Πρόκειται για μια αναπόληση της αθώας ζωής, του ποιμενικού παραδείσου στην πιο κοινότοπη μορφή του. Είναι μια νοσταλγία για τα αγνά ήθη και πρότυπα της φυσικής ζωής, για την [[παράδοση]] στον χρόνο. Καθίσταται ένας φόρος τιμής στην αρκαδικήΑρκαδική αυτοσυγκράτηση που δεν επιτρέπει στην ανθρώπινη υπόσταση να επιβληθεί στη φύση. Το Αρκαδικό ιδεώδες είναι ένας κόσμος Δύναμης και Γνώσης.<ref>{{Cite web|url=https://www.traveltripolis.gr/1604/arcadian_ideal_el/%CE%B1%CF%81%CE%BA%CE%B1%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%B9%CE%B4%CE%B5%CF%8E%CE%B4%CE%B5%CF%82-%E2%80%93-%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CE%BC%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%AD/|title=Αρκαδικό ιδεώδες – ένα μυστικό διατρέχει τους αιώνες {{!}} Travel Tripolis|website=www.traveltripolis.gr|accessdate=2019-03-21}}</ref> Ειδικότερα, το Αρκαδικό ιδεώδες ως αξιόλογο πνευματικό και καλλιτεχνικό κίνημα, που ξεκίνησε αρχικά στη [[Ρώμη]] το 1656 από μια ομάδα ανθρώπων των γραμμάτων υπό την αιγίδα της βασίλισσας Χριστίνας της Σουηδίας, εκφράστηκε μέσα από την Ιταλική Αρκαδική Ακαδημία της [[Ρώμη|Ρώμης]] (Accademia dell' Arcadia). Η βασίλισσα, παραιτημένη από τον θρόνο και ασπάζοντας τον [[Καθολικισμός|καθολοκισμό]], μετακόμισε στη [[Ρώμη]] το 1655 όπου υποστήριξε αληθινά τις [[τέχνες]]. Η τάση αυτή διαμορφώθηκε οριστικά το 1690, ένα χρόνο μετά το θάνατό της. Η βασίλισσα και ο αυλός του [[Πάνας|Πανός]] αποτέλεσαν σύμβολο της Ακαδημίας και όλα τα μέλη της έφεραν ποιμενικά ονόματα. Η τάση αυτή επιδίωκε μια ψυχρότητα προς το ποιητικό ρεύμα του μαρινισμού (marinism), το οποίο κυριαρχούσε εκείνη την εποχή στην [[Ιταλία]], καθώς πρότεινε μια περισσότερο απτή ποιητική μορφή βασισμένη στην κλασική γραμματεία και ειδικότερα στην Ελληνική και Ρωμαϊκή βουκολική ποίηση. Τα επόμενα χρόνια η Ακαδημία μέσα από τα προγράμματα και τις εκδηλώσεις της σημείωσε δυνατή δραστηριότητα και εμψύχωσε τη γένεση νέων σημαντικών ποιητικών, δραματικών και μουσικών έργων ποιμενικής έμπνευσης. Ακόμη, φιλοξένησε διακεκριμένους εκπροσώπους της ευρωπαϊκής διανόησης από τους χώρους των γραμμάτων, της [[Ζωγραφική|ζωγραφικής]] και της [[Μπαρόκ μουσική|μουσικής μπαρόκ]]. Μεταξύ των επιφανών μελών της διακρίθηκαν οι συνθέτες, Bernardo Pasquini (1637 - 1710), Alessandro Scarlatti (1660 - 1725) και Arcangelo Corelli (1653 - 1713), ενώ μαζί της συνεργάστηκε και ο George Frideric Handel (1685-1759). Σύμφωνα μάλιστα με το ιδρυτικό της μέλος και πρώτο της πρόεδρο Giovanni Mario Crescimbeni (1663 - 1728), στα 30 πρώτα χρόνια λειτουργίας της η Ακαδημία συγκέντρωνε 1300 μέλη, ενώ διατηρούσε 114 "αποικίες" εκτός [[Ρώμη|Ρώμης]]. Η Αρκαδική Ακαδημία διήρκεσε δύο περίπου αιώνες.<ref name=":2" />
== Η Ιδεατή Αρκαδία στην τέχνη και η φράση ''"Et in Arcadia Ego"''==
