Μιθριδάτης ΣΤ΄ Ευπάτωρ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Κατά τη δεύτερη φάση του τρίτου Πολέμου με τους Ρωμαίους ([[66]]-[[63]]), ο αντίπαλός του [[Πομπήιος|Γναίος Πομπήιος]], με αναμφισβήτητο κύρος στο στρατό, με στόλο που δέσποζε -μετά την εξόντωση των πειρατών- από την [[Φοινίκη]] ως το [[Βόσπορος|Βόσπορο]] και αφού είχε αναγκάσει τον [[Τιγράνης ο Μέγας|Τιγράνη]] να δηλώσει υποταγή στη Ρώμη, ζήτησε από τον Μιθριδάτη να παραδοθεί άνευ όρων. Εκείνος αρνήθηκε και τότε άρχισε η τελευταία περιπέτεια της ζωής του. Από τον Ευφράτη όπου έφτασε (και νικήθηκε), πέρασε με λίγες δυνάμεις την [[Αρμενία]], κατόπιν στην [[Κολχίδα]] και τέλος στην [[Κριμαία]]. Εκεί παραμέρισε το γιο του Μαχάρη (που λίγο αργότερα αυτοκτόνησε), πήρε ο ίδιος την εξουσία, σχεδιάζοντας μάλιστα να ηγηθεί των [[Σκύθες|Σκυθών]] και άλλων γειτονικών λαών σε μια εκστρατεία προς την Ιταλία. Ωστόσο, το κύρος του είχε ανεπανόρθωτα κλονιστεί. Ο διοικητής της φρουράς στην πόλη [[Φαναγόρεια]] στασίασε, ο πληθυσμός των ελληνικών πόλεων της περιοχής εξεγέρθηκε, εξαιτίας των καταπιεστικών μέτρων του γιου του [[Φαρνάκης Β΄ του Πόντου|Φαρνάκη Β΄]] που αναγορεύτηκε βασιλιάς, πράγμα που σήμαινε καθαίρεση του Μιθριδάτη.<ref>Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό, Τόμ. 6, σ. 182, Εκδοτική Αθηνών,, 1987</ref>

Βλέποντας πως πλησιάζει το τέλος του, ο Μιθριδάτης έδωσε εντολή να αυτοκτονήσουν όλες οι γυναίκες και τα παιδιά του, που τον συνόδευαν και ύστερα αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει και ο ίδιος. Επειδή όμως ο οργανισμός του είχε συνηθίσει στα δηλητήρια, τον σκότωσε τελικά-ύστερα από επιθυμία του- ένας Γαλάτης μισθοφόρος. Μετά το θάνατό του, το κράτος του [[Πόντος|Πόντου]] (στην Μικρά Ασία) έγινε (μαζί με τη Βιθυνία) από τον Πομπήιο ρωμαϊκή επαρχία, ενώ στο κράτος του [[Κιμμέριος Βόσπορος|Κιμμερίου Βοσπόρου]] παρέμεινε ως βασιλιάς ο γιος του [[Μιθριδάτης Φαρνάκηςτου Β΄Κιμμερίου Βοσπόρου]], ως «φίλος και σύμμαχος» της [[Ρώμη]]ς.<ref>Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό., όπ. π.</ref>