Ελισάβετ της Ρωσίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

H '''Ελισάβετ Πετρόβνα''' ([[ρωσική γλώσσα|ρωσικά]]: "Елизаве́та I Петро́вна", [[29 Δεκεμβρίου]] [[1709]] - [[5 Ιανουαρίου]] [[1762]]) ήταν [[Ρωσική Αυτοκρατορία|αυτοκράτειρα της Ρωσίας]] από το [[1741]] έως το θάνατό της. Ήταν μέλος της δυναστείας των [[Οίκος Ρομάνοφ|Ρομάνοφ]], μικρότερη κόρη του [[Πέτρος Α΄ της Ρωσίας (ο Μέγας)|Πέτρου Α΄]] και της [[Αικατερίνη Α΄ της Ρωσίας|Αικατερίνης Α΄]], που γεννήθηκε δύο χρόνια πριν από το γάμο τους.

Η διαθήκη της Αικατερίνης Α΄ το 1727, προέβλεπε το δικαίωμα στην Ελισάβετ και τους απογόνους της στο θρόνο, μετά από τον [[Πέτρος Β΄ της Ρωσίας|Πέτρο Β΄]] και την [[Άννα Πετρόβνα]].

Μετά το θάνατο του Πέτρου Β΄ τον Ιανουάριο του 1730, η τελευταία βούληση της Αικατερίνης Α΄ είχε ξεχαστεί και στο θρόνο ανέβηκε η [[Άννα Ιβάνοβνα]], η εξαδέλφη της Ελισάβετ. Οι δυσαρεστημένοι από την Άννα Ιβάνοβνα και τον εραστή της Μπίρονα, ήλπιζαν πως η κόρη του [[Πέτρος Α΄ της Ρωσίας (ο Μέγας)|Πέτρου Α΄]] θα τους ανατρέψει από το θρόνο. Ωστόσο, πολλοί θεωρούσαν ότι η Ελισάβετ δεν είναι αρκετά ικανή για να στήσει συνωμοσία εναντίον τους. Εκμεταλλευόμενη την πτώση του κύρους και της επιρροής της εξουσίας της Άννας Ιβάνοβνας, τη νύχτα της 25ης Νοεμβρίου 1741, η 32χρόνη32χρονη Ελισάβετ, ξεσήκωσε το σύνταγμα Πρεομπραζένσκι, τη στρατιωτική μονάδα της αυτοκρατορίας. Ακολούθησαν και άλλα τάγματα, που κατευθύνθηκαν προς το [[Χειμερινό Ανάκτορο]]. Μαζίόπου με τους 308 πιστούς φρουρούς ανακήρυξε τον εαυτό της ως Αυτοκράτειρα, διέταξεδιατάζοντας να φυλακιστεί στο φρούριο ο διάδοχος της Άννας Ιβάνοβνας μικρανιψιός της [[Ιβάν ΣΤ΄ της Ρωσίας|Ιβάν ΣΤ΄]] και να συλλάβεισυλληφθεί όλη τηνη οικογένεια και τουςοι συγγενείς της ΆνναςΆννα ΙβάνοβναςΙβάνοβνα.

Η Αυτοκράτειρα Ελισάβετ είχε επανειλημμένα διακηρύξει πως θα συνέχιζε την πολιτική του Πέτρου Α΄. ΚατάΤο τα1744 έτημε 1744-1747διάταγμα πραγματοποιήθηκετης ηαπαγόρευσε απογραφήγρήγορη τουοδήγηση πληθυσμού.στην Σταπόλη τέληεπιβάλλοντας τουστους 1740παραβάτες μεκυρώσεις. αρχέςΚατά τουτα 1750,έτη προχώρησε1744-1747 σεπραγματοποιήθηκε μιαη σειράαπογραφή απότου σημαντικές αλλαγέςπληθυσμού. Το 1754, η Γερουσία ενέκρινε το ψήφισμα για κατάργηση των δασμών και ασήμαντων τελών. Το 1744, με διάταγμα απαγόρευσε γρήγορη οδήγηση στην πόλη, επιβάλλοντας στους παραβάτες κυρώσεις. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας της, για πρώτη φορά στην ιστορία της [[Ρωσία]]ς μετά από εκατοντάδες χρόνια, δεν επιβαλλόταν η [[θανατική ποινή]]. Ωστόσο ενισχύθηκε η πρακτική της σωματικής τιμωρίας των δουλοπάροικων και στρατιωτών. Επισήμως, οι ιδιοκτήτες δεν είχαν δικαίωμα να εκτελούν τους αγρότες, όμως τους ανάγκαζαν να δουλεύουν μέχρι θανάτου. Σε γενικές γραμμές, η εσωτερική πολιτική της Ελισάβετ είχε προσανατολισμό προς τη σταθερότητα και την ανάπτυξη του κύρους και της δύναμης της κυβέρνησης.

Το 1740, Πρώσος βασιλιάς [[Φρειδερίκος Β΄ της Πρωσίας|Φρειδερίκος Β΄]] αποφάσισε να επωφεληθεί από το θάνατο του αυστριακούΑυστριακού αυτοκράτορα [[Καρόλου ΣΤ΄]] για να κατακτήσει τη [[Σιλεσία]]:. Έτσι άρχισεξεκίνησε ο πόλεμος της αυστριακής διαδοχής. Εχθρικές στην [[Αυστρία]], η [[Πρωσία]] και η [[Γαλλία]] προσπάθησαν να πείσουν τη [[Ρωσία]] να μην λάβει μέρος στη σύγκρουσηδιαμάχη. Η Γαλλική διπλωματία δημιούργησε ένταση ανάμεσα στη Σουηδία και τη Ρωσία, προκειμένου να αποσπάσει την προσοχή της τελευταίας από τις ευρωπαϊκές εξελίξεις. Έτσι η [[Σουηδία]] κήρυξε τον πόλεμο στη Ρωσία. Όμως τα Ρωσικά στρατεύματα υπό τις διαταγές του στρατηγού Λάσσι νίκησαν τους Σουηδούς στη Φινλανδία και κατέκτησαν τα εδάφη της.

Την 1η Σεπτεμβρίου του 1756 η Ρωσία κήρυξε τον πόλεμο στην [[Πρωσία]]. Το 1757, ο Φρειδερίκος Β΄ έσπασε τα αυστριακά και γαλλικά στρατεύματα και έστειλε την κύρια δύναμη κατά της Ρωσίας. Το καλοκαίρι του 1757 ο ρωσικός στρατός υπό την αρχηγία του Άπραξιν έφτασε στην Ανατολική Πρωσία. Στις 19 Αυγούστου ο ρωσικός στρατός περικυκλώθηκε από τον εχθρό, κατάφερε όμως να ξεφύγει από την περικύκλωση. Ο εχθρός έχασε οκτώ χιλιάδες άτομα και υποχώρησε. Ο Άπραξιν κατέφυγε στην Κουρλανδία χωρίς να συνεχίσει τον πόλεμο. Η Ελισάβετ διέταξε τη σύλληψη και την ανάκρισή του.

Νέος διοικητής διορίστηκε ο Φέρμορ. Στις αρχές του 1758 τα ρωσικά στρατεύματα κατέλαβαν την [[Καλίνινγκραντ|Καινιξβέργη]] και στη συνέχεια το σύνολο της Ανατολικής Πρωσίας, της οποίας ο πληθυσμός ορκίστηκε στην αυτοκράτειρα. Τον Αύγουστο του 1758 στο χωριό ΤσορνντόρφΤσίρντορφ έγινε αιματηρή μάχη, η οποία δεν έφερε τη νίκη σε κανένα από τα δύο μέρη. Έτσι ο Φέρμορ αναγκάστηκε να παραδώσει την διοίκηση του στρατού. ΡωσικόςΟ ρωσικός στρατός υπό την ηγεσία του Σαλίτικοφ την 1η Αυγούστου του 1759 κοντά στην Καινιξβέργη έδωσε αποφασιστική μάχη εναντίον 48.000 Πρώσων στρατιωτών. Ο στρατός του Φρειδερίκου Β΄ καταστράφηκε ολοσχερώς. Στιςκαι την 28 Σεπτεμβρίου του 1760 καταλήφθηκε το Βερολίνο.