Βικιπαίδεια

Κοράνιο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Ετικέτες: Οπτική επεξεργασία Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
{{Κοράνιο}}{{Ουδετερότητα}}
 
Το '''Κοράνιο''' ή κοράνι (στα {{ArB|أَلْقُرآن}}, ''al-qur'ān αλ Κουράν'') είναι το ιερό βιβλίο του [[Ισλάμ]]. Για τους μουσουλμάνους το Κοράνιο είναι ο λόγος του [[Αλλάχ|Θεού]], η καταγραφή της αποκάλυψής του στο ανθρώπινο γένος, έτσι όπως μεταδόθηκε στον προφήτη [[Μωάμεθ]] από τον αρχάγγελο Γαβριήλ ([[Γαβριήλ|Τζιμπρίλ]]) σε μια περίοδο 23 χρόνων, από τις 22 Δεκεμβρίου 609 μχμ.Χ, όταν ο Μωάμεθ ήταν 40 ετών, έως το 632 την χρονιά θανάτου του.
 
Για τους μουσουλμάνους ή αποκάλυψη του κορανίου ήταν το μεγαλύτερο θαύμα του προφήτη, και η απόδειξη οτι ήταν αληθινός προφήτης. Αυτός ήταν και το τελευταίο θεικό μήνυμα κλείνοντας τον κυκλο των προφητών που ξεκίνησε με τον Αδάμ με τελευταίο προφήτη τον Μωάμεθ.
Γραμμή 13:
Το Κοράνιο είναι ένα από τα πρώτα κείμενα που γράφτηκαν σε μια πρώιμη μορφή της αραβικής γλώσσας, τη λεγόμενη ''Κορανική'' που είναι μια παλιότερη (καθαρεύουσα) γλώσσα της Χετζάζης (σημερινής Σαουδικής Αραβίας). Στην πραγματικότητα επιβιώνουν ως σήμερα μόνον πέντε προϊσλαμικές επιγραφές που επιβεβαιώνουν τη γραπτή μορφή της γλώσσας σε εκείνη την εποχή και ένα κείμενο, του οποίου όμως η χρονολόγηση αμφισβητείται, το ''Μουαλλακάτ'', δηλαδή οι ''Απαγορευμένες Ωδές''.
 
Μετά τον θάνατο του Μωάμεθ, το [[632]], το Ισλάμ ξέφυγε από τα σύνορα της Αραβίας και κατέκτησε ένα μεγάλο μέρος του αποκαλούμενου τότε «πολιτισμένου κόσμου». Συνεπώς, οι Άραβες ως κατακτητές, αντιμέτωποι με εκατομμύρια αλλόγλωσσων υπηκόων, απέκτησαν ένα σημαντικό πρόβλημα επικοινωνίας. Αυτό ακριβώς το πρόβλημα ήταν που ώθησε τη γλώσσα σε μια σημαντική αλλαγή και κυρίως στην απώλεια της πολυπλοκότητάς της και του δυσνόητου λεξιλόγιου. Αρκετές γενιές μετά τον θάνατο του Μωάμεθ, πολλά εδάφια του Κορανίου έγιναν δυσνόητα για τον μέσο αραβόφωνο πληθυσμό.
 
Οι μουσουλμάνοι ισχυρίζονται ότι το Κοράνιο διαθέτει τα χαρακτηριστικά της πνευματικής ποίησης και χάρης και είναι η ίδια η λογοτεχνική του τελειότητα μια απόδειξη της θείας προέλευσής του. Εφόσον αυτή η τελειότητα είναι εμφανής μόνον σε εκείνους που μιλούν Αραβικά, μόνον το αρχικό κείμενο θεωρείται το πραγματικό Κοράνιο. Όλες οι άλλες μεταφράσεις έχουν απλά σχολιαστικό χαρακτήρα. Σύμφωνα μάλιστα με την παράδοση, στη μετάφρασή του το ιερό βιβλίο δεν πρέπει ποτέ να λέγεται απλά Κοράνιο, για να μη συγχέεται με άλλες «απαγγελίες» και πρέπει να συνοδεύεται από επιθετικούς προσδιορισμούς, όπως το Ένδοξο, το Ευγενές κ.ά.
Γραμμή 22:
{{Ισλάμ}}
 
Ο Μωάμεθ δεν ήξερε να διαβάζει ή να γράφει. Απλώς απήγγειλε ό,τι του αποκαλυπτόταν, προκειμένου να το αποστηθίσουν και να το καταγράψουν οι σύντροφοί του. Οι Μουσουλμάνοι λόγιοι πιστεύουν ότι το κορανικό κείμενο αντιστοιχεί ακριβώς σε αυτά που αποκαλύφθηκαν στον Μωάμεθ μέσω του αγγέλου Τζιμπριήλ ([[Γαβριήλ]]). Οι αποκαλύψεις δόθηκαν σε μια περίοδο 20 με 23 χρόνων περίπου, από το [[610]] ως το θάνατό του το [[632]].
 
Τον καιρό του θανάτου του Προφήτη Μωάμεθ, πολλές απο τις αποκαλύψεις του Θεού προς το πρόσωπό του βρίσκονταν ήδη καταγεγραμμένες. Οι αποκαλύψεις γράφονταν σε διάφορα υλικά, που βρίσκονταν πρόχειρα εκεί γύρω, κυρίως σε φοινικόφυλλα, σε δέρματα και σε κόκκαλα. Επί χαλιφείας του [[Αμπού Μπακρ]] και κατά τη διάρκεια των [[Αμπού Μπακρ|πολέμων κατά των Αποστατών]], η μάχη στους Κήπους του Θανάτου στη κοιλάδα Γιαμαμάχ, ανάμεσα σε μουσουλμάνους και αποστάτες απο το Ισλάμ, κόστισε τη ζωή των περισσοτέρων από τους πιστούς του Μωάμεθ, που είχαν ακούσει τις αποκαλύψεις του Θεού και τη διδασκαλία του Προφήτη τους. Ο κίνδυνος να χαθεί για πάντα ο Λόγος του Θεού ήταν άμεσος. Ο πρώτος που συνειδητοποίησε τον κίνδυνο ήταν ο επόμενος, μετά τον Αμπού Μπακρ, χαλίφης, ο [[Ουμάρ ιμπν αλ-Χαττάμπ]].
Γραμμή 32:
Οι κύλινδροι του Κορανίου που μαζεύτηκαν έμειναν στη φύλαξη του Αμπού Μπακρ μέχρι που πέθανε, μετά πέρασαν στη φύλαξη του Ομάρ μέχρι που πέθανε και αυτός και μετά στη φύλαξη της κόρης του, Χάφσα μπιντ Ομάρ.<ref>Ali Muhammad Muhammad As Sallabee:The Biography of Abu Bakr As Siddeeq, εκδ. Darussalam σελ. 518-522</ref>
 
Ο Ζαγίντ έκανε πολλά αντίγραφα από το κείμενο που τελικά έφτιαξε αλλά, συν τω χρόνω, καινούργια, διαφορετικά και μερικές φορές αλληλοσυγκρουόμενα, αποσπάσματα μπήκαν στα αντίγραφα, που κυκλοφορούσαν σε μια ευρεία επικράτεια πια. Τελικά, διαφορετικά κείμενα διάβαζαν οι μουσουλμάνοι της Μεδίνας, διαφορετικά οι της Συρίας και διαφορετικά του Ιράκ.
Τελικά, διαφορετικά κείμενα διάβαζαν οι μουσουλμάνοι της Μεδίνας, διαφορετικά οι της Συρίας και διαφορετικά του Ιράκ.
 
Έτσι, κατά τη διάρκεια της χαλιφείας του [[Οθμάν ιμπν Αφφάν]], το αυθεντικό κείμενο που ήταν στη φύλαξη της Χάφσα διασταυρώθηκε με τα κείμενα που επικρατούσαν σε όλη τη μουσουλμανική επικράτεια. Τα αντίγραφα, που ετοιμάστηκαν πάλι από τον Ζαγίντ με τη βοήθεια ενός συμβουλίου στη Μεδίνα, μοιράστηκαν σε όλες τις πόλεις, φέρνοντας τη σφραγίδα της αυθεντικότητας και της έγκρισης των αρχών, ενώ τα υπόλοιπα κείμενα διατάχτηκε να καταστραφούν.
Γραμμή 40 ⟶ 39 :
 
== Προέλευση του Κορανίου κατά τους Μουσουλμάνους ==
Οι Μουσουλμάνοι υπομνηματιστές του Κορανίου θεωρούν πως είτε κατά την ημέρα της Ισχύος (λέλετ αλ Κάντρ) του μήνα Ραμαντάν, κατέβηκε στον Προφήτη στο σύνολό του το Κοράνιο στον Προφήτη κι έπειτα αφού ανέβηκε στον ουρανό το Κοράνιο άρχισε να κατεβαίνει τμηματικώς σε όλη τη διάρκεια της ζωής του Προφήτη. Την άποψη αυτή υποστηρίζει ο 'Ιμπν Αμνάς. Είτε, κατά την άποψη του Σάαμπη, την ημέρα εκείνη άρχισε η αποκάλυψη του Κορανικού Μηνύματος .<ref>Κυριάκος {{sfn|Νικολάου-Πατραγάς,«Η προστασία των αισθήσεων εν τω Ισλαμικώ δικαίω», Εκκλησιαστικός Φάρος, τομ.81(2010), σελ.|σ=154</ref>}}
 
== Ελληνική μετάφραση ==
[[Αρχείο:Al-Bawwâb 001.jpg|thumb|200 px|right|Διακοσμητική σελίδα του Κορανίου, [[Ιράκ]]]]
 
Το Κοράνιο έχει μεταφραστεί σήμερα σε όλες σχεδόν τις γλώσσες του κόσμου όπως και στην ελληνική. Σημειώνεται ότι στην ελληνική μεταφράσθηκε και εκδόθηκε πρώτη φορά από τον Γ. Πεντάκη το [[1886]] μετά από έγκριση του [[Γεώργιος Α΄ της Ελλάδας|Βασιλέως Γεωργίου του Α]]΄. Εκείνη την έκδοση ακολούθησε η δεύτερη του [[1928]].
 
== Ο Ιησούς στο Κοράνιο ==
Το όνομα του Ιησού στο Κοράνιο είναι ''Isā''. Αναφέρεται σε αυτόν σε 15 κεφάλαια και σε 93 στίχους. Η ''Κορανική χριστολογία'' ήταν έντονα επηρεασμένη από τα Απόκρυφα Ευαγγέλια και τα κείμενα του Χριστιανικού μυστικισμού των πρώτων αιώνων.<ref>Γεώργιος {{sfn|Πατρώνος,|σ=15}} «ΟΆλλα Ιησούςονόματα προφήτηςπου τουχρησιμοποιούνται Ισλάμγια (Χριστολογικήτον καιΙησού εσχατολογικήείναι προσέγγιση''Μεσσίας'' του(12 Κορανίουφορές)», Εκκλησιαστικός''Προφήτης'', Φάρος''απεσταλμένος του Θεού'', τομ.69''Υιός της Μαρίας'' (1992-199533 φορές), σελ''ευλογημένος'', ''λόγος αληθείας'', ''δούλος Θεού''.15</ref>{{sfn|Πατρώνος|σ=16}}
 
Άλλα ονόματα που χρησιμοποιούνται για τον Ιησού είναι ''Μεσσίας'' (12 φορές), ''Προφήτης'', ''απεσταλμένος του Θεού'', ''Υιός της Μαρίας'' (33 φορές), ''ευλογημένος'', ''λόγος αληθείας'', ''δούλος Θεού''.<ref>Γεώργιος Πατρώνος, «Ο Ιησούς προφήτης του Ισλάμ (Χριστολογική και εσχατολογική προσέγγιση του Κορανίου)», Εκκλησιαστικός Φάρος, τομ.69 (1992-1995), σελ.16</ref>
Το Κοράνιο αναφέρεται τηςστην ''θαυματουργικήςθαυματουργική'' γέννησηςγέννηση του Ιησού και την θεωρεί ως τέτοια επειδή αποδέχεται ότι η Μαριάμ ήταν Παρθένος που ''δεν την είχε πλησιάσει κανένας θνητός'' και η ίδια επιθυμούσε να διατηρήσει την παρθενία της και μετά τη γέννηση του υιού της.<ref>Γεώργιος {{sfn|Πατρώνος,|σ=17}} Η σύλληψη του Ιησού είναι αποτέλεσμα της δημιουργικής βούλησης του Θεού κι όχι του αρχαγγέλου Γαβριήλ. Όπως ο Αδάμ δημιουργήθηκε εξ υπαρχής από το Θεό έτσι και ο Ιησούς δημιουργείται απ'ευθείας από το Θεό. «Ο ίδιος ο Ιησούς προφήτηςέχει πλήρη συνείδηση για την ιδιαίτερη σχέση του Ισλάμμε (Χριστολογικήτο Θεό και εσχατολογικήτην προσέγγισηυψηλή αποστολή του Κορανίου)»,ακόμα Εκκλησιαστικόςκαι Φάρος,από τομτην παιδική του ηλικία.69{{sfn|Πατρώνος|σ=18}} (1992-1995)Το Κοράνιο αποσκοπώντας να εξάρει την ιδιαιτερότητα της προσωπικότητας του Ιησού, σελπροβάλει τη διάκριση της γεννησης του Ιησού από την Παρθένο Μαρία σε σχέση με τις γεννήσεις των άλλων ανθρώπων, αφού κάθε υιός Αδάμ είναι καρπός της αμαρτίας και της σχέσεως με το Σατανά εκτός του Ιησού.17</ref>{{sfn|Πατρώνος|σσ=18–19}}
 
Η σύλληψη του Ιησού είναι αποτέλεσμα της δημιουργικής βούλησης του Θεού κι όχι του αρχαγγέλου Γαβριήλ. Όπως ο Αδάμ δημιουργήθηκε εξ υπαρχής από το Θεό έτσι και ο Ιησούς δημιουργείται απ'ευθείας από το Θεό. Ο ίδιος ο Ιησούς έχει πλήρη συνείδηση για την ιδιαίτερη σχέση του με το Θεό και την υψηλή αποστολή του ακόμα και από την παιδική του ηλικία.<ref>Γεώργιος Πατρώνος, «Ο Ιησούς προφήτης του Ισλάμ (Χριστολογική και εσχατολογική προσέγγιση του Κορανίου)», Εκκλησιαστικός Φάρος, τομ.69 (1992-1995), σελ.18</ref>
Ο Ιησούς είναι για το Κοράνιο ένας προφήτης κατά την παλαιοδιαθηκική έννοια, ''υπηρέτης'' και ''απόστολος του Θεού'' και με αποστολή να πραγματοποιήσει το θείο έργο μέσα στο λαό του Θεού. Απόδειξη της θείας αποστολής του είναι η θαυματουργική του δράση: η θεραπεία του εκ γενετής τυφλού, την κάθαρση του λεπρού, την θεραπεία του κωφού και αναστάσεις νεκρών που πραγματοποίησε.<ref>Γεώργιος {{sfn|Πατρώνος, «Ο Ιησούς προφήτης του Ισλάμ (Χριστολογική και εσχατολογική προσέγγιση του Κορανίου)», Εκκλησιαστικός Φάρος, τομ.69 (1992-1995), σελ.|σ=19</ref>}} Μια άλλη απόδειξη της προφητικής αποστολής του ήταν ότι απευθυνόταν και κήρυττε στον κόσμο με εξουσία και αυθεντία ώριμου άντρα ακόμα και στην παιδική ηλικία.<ref>Γεώργιος {{sfn|Πατρώνος,|σσ=19–20}} «Ο Ιησούς προφήτηςείναι τουο Ισλάμ''Μεσσίας'' και ''Δούλος Θεού''. Ο πρώτος όρος αποδίδεται περί τις 12 φορές στον (ΧριστολογικήΙησού και εσχατολογικήαποκλειστικά προσέγγισησε τουαυτόν. Κορανίου)»,Όμως Εκκλησιαστικόςτον Φάρος,Ιησού τομτον εντάσσουν οι Μουσουλμάνοι στην μακρά σειρά των προφητών και είναι ένας φυσιολογικός άνθρωπος.69 (1992-1995),Έτσι σελδεν δέχεται το Κοράνιο τη χριστιανική δογματική σημασία του όρου ''Μεσσίας''.19-{{sfn|Πατρώνος|σ=20</ref>}}▼
Το Κοράνιο αποσκοπώντας να εξάρει την ιδιαιτερότητα της προσωπικότητας του Ιησού, προβάλει τη διάκριση της γεννησης του Ιησού από την Παρθένο Μαρία σε σχέση με τις γεννήσεις των άλλων ανθρώπων, αφού κάθε υιός Αδάμ είναι καρπός της αμαρτίας και της ΄σχέσεως με το Σατανά εκτός του Ιησού.<ref>Γεώργιος Πατρώνος, «Ο Ιησούς προφήτης του Ισλάμ (Χριστολογική και εσχατολογική προσέγγιση του Κορανίου)», Εκκλησιαστικός Φάρος, τομ.69 (1992-1995), σελ.18-19</ref>
 
▲Ο Ιησούς είναι για το Κοράνιο ένας προφήτης κατά την παλαιοδιαθηκική έννοια, ''υπηρέτης'' και ''απόστολος του Θεού'' και με αποστολή να πραγματοποιήσει το θείο έργο μέσα στο λαό του Θεού. Απόδειξη της θείας αποστολής του είναι η θαυματουργική του δράση: η θεραπεία του εκ γενετής τυφλού, την κάθαρση του λεπρού, την θεραπεία του κωφού και αναστάσεις νεκρών που πραγματοποίησε.<ref>Γεώργιος Πατρώνος, «Ο Ιησούς προφήτης του Ισλάμ (Χριστολογική και εσχατολογική προσέγγιση του Κορανίου)», Εκκλησιαστικός Φάρος, τομ.69 (1992-1995), σελ.19</ref>Μια άλλη απόδειξη της προφητικής αποστολής του ήταν ότι απευθυνόταν και κήρυττε στον κόσμο με εξουσία και αυθεντία ώριμου άντρα ακόμα και στην παιδική ηλικία.<ref>Γεώργιος Πατρώνος, «Ο Ιησούς προφήτης του Ισλάμ (Χριστολογική και εσχατολογική προσέγγιση του Κορανίου)», Εκκλησιαστικός Φάρος, τομ.69 (1992-1995), σελ.19-20</ref>
Ο Ιησούς είναι μια εξαιρετική αλλά ανθρώπινη ύπαρξη.{{sfn|Πατρώνος|σ=21}} Στο Κοράνιο ο Ιησούς παρουσιάζεται ως η εκπλήρωση του δημιουργικού λόγου του Θεού, που προσφέρεται σε αυτόν από την πρώτη στιγμή της σύλληψής του, αλλά δεν έχει καμία σχέση με τον τριαδικό ένσαρκο θείο Λόγο του Ευαγγελιστή Ιωάννη και του χριστιανικού δόγματος. Το Κοράνιο αντιτίθεται σε κάθε δόγμα τριαδικής θεότητας, αλλά την εννοεί όχι όπως οι Οικουμενικές σύνοδοι: το τριαδικό σχήμα περιλαμβάνει το Θεό, τον Ιησού και τη μητέρα του Μαρία.{{sfn|Πατρώνος|σσ=22–23}} Το Κοράνιο αρνείται τον πραγματικό, φυσικό, σωματικό θάνατο του Ιησού. Στη θέση του υπήρχε ένα φανταστικό σώμα και ο Ιησούς ανυψώθηκε στον Θεό. Εκ νέου θα επιστρέψει με δόρυ στο χέρι του για να σκοτώσει τον Αντίχριστο και θα μεταβεί στην Ιερουσαλήμ την ώρα της πρωϊνής προσευχής και θα επιχειρήσει να τον εγκαταστήσει ο Ιμάμης στον τόπο του, αλλά εκείνος θα αρνηθεί περιοριζόμενος όπισθέν του να προσευχηθεί. Μετά θα σφάξει τους χοίρους, θα σπάσει τον σταυρό, θα καταστρέψει τις εκκλησίες και τις συναγωγές και θα αφανίσει τους χριστιανούς εκτός από εκείνους που πίστεψαν σε αυτούς. Θα εδραιώσει τη δικαιοσύνη και θα βασιλέψει για 40 χρόνια και μετά θα πεθάνει. Όσο θα βασιλεύει θα υπάρχει δικαιοσύνη τόσο μεταξύ των θηρίων όσο και μεταξύ των ανθρώπων. Στο τέλος θα ταφεί στη Μεδίνα δίπλα στον Μωάμεθ.<ref>{{sfn|Πατρώνος|σσ=23–25}} Όπως σχολιάζει ο Γεώργιος Πατρώνος, «Ο[...]το ΙησούςΚοράνιο προφήτηςπροβάλλει τουμια Ισλάμσυνεπή (Χριστολογικήμονοφυσιτική και εσχατολογικήεικόνα προσέγγισηπερί του Κορανίου)Χριστού», Εκκλησιαστικός Φάρος, τομ.69 (1992-1995), σελ.23-25</ref>{{sfn|Πατρώνος|σ=27}}▼
Ο Ιησούς είναι ο ''Μεσσίας'' και ''Δούλος Θεού''. Ο πρώτος όρος αποδίδεται περί τις 12 φορές στον Ιησού και αποκλειστικά σε αυτόν. Όμως τον Ιησού τον εντάσσουν οι Μουσουλμάνοι στην μακρά σειρά των προφητών και είναι ένας φυσιολογικός άνθρωπος. Έτσι δεν δέχεται το Κοράνιο τη χριστιανική δογματική σημασια του όρου ''Μεσσίας''. <ref>Γεώργιος Πατρώνος, «Ο Ιησούς προφήτης του Ισλάμ (Χριστολογική και εσχατολογική προσέγγιση του Κορανίου)», Εκκλησιαστικός Φάρος, τομ.69 (1992-1995), σελ.20</ref>Ο Ιησούς είναι μια εξαιρετική αλλά ανθρώπινη ύπαρξη.<ref>Γεώργιος Πατρώνος, «Ο Ιησούς προφήτης του Ισλάμ (Χριστολογική και εσχατολογική προσέγγιση του Κορανίου)», Εκκλησιαστικός Φάρος, τομ.69 (1992-1995), σελ.21</ref>
Στο Κοράνιο ο Ιησούς παρουσιάζεται ως η εκπλήρωση του δημιουργικού λόγου του Θεού, που προσφέρεται σε αυτόν από την πρώτη στιγμή της σύλληψής του, αλλά δεν έχει καμία σχέση με τον τριαδικό ένσαρκο θείο Λόγο του Ευαγγελιστή Ιωάννη και του χριστιανικού δόγματος. Το Κοράνιο αντιτίθεται σε κάθε δόγμα τριαδικής θεότητας, αλλά την εννοεί όχι όπως οι Οικουμενικές σύνοδοι: το τριαδικό σχήμα πριλαμβάνει το Θεό, τον Ιησού και τη μητέρα του Μαρία.<ref>Γεώργιος Πατρώνος, «Ο Ιησούς προφήτης του Ισλάμ (Χριστολογική και εσχατολογική προσέγγιση του Κορανίου)», Εκκλησιαστικός Φάρος, τομ.69 (1992-1995), σελ.22-23</ref>
▲Το Κοράνιο αρνείται τον πραγματικό,φυσικό, σωματικό θάνατο του Ιησού. Στη θέση του υπήρχε ένα φανταστικό σώμα και ο Ιησούς ανυψώθηκε στον Θεό. Εκ νέου θα επιστρέψει με δόρυ στο χέρι του για να σκοτώσει τον Αντίχριστο και θα μεταβεί στην Ιερουσαλήμ την ώρα της πρωϊνής προσευχής και θα επιχειρήσει να τον εγκαταστήσει ο Ιμάμης στον τόπο του, αλλά εκείνος θα αρνηθεί περιοριζόμενος όπισθέν του να προσευχηθεί. Μετά θα σφάξει τους χοίρους, θα σπάσει τον σταυρό, θα καταστρέψει τις εκκλησίες και τις συναγωγές και θα αφανίσει τους χριστιανούς εκτός από εκείνους που πίστεψαν σε αυτούς. Θα εδραιώσει τη δικαιοσύνη και θα βασιλέψει για 40 χρόνια και μετά θα πεθάνει. Όσο θα βασιλεύει θα υπάρχει δικαιοσύνη τόσο μεταξύ των θηρίων όσο και μεταξύ των ανθρώπων. Στο τέλος θα ταφεί στη Μεδίνα δίπλα στον Μωάμεθ.<ref>Γεώργιος Πατρώνος, «Ο Ιησούς προφήτης του Ισλάμ (Χριστολογική και εσχατολογική προσέγγιση του Κορανίου)», Εκκλησιαστικός Φάρος, τομ.69 (1992-1995), σελ.23-25</ref>
Όπως σχολιάζει ο [[Γεώργιος Πατρώνος]], «[...]το Κοράνιο προβάλλει μια συνεπή μονοφυσιτική εικόνα περί του Χριστού»<ref>Γεώργιος Πατρώνος, «Ο Ιησούς προφήτης του Ισλάμ (Χριστολογική και εσχατολογική προσέγγιση του Κορανίου)», Εκκλησιαστικός Φάρος, τομ.69 (1992-1995), σελ.27</ref>▼
 
== Υποσημειώσεις ==
<div style="font-size: 85%"><references/></div>
 
==Πηγές==
*Κυριάκος{{cite journal|συγγραφέας=Νικολάου-Πατραγάς,« Κυριάκος |τίτλος=Η προστασία των αισθήσεων εν τω Ισλαμικώ δικαίω», |περιοδικό=Εκκλησιαστικός Φάρος, τομ.|τόμος=81( |έτος=2010), σελ.153|pages=153–157 |ref={{sfnRef|Νικολάου-157Πατραγάς}}}}▼
*Γεώργιος Πατρώνος, «Ο Ιησούς προφήτης του Ισλάμ (Χριστολογική και εσχατολογική προσέγγιση του Κορανίου)», Εκκλησιαστικός Φάρος, τομ.69 (1992-1995), σελ.9-30
▲Όπως σχολιάζει ο [[Γεώργιος*{{cite journal|συγγραφέας=Πατρώνος]], «[...]τοΓεώργιος Κοράνιο προβάλλει μια συνεπή μονοφυσιτική εικόνα περί του Χριστού»<ref>|λήμμα-συγγραφέα=Γεώργιος Πατρώνος, «|τίτλος=Ο Ιησούς προφήτης του Ισλάμ (Χριστολογική και εσχατολογική προσέγγιση του Κορανίου)», |περιοδικό=Εκκλησιαστικός Φάρος, τομ.|τόμος=69 (1992-1995),|έτος=1992–1995 σελ.27</|pages=9–30 |ref>={{sfnRef|Πατρώνος}}}}
▲*Κυριάκος Νικολάου-Πατραγάς,«Η προστασία των αισθήσεων εν τω Ισλαμικώ δικαίω», Εκκλησιαστικός Φάρος, τομ.81(2010), σελ.153-157
 
== Πρόσθετη ανάγνωση ==
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Κοράνιο"