Μιχαήλ Καλάσνικοφ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Μετά την ολοκλήρωση των εγκύκλιων σπουδών του, ο Μιχαήλ, με την άδεια του πατριού του, άφησε την οικογένειά του και επέστρεψε στην Κούρυα, με ωτοστόπ για σχεδόν 1.000 χιλιόμετρα. Στην Κούρυα βρήκε δουλειά σε ένα μηχανουργείο που κατασκεύαζε τρακτέρ όπου φούντωσε το πάθος του για τα όπλα. Το 1938 κατετάγη στον [[Κόκκινος Στρατός|Κόκκινο Στρατό]]. Λόγω του μικρού μεγέθους του και της δεξιότητάς του στη μηχανουργία διορίστηκε ως μηχανικός τεθωρακισμένων, και αργότερα έγινε αρχηγός πληρώματος [[Άρμα μάχης|τεθωρακισμένου]]. Ενώ έκανε την εκπαίδευσή του, έκανε και τις πρώτες εφευρέσεις του, οι οποίες δεν αφορούσαν μόνο τα τεθωρακισμένα, αλλά και μικρά διάφορα όπλα, όπου του απονεμήθηκε ένα ρολόι χειρός από τον [[Γκεόργκι Ζούκοφ]] (Georgy Zhukov). Ο Καλάσνικωφ υπηρέτησε στα [[Τ-34/76|Τ-34d]] του 24ου συντάγματος τεθωρακισμένων, 108η μεραρχία ΤΘ που στρατοπέδευε στην πόλη Στρούι (Stryi), πριν αυτή υποχωρήσει μετά τη Μάχη του Μπρόντυ (Brody) τον Ιούνιο του 1941. Τραυματίστηκε στη μάχη του Μπριάνσκ τον Οκτώβριο του 1941 και νοσηλεύτηκε μέχρι τον Απρίλιο του 1942, ενώ στο νοσοκομείο άκουγε κάποιους συναδέλφους στρατιώτες διαμαρτύρονται για τα σοβιετικά όπλα της εποχής.

 

Βλέποντας τα μειονεκτήματα των τυποποιημένων όπλων πεζικού, αποφάσισε να κατασκευάσει ένα νέο όπλο για το σοβιετικό στρατό. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ο Καλάσνικωφ άρχισε να σχεδιάζει ένα οπλοπολυβόλο. Αν και το πρώτο υποπολυβόλο που σχεδίασε δεν έγινε δεκτό για να μπει σε υπηρεσία, όμως είχε παρατηρήθηκε το ταλέντο του ως σχεδιαστής. Από το 1942 και μετά, ο επικεφαλής της Διεύθυνσης Πυροβολικού του Κόκκινου Στρατού, του είχε αναθέσει να αναπτύξει ένα νέο τυφέκιο εφόδου για λογαριασμό του Επιστημονικού-αναπτυξιακού κέντρου όπλων.