Πάντοβα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
{{coord|45|25|0|N|11|52|0|E|type:city_scale:300000_region:IT|display=title}}
{{Πόλη (Ιταλία)
Γραμμή 39 ⟶ 38 :
==Ιστορία==
===Αρχαιότητα===
Η Πάντοβα διεκδικεί τον τίτλο της αρχαιότερης πόλης στη βόρεια Ιταλία. Σύμφωνα με μια παράδοση, που χρονολογείται τουλάχιστον στην [[Αινειάδα]] του [[Βιργίλιος|Βιργίλιου]] και ανακαλύφθηκε εκ νέου από το μεσαιωνικό δήμο, ιδρύθηκε το 1183 π.Χ. από τον πρίγκιπα της [[Τροία]]ς [[Αντήνωρ ο Τρώας|Αντήνορα]], που υποτίθεται ότι οδήγησε το λαό των Ενετών ή Βένετων από την [[Παφλαγονία]] στην Ιταλία. Η πόλη ξέθαψε μια μεγάλη πέτρινη [[σαρκοφάγος|σαρκοφάγο]] το 1274 και διακήρυξε ότι αποτελούσε τα λείψανα του Αντήνορα. Το Πατάβιουμ, όπως ήταν γνωστή η Πάντοβα από τους [[Ρωμαϊκή Δημοκρατία|Ρωμαίους]], κατοικήθηκε από τους Βένετους της [[Αδριατική]]ς. Φημίζονταν για τις εξαιρετικές ράτσες των αλόγων τους και το μαλλί των προβάτων τους. Οι άνδρες της πολέμησαν για τους Ρωμαίους στις [[Μάχη των Καννών|Κάννες]]. Η πόλη ήταν Ρωμαϊκό municipium ([[ισοπολίτιδα πόλη]]) από το 45 ή 43 π.Χ. Ήταν τόσο ισχυρή που σύμφωνα με πληροφορίες μπορούσε να διαθέτει διακόσιες χιλιάδες μάχιμους άνδρες. To γειτονικό [[Θέρμες Άμπανο|Αμπανο]] είναι η γενέτειρα του φημισμένου ιστορικού [[Τίτος Λίβιος|Λίβιου]]. Η Πάντοβα ήταν επίσης η γενέτειρα του Βαλέριου Φλάκου, του Ασκόνιου Πεδιάνου και του [[Πόπλιος Κλώδιος Θρασέας Παίτος|Θρασέα Παίτου]]. Λέγεται ότι η περιοχή [[εκχριστιανισμός|εκχριστιανίσθηκε]] από τον Άγιο Προδρομίσκο, που τιμάται ως ο πρώτος επίσκοπος της πόλης.▼
▲Η Πάντοβα διεκδικεί τον τίτλο της αρχαιότερης πόλης στη βόρεια Ιταλία. Σύμφωνα με
===Υστερη Αρχαιότητα===▼
Η ιστορία της Πάντοβας κατά την ύστερη Αρχαιότητα ακολουθεί την πορεία των γεγονότων που ήταν κοινή για τις περισσότερες πόλεις της βορειοανατολικής Ιταλίας. Η Πάντοβα υπέφερε σοβαρά από την εισβολή των [[Ούννοι|Ούννων]] υπό τον [[Αττίλας|Αττίλα]] (452). Κατόπιν περιήλθε στους [[Γότθοι|Γότθους]] βασιλιάδες [[Οδόακρος|Οδόακρο]] και [[Θευδέριχος ο Μέγας|Θευδέριχο το Μέγα]]. Εντούτοις κατά το Γοτθικό Πόλεμο ανακαταλήφθηκε από τους [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|Βυζαντινούς]] το 540. Η πόλη καταλήφθηκε πάλι από τους Γότθους υπό τον Τοτίλα, αλλά επαναφέρθηκε στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία από το [[Ναρσής (Καμσαρακάν)|Ναρσή]] το 568.Στη συνέχεια πέρασε στον έλεγχο των [[Λομβαρδοί|Λομβαρδών]]. Το 601 η πόλη επαναστάτησε κατά του Λομβαρδού βασιλιά Αγιλούλφου, από τον οποίο, αφού υπέστη μια 12χρονη μακρά και αιματηρή πολιορκία, καταλήφθηκε και κάηκε. Οι αρχαιότητες της Πάντοβας υπέστησαν σοβαρές ζημιές. Τα μόνα που απομένουν σήμερα από τη Ρωμαϊκή Πάντοβα είναι τα υπολείμματα ενός [[αμφιθέατρο|αμφιθεάτρου]] (Arena) και μερικά θεμέλια γεφυρών. Οι κάτοικοι της πόλης διέφυγαν στους λόφους και επέστρεψαν να εξασφαλίσουν τα προς το ζειν μέσα στα ερείπια. Η άρχουσα τάξη εγκατέλειψε την πόλη για τη [[Λιμνοθάλασσα της Βενετίας]], σύμφωνα με ένα χρονικό. Η πόλη δεν ανέκαμψε εύκολα από αυτό το πλήγμα και η Πάντοβα ήταν ακόμη αδύνατη, όταν οι οι [[Φράγκοι]] διαδέχθηκαν τους Λομβαρδούς ως κύριοι της βόρειας Ιταλίας.▼
Φημίζονταν για τις εξαιρετικές ράτσες των αλόγων τους, το μαλλί των προβάτων και την μεγάλη ποικιλία των υφασμάτων, ήταν τόσο ισχυρή που σύμφωνα με πληροφορίες μπορούσε να διαθέτει διακόσιες χιλιάδες μάχιμους άνδρες.<ref>Επιστολή. ΙΔ΄.143</ref> Η πόλη παρά τον μεγάλο της πλούτο έμεινε πασίγνωστη στην αρχαιότητα για την αυστηρή της ηθική και τον λιτό τρόπο ζωής κάτι που φαίνεται στο έργο του Λίβυου ''"Ρωμαική Ιστορία"''.<ref>B.O. Foster, "Introduction," in Livy, Books I and II, The Loeb Classical Library (New York, 1919), xxi.</ref> To γειτονικό [[Θέρμες Άμπανο]] είναι η γενέτειρα του φημισμένου ιστορικού [[Τίτος Λίβιος|Λίβιου]]. Η Πάντοβα ήταν επίσης η γενέτειρα του Βαλέριου Φλάκου, του Ασκόνιου Πεδιάνου και του [[Πόπλιος Κλώδιος Θρασέας Παίτος|Θρασέα Παίτου]].<ref>B.O. Foster, "Introduction," in Livy, Books I and II, The Loeb Classical Library (New York, 1919), xxiii.</ref> Λέγεται ότι η περιοχή [[Εκχριστιανισμός|εκχριστιανίσθηκε]] από τον Άγιο Προδρομίσκο, που τιμάται ως ο πρώτος επίσκοπος της πόλης.
▲Η ιστορία της Πάντοβας κατά την ύστερη Αρχαιότητα ακολουθεί την πορεία των γεγονότων που ήταν κοινή για τις περισσότερες πόλεις της βορειοανατολικής Ιταλίας. Η Πάντοβα υπέφερε σοβαρά από την εισβολή των [[Ούννοι|Ούννων]] υπό τον [[Αττίλας|Αττίλα]] (452). Κατόπιν
===Φραγκική και επισκοπική κυριαρχία===
Στη Δίαιτα του [[Άαχεν
===Δημιουργία του δήμου===
Kάτω από την επιφάνεια λάβαιναν χώρα αρκετές σημαντικές κινήσεις, που επρόκειτο να διαμορφώσουν την κατοπινή εξέλιξη της Πάντοβας. Στις αρχές του 11ου αιώνα οι πολίτες θέσπισαν ένα σύνταγμα, αποτελούμενο από ένα γενικό συμβούλιο ή νομοθετική συνέλευση, και ένα ''credenza'' ή εκτελεστικό σώμα. Τον επόμενο αιώνα ενεπλάκησαν σε πολέμους με τη [[Βενετία]] και τη Βιτσέντζα για το δικαίωμα ναυσιπλοΐας στον Μπατσιλιόνε και στον [[Ποταμός Μπρέντα|Μπρέντα]]. Αυτό σήμαινε ότι η πόλη αύξανε την ισχύ και την αυτοδυναμία της. Άρχισαν να αναδύονται οι μεγάλες οικογένειες Καμποσαμπιέρο, Έστε και Ντα Ρομάνο και να μοιράζονται μεταξύ τους την περιοχή της Πάντοβας. Οι πολίτες, για να προστατεύσουν τις ελευθερίες τους, αναγκάστηκαν να εκλέξουν ένα ποντεστά. Η πρώτη τους επιλογή ήταν ένας από την οικογένεια Έστε. Mια φωτιά κατέστρεψε την Πάντοβα το 1174, πράγμα που έκανε αναγκαία την πραγματική ανοικοδόμηση της πόλης. Η προσωρινή επιτυχία της Λομβαρδικής Συμμαχίας συνέβαλε στην ενίσχυση των πόλεων. Εντούτοις ο ανταγωνισμός τους τις έκανε πάλι να αδυνατίσουν. Το αποτέλεσμα ήταν το 1236 ο [[Φρειδερίκος Β΄Χοενστάουφεν|Φρειδερίκος Β΄]] να μπορέσει εύκολα να επιβάλει τον εφημέριό του Ετσελίνο Γ΄ντα Ρομάνο στην Πάντοβα και τις γειτονικές πόλεις, όπου συμπεριφέρθηκε με τρομερή βαναυσότητα στους κατοίκους. Ο Ετσελίνο εκθρονίστηκε το 1256 χωρίς αιματοχυσία αμάχων, χάρις στον [[Πάπας Αλέξανδρος Δ΄|Πάπα Αλέξανδρο Δ΄]]. Tότε η Πάντοβα γνώρισε περίοδο ηρεμίας και ευημερίας. Άρχισε η ανέγερση της βασιλικής του Αγίου και οι Παντοβάνοι έγιναν κύριοι της Βιτσέντζας. Το 1222 ιδρύθηκε το Πανεπιστήμιο της Πάντοβας (το δεύτερο πανεπιστήμιο στην Ιταλία, μετά της [[Μπολόνια]]ς) και, καθώς άκμασε το 13ο αιώνα, η Πάντοβα ξεπέρασε τη Μπολόνια, όπου δεν είχε γίνει καμία προσπάθεια να επεκταθεί η αναβίωση των αρχαίων κλασικών πέραν από το πεδίο της νομολογίας, για να γίνει κέντρο των πρώτων [[Αναγεννησιακός ουμανισμός|ανθρωπιστικών ερευνών]], με μια από πρώτο χέρι γνώση των Ρωμαίων ποιητών, που ήταν ασυναγώνιστη στην Ιταλία ή πέρα από τις Άλπεις. ▼
▲
Όμως η άνοδος της Πάντοβας το 13ο αιώνα έφερε τελικά την πόλη σε σύγκρουση με τον Καν Γκράντε ντέλα Σκάλα, άρχοντα της [[Βερόνα]]ς. Το 1311 η Πάντοβα έγινε φόρου υποτελής στη Βερόνα. Ο Τζάκοπο ντα Καρράρα εξελέγη άρχοντας της Πάντοβας το 1318. Από τότε μέχρι το 1405 εννέα μέλη της σχετικά φωτισμένης οικογένειας Καρραρέζι έγιναν ο ένας μετά τον άλλο άρχοντες της πόλης, με την εξαίρεση μιας σύντομης περιόδου επικυριαρχίας των Σκαλιτζέρι μεταξύ 1328 και 1337 και δύο ετών (1338 - 1390) οπότε την πόλη κατείχε ο Τζιανγκαλεάτσο Βισκόντι. Η περίοδος των Καρραρέζι ήταν ένα μακρό διάστημα ανησυχίας, γιατί οι Καρραρέζι ήταν διαρκώς σε πόλεμο. Υπό τους Καρραρέζι οι πρώτοι ουμανιστικοί κύκλοι στο πανεπιστήμιο ουσιαστικά απολύθηκαν. Ο Αλμπερτίνο Μουσάτο, ο πρώτος σύγχρονος ποιητής πτυχιούχος, πέθανε εξόριστος στην Κιόγκα το 1329 και ενδεχόμενος κληρονόμος της παράδοσης της Πάντοβας ήταν ο Τοσκανέζος [[Πετράρχης]]. Το 1387 ο Τζον Χόουκγουντ κέρδισε, για την Πάντοβα, τη Μάχη του Καστανιάρο, κατά του Τζιοβάνι Ορντελάφι, για τη Βερόνα. Η περίοδος των Καρραρέζι έφτασε τελικά στο τέλος της, καθώς μεγάλωνε η δύναμη των Βισκόντι και της Βενετίας.▼
▲Όμως η άνοδος της Πάντοβας το 13ο αιώνα έφερε τελικά την πόλη σε σύγκρουση με τον Καν Γκράντε ντέλα Σκάλα, άρχοντα της [[Βερόνα]]ς. Το 1311 η Πάντοβα έγινε φόρου υποτελής στη Βερόνα. Ο Τζάκοπο ντα Καρράρα εξελέγη άρχοντας της Πάντοβας το 1318 την εποχή εκείνη η πόλη είχε 40.000 κατοίκους.<ref>de Ligt, L.; Northwood, S.J. (2008). People, Land, and Politics: Demographic Developments and the Transformation of Roman Italy 300 BC-AD 14. Brill. σ. 150.</ref> Από τότε μέχρι το 1405 εννέα μέλη της σχετικά φωτισμένης οικογένειας Καρραρέζι έγιναν ο ένας μετά τον άλλο άρχοντες της πόλης, με την εξαίρεση μιας σύντομης περιόδου επικυριαρχίας των Σκαλιτζέρι μεταξύ 1328 και 1337 και δύο ετών (1338 - 1390) οπότε την πόλη κατείχε ο Τζιανγκαλεάτσο Βισκόντι. Η περίοδος των Καρραρέζι ήταν ένα μακρό διάστημα ανησυχίας, γιατί οι Καρραρέζι ήταν διαρκώς σε πόλεμο. Υπό τους Καρραρέζι οι πρώτοι ουμανιστικοί κύκλοι στο πανεπιστήμιο ουσιαστικά απολύθηκαν. Ο Αλμπερτίνο Μουσάτο, ο πρώτος σύγχρονος ποιητής πτυχιούχος, πέθανε εξόριστος στην Κιόγκα το 1329 και ενδεχόμενος κληρονόμος της παράδοσης της Πάντοβας ήταν ο Τοσκανέζος [[Πετράρχης]].<ref>Weiss 1973:21.</ref> Το 1387 ο Τζον Χόουκγουντ κέρδισε, για την Πάντοβα, τη Μάχη του Καστανιάρο, κατά του Τζιοβάνι Ορντελάφι, για τη Βερόνα. Η περίοδος των Καρραρέζι έφτασε τελικά στο τέλος της, καθώς μεγάλωνε η δύναμη των Βισκόντι και της Βενετίας.
===Ενετική διοίκηση===
Η Πάντοβα περιήλθε στη διοίκηση της Βενετίας το 1405, όπου κυρίως παρέμεινε μέχρι την πτώση της [[Γαληνοτάτη Δημοκρατία της Βενετίας|Δημοκρατίας της Βενετίας]] το 1797. Υπήρξε μόνο μια σύντομη περίοδος, οπότε η πόλη άλλαξε χέρια (το 1509) κατά τους πολέμους της Συμμαχίας του Καμπραί. Στις 10 Δεκεμβρίου 1508 εκπρόσωποι του Πάπα, της Γαλλίας, της [[Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας]] και του Φερδινάνδου Α΄ της Ισπανίας συνήψαν τη Συμμαχία του Καμπραί κατά της Δημοκρατίας. H συμφωνία προέβλεπε τον πλήρη διαμελισμό των Ιταλικών εδαφών της Βενετίας μεταξύ αυτών που την υπέγραψαν. Ο
===Αυστριακή διοίκηση===
Το 1797 η Δημοκρατία της Βενετίας εξαλείφθηκε από το χάρτη με τη [[Συνθήκη του Κάμπο Φόρμιο]] και η Πάντοβα παραχωρήθηκε στην [[Αυστριακή Αυτοκρατορία]] και στη συνέχεια το 1806 περιήλθε στο Γαλλικό Βασίλειο της Ιταλίας. Μετά την πτώση του [[Ναπολέων
===Ιταλική διοίκηση===
Προσαρτημένη στην Ιταλία το 1866, η Πάντοβα ήταν στο κέντρο της φτωχότερης περιοχής της Βόρειας Ιταλίας, όπως ήταν το [[Βένετο]] μέχρι τη δεκαετία του 1960. Ωστόσο η πόλη άκμασε τις επόμενες δεκαετίες τόσο οικονομικά όσο και κοινωνικά, αναπτύσσοντας τη βιομηχανία της, όντας σημαντική αγροτική αγορά και διαθέτοντας ένα πολύ σημαντικό πολιτιστικό και τεχνολογικό κέντρο, όπως το Πανεπιστήμιο. Η πόλη φιλοξενούσε επίσης μια μεγάλη στρατιωτική διοίκηση και στρατιωτικές μονάδες.
===
Όταν
Κατά τον πόλεμο η βιομηχανία προόδευσε έντονα και αυτό πρόσφερε στην Πάντοβα μια βάση για περαιτέρω ανάπτυξη μεταπολεμικά. Τα πρώτα χρόνια που ακολούθησαν το Μεγάλο Πόλεμο, η Πάντοβα αναπτύχθηκε έξω από το ιστορικό κέντρο, αυξάνοντας τον πληθυσμό της, παρά τις ανεξέλεγκτες εργατικές και κοινωνικές συγκρούσεις της εποχής. Όπως πολλές άλλες περιοχές της Ιταλίας και εκτός αυτής, η Πάντοβα βίωσε μεγάλο κοινωνικό αναβρασμό τα χρόνια αμέσως μετά το Μεγάλο Πόλεμο. Η πόλη σαρωνόταν από απεργίες και συγκρούσεις, εργοστάσια και αγροκτήματα τελούσαν υπό κατάληψη και βετεράνοι του πολέμου αγωνίζονταν να επανενταχθούν στην πολιτική ζωή. Πολλοί υποστήριζαν ένα νέο πολιτικό μέσο, το [[Φασισμός|Φασισμό]]. Όπως σε άλλα μέρη της Ιταλίας, το φασιστικό κόμμα στην Πάντοβα, γρήγορα κατέληξε να θεωρείται υπερασπιστής της ιδιοκτησίας και της τάξης ενάντια στην επανάσταση. H πόλη υπήρξε επίσης ο τόπος μιας από τις μεγαλύτερες μαζικές φασιστικές συγκεντρώσεις, όπου φέρεται να έχουν παρακολουθήσει μια ομιλία του [[Μπενίτο Μουσολίνι]] πάνω από 300.000 άνθρωποι. Στην πόλη ξεφύτρωσαν νέα κτίρια, της χαρακτηριστικής φασιστικής αρχιτεκτονικής. Παραδείγματα σωζόμενα σήμερα υπάρχουν στα κτίρια που πλαισιώνουν την Πιάτσα Σπαλάτο (σήμερα Πιάτσα Ινσουρετσιόνε), ο σιδηροδρομικός σταθμός, η νέα πτέρυγα του Δημαρχείο και τμήμα του Παλατιού Μπο, που στεγάζει το Πανεπιστήμιο. ▼
===Νεώτερα χρόνια===
▲Κατά τον πόλεμο η βιομηχανία προόδευσε έντονα και αυτό πρόσφερε στην Πάντοβα μια βάση για περαιτέρω ανάπτυξη μεταπολεμικά. Τα πρώτα χρόνια που ακολούθησαν το Μεγάλο Πόλεμο, η Πάντοβα αναπτύχθηκε έξω από το ιστορικό κέντρο, αυξάνοντας τον πληθυσμό της, παρά τις ανεξέλεγκτες εργατικές και κοινωνικές συγκρούσεις της εποχής. Όπως πολλές άλλες περιοχές της Ιταλίας και εκτός αυτής, η Πάντοβα βίωσε μεγάλο κοινωνικό αναβρασμό τα χρόνια αμέσως μετά το Μεγάλο Πόλεμο. Η πόλη σαρωνόταν από απεργίες και συγκρούσεις, εργοστάσια και αγροκτήματα τελούσαν υπό κατάληψη και βετεράνοι του πολέμου αγωνίζονταν να επανενταχθούν στην πολιτική ζωή. Πολλοί υποστήριζαν ένα νέο πολιτικό μέσο, το [[Φασισμός|Φασισμό]]. Όπως σε άλλα μέρη της Ιταλίας, το φασιστικό κόμμα στην Πάντοβα, γρήγορα κατέληξε να θεωρείται υπερασπιστής της ιδιοκτησίας και της τάξης ενάντια στην επανάσταση. H πόλη υπήρξε επίσης ο τόπος μιας από τις μεγαλύτερες μαζικές φασιστικές συγκεντρώσεις, όπου φέρεται να έχουν παρακολουθήσει μια ομιλία του [[Μουσολίνι]] πάνω από 300.000 άνθρωποι. Στην πόλη ξεφύτρωσαν νέα κτίρια, της χαρακτηριστικής φασιστικής αρχιτεκτονικής. Παραδείγματα σωζόμενα σήμερα υπάρχουν στα κτίρια που πλαισιώνουν την Πιάτσα Σπαλάτο (σήμερα Πιάτσα Ινσουρετσιόνε), ο σιδηροδρομικός σταθμός, η νέα πτέρυγα του Δημαρχείο και τμήμα του Παλατιού Μπο, που στεγάζει το Πανεπιστήμιο.
Η πόλη απελευθερώθηκε τελικά από παρτιζάνους και στρατεύματα της [[Νέα Ζηλανδία|Νέας Ζηλανδίας]] στις 28 Απριλίου 1945. Ένα μικρό Πολεμικό Νεκροταφείο της [[Κοινοπολιτεία των Εθνών|Κοινοπολιτείας]] βρίσκεται στο δυτικό τμήμα της πόλης, για να θυμίζει τη θυσία τους. Μετά τον πόλεμο η πόλη αναπτύχθηκε γρήγορα, εκφράζοντας την άνοδο του Βένετο από φτωχότερη περιοχή της βόρειας Ιταλίας σε μια από τις πλουσιότερες και πιο δραστήριες περιοχές της σύγχρονης Ιταλίας.
Γραμμή 155 ⟶ 167 :
* Ο [[αστεροειδής]] '''[[363 Πάδουα]]''' (363 Padua), που ανακαλύφθηκε το 1893, πήρε το όνομά του από την ιστορική αυτή ιταλική πόλη.
==Παραπομπές==
<references />
==Πηγές==
*Bowman, A.; Wilson, A. (2011). Settlement, Urbanization, and Population. OUP Oxford.
*B.O. Foster, "Introduction," in Livy, Books I and II, The Loeb Classical Library (New York, 1919)
*de Ligt, L.; Northwood, S.J. (2008). People, Land, and Politics: Demographic Developments and the Transformation of Roman Italy 300 BC-AD 14. Brill.
== Εξωτερικοί σύνδεσμοι ==
Γραμμή 160 ⟶ 182 :
{{commonscat}}
{{Ενσωμάτωση κειμένου|en|Padua}}
{{Authority control}}
| |||