκης που επεξηγεί το κατηγορητήριο γράφει πως η Ιωάννα διατηρούσε τα μαλλιά της κοντά και φορούσε αντρικά ρούχα «χωρίς να αφήνει τίποτα στο σώμα της που να αποκαλύπτει το γυναικείο της φύλο... εκτός από όσα της είχε δώσει η φύση για να ξεχωρίζει το γυναικείο φύλο».<ref name=":16" /> Αυτή η υπέρβαση της γυναικείας ταυτότητας ήταν εκείνο που ενόχλησε περισσότερο από κάθε άλλο τους κατήγορούς της μέχρι του σημείου που ο Ζαν ντ΄Εστιβέ, ένας από τους κύριους κατήγορούς της, να την αποκαλέσει «πόρνη» και «κοινή» παρά το γεγονός ότι η παρθενία της είχε επιβεβαιωθεί επανειλημμένως.<ref name=":16" />