Πάντοβα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 36:
Η '''Πάντοβα''' (ιταλ. ''Padova'', παλαιότερα αναφερόμενη στα ελληνικά ως Πάδοβα, Παδούη ή Πατάβιο) είναι μια από τις μεγαλύτερες και ομορφότερες πόλεις της βόρειας [[Ιταλία|Ιταλίας]] και ανήκει στο γεωγραφικό διαμέρισμα του [[Βένετο]] (Veneto). Είναι πρωτεύουσα της [[Πάδοβα (επαρχία)|επαρχίας της Πάδοβας]] και οικονομικό και επικοινωνιακό κέντρο της περιοχής. O πληθυσμός της Πάντοβας είναι (2011) 214.000. Η πόλη συχνά συμπεριλαμβάνεται, με τη [[Βενετία]] και το [[Τρεβίζο]], στη Μητροπολιτική περιοχή Πάντοβα - Τρεβιζο - Βενετία, πε πληθυσμό περίπου 1.600.000. H Πάντοβα βρίσκεται στον Ποταμό Μπατσιλιόνε, 40 χλμ. δυτικά της Βενετίας και 29 χλμ. νοτιοανατολικά της [[Βιτσέντζα]].
Ο [[Ποταμός Μπρέντα]], που κάποτε διέσχιζε την πόλη, ακόμη ακουμπά τις βόρειες συνοικίες. Γεωργικό της περιβάλλον είναι η Πεδιάδα της Βενετίας (Pianura Veneta). Στα νοτιοδυτικά της πόλης βρίσκονται οι Ευγάνιοι Λόφοι, που έχουν υμνηθεί από το [[Λουκανός|Λουκανό]], το [[Μαρτιάλης|Μαρτιάλη]], τον [[Πετράρχης|Πετράρχη]], τον Ούγκο Φόσκολο και τον [[Πέρσι Σέλλεϋ|Σέλλεϋ]]. Φιλοξενεί το περίφημο [[Πανεπιστήμιο της
==Ετυμολογία==
Γραμμή 62:
[[File:Sant'Antonio_(Padua)_-_Facade.jpg|thumb|right|250px|Η πρόσοψη του ναού του Αγίου Αντωνίου στην Πάντοβας.]]
Κάτω από την επιφάνεια λάβαιναν χώρα αρκετές σημαντικές κινήσεις, που επρόκειτο να διαμορφώσουν την κατοπινή εξέλιξη της Πάντοβας. Στις αρχές του 11ου αιώνα οι πολίτες θέσπισαν ένα σύνταγμα, αποτελούμενο από ένα γενικό συμβούλιο ή νομοθετική συνέλευση, και ένα εκτελεστικό σώμα. Τον επόμενο αιώνα ενεπλάκησαν σε πολέμους με τη [[Βενετία]] και τη [[Βιτσέντζα]] για το δικαίωμα ναυσιπλοΐας στον Μπατσιλιόνε και στον ποταμό [[Ποταμός Μπρέντα|Μπρέντα]]. Αυτό σήμαινε ότι η πόλη αύξανε την ισχύ και την αυτοδυναμία της. Άρχισαν να αναδύονται οι μεγάλες οικογένειες Καμποσαμπιέρο, ο [[Οίκος
Όμως η άνοδος της Πάντοβας το 13ο αιώνα έφερε τελικά την πόλη σε σύγκρουση με τον Καν Γκράντε ντέλα Σκάλα, άρχοντα της [[Βερόνα]]ς. Το 1311 η Πάντοβα έγινε φόρου υποτελής στη Βερόνα. Ο Τζάκοπο ντα Καρράρα εξελέγη άρχοντας της Πάντοβας το 1318 την εποχή εκείνη η πόλη είχε 40.000 κατοίκους.<ref>de Ligt, L.; Northwood, S.J. (2008). People, Land, and Politics: Demographic Developments and the Transformation of Roman Italy 300 BC-AD 14. Brill. σ. 150.</ref> Από τότε μέχρι το 1405 εννέα μέλη της σχετικά φωτισμένης οικογένειας Καρραρέζι έγιναν ο ένας μετά τον άλλο άρχοντες της πόλης, με την εξαίρεση μιας σύντομης περιόδου επικυριαρχίας των Σκαλιτζέρι μεταξύ 1328 και 1337 και δύο ετών (1338 - 1390) οπότε την πόλη κατείχε ο Τζιανγκαλεάτσο Βισκόντι. Η περίοδος των Καρραρέζι ήταν ένα μακρό διάστημα ανησυχίας, γιατί οι Καρραρέζι ήταν διαρκώς σε πόλεμο. Υπό τους Καρραρέζι οι πρώτοι ουμανιστικοί κύκλοι στο πανεπιστήμιο ουσιαστικά απολύθηκαν. Ο Αλμπερτίνο Μουσάτο, ο πρώτος σύγχρονος ποιητής πτυχιούχος, πέθανε εξόριστος στην Κιόγκα το 1329 και ενδεχόμενος κληρονόμος της παράδοσης της Πάντοβας ήταν ο Τοσκανέζος [[Πετράρχης]].<ref>Weiss 1973:21.</ref> Το 1387 ο Τζον Χόουκγουντ κέρδισε, για την Πάντοβα, τη Μάχη του Καστανιάρο, κατά του Τζιοβάνι Ορντελάφι, για τη Βερόνα. Η περίοδος των Καρραρέζι έφτασε τελικά στο τέλος της, καθώς μεγάλωνε η δύναμη των Βισκόντι και της Βενετίας.
|