Μιχαήλ Αλεξάντροβιτς της Ρωσίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Μέγας Δούκας Μιχαήλ Αλεξάντροβιτς''' (ρωσικά: ''Михаи́л Алекса́ндрович'', [[4 Δεκεμβρίου]] [[1878]] - [[13 Ιουνίου]] [[1918]]) ήταν ο τελευταίος αυτοκράτορας της [[Ρωσία]]ς από τη δυναστεία των Ρομάνοφ, με την αρίθμηση '''"Μιχαήλ Β΄"'''. Ήταν ο τέταρτος γιος του [[Αλέξανδρος Γ΄ της Ρωσίας|Αλέξανδρου Γ΄]] και μικρότερος αδελφός του [[Νικόλαος Β΄ της Ρωσίας|Νικολάου Β΄]]. Έγινε διοικητής του Ρωσικού στρατού, αντιστράτηγος (2 Ιουλίου 1916), Γενικός Υπασπιστής, Γερμανός ναύαρχος (24 Ιουλίου 1905), και μέλος της Γερουσίας. Από το 1899 (ημερομηνία του θανάτου του πρίγκιπα Γεωργίου) έως τον Αύγουστο 1904 (ημερομηνία γέννησης του Αλεξέι, γιου του [[Νικόλαος Β΄ της Ρωσίας|Νικολάου Β΄]]) ήταν ο διάδοχος του θρόνου της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Τυπικά βασίλευσε μόνο 16 ώρες λόγω της παραίτησης του αδελφού του Νικολάου Β΄ και του γιου του [[Αλεξέι Νικολάγιεβιτς, Τσάρεβιτς της Ρωσίας|Αλεξέι]]. Στις 3 Μαρτίου 1917 αρνήθηκε να παραλάβει την εξουσία, χωρίς τη βούλησηεκδήλωση βούλησης του Ρωσικού λαού και κάλεσε σε υπακοή την Προσωρινή Κυβέρνηση, που είχε δημιουργηθεί.

Από τη γέννηση, πήρε το τίτλο του ΜεγάλουΜέγα Δούκα. Κατά την έγκριση το 1886, νέων θεσμικών κανονισμών της αυτοκρατορικής οικογένειας, αποφασίστηκε ότι ο παλιός τίτλος του "Αυτοκράτορα" θα απονέμεται μόνο στον Αυτοκράτορα και την αυτοκράτειρα. Όλοι οι άλλοι άρχοντες, [[Δούκας|Μεγάλοι Δούκες]] και Πρίγκιπες χάνουν την πρόσθεση "αυτοκράτορες" στον τίτλο τους. Μετά το βάπτισμα του τρίτου παιδιού του ο Νικολάου Β΄ (της τρίτης κόρης του) στις 18 Ιουνίου του 1899, πεθαίνει από πνευμονική αιμορραγία ο Μεγάλος Δούκας [[Γεώργιος Αλεξάνδροβιτς της Ρωσίας|Γεώργιος Αλεξάνδροβιτς]]. Έτσι ο Μιχαήλ έγινε διάδοχος (τσάρεβιτς). Το Φεβρουάριο 1917 ξεσπά η [[Ρωσική Επανάσταση|Επανάσταση]] και στις 15 Μαρτίου 1917, ο [[Νικόλαος Β΄ της Ρωσίας|Νικόλαος Β΄]] παραιτείται από το θρόνο. Αρχικά τη θέση του πήρε ο γιος του, αλλά επειδή σύμφωνα με τους γιατρούς ο μικρός δε θα κατάφερνε να ζήσει για πολύ μακριά από τους γονείς του, που θα βρίσκονταν στην εξορία, ο Νικόλαος Β΄ ανακάλεσε την απόφασή του. Ο Μιχαήλ Β΄ αρνήθηκε τον θρόνο, μέχρις ότου θα επιτρεπόταν στον λαό να ψηφίσει μέσω ενός θεσμικού οργάνου μεταξύ της συνέχισης της μοναρχίας ή της δημιουργίας της δημοκρατίας. Σε αντίθεση με την κοινή πεποίθηση ο Μιχαήλ Β΄ ποτέ δεν εκδιώχθηκε από την εξουσία, απλά καθυστερούσε να την αναλάβει. Η εκδίωξη του Νικόλαου Β΄ και η ακόλουθη επανάσταση των [[Μπολσεβίκοι|Μπολσεβίκων]] έδωσε τέρμα στην κυριαρχία της δυναστείας των Σ.Χ.Γκόττορπ ("Ρομάνοφ"), που κυβερνούσε από το 1762. Έστρωσε επίσης τον δρόμο για τηντη δημιουργία της [[Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών|Σοβιετικής Ένωσης]], η γέννηση της οποίας σημαδεύτηκε από έναν παγκόσμιο σκεπτικισμό από κάποιους και ενθουσιασμό από άλλους για την πρώτη εφαρμογή της κομμουνιστικής θεωρίας σε μια μεγάλη χώρα, όπως η [[Ρωσία]].

Το 1907, αν και υπασπιστής, αντιστράτηγος και διοικητής συντάγματος, ο Μιχαήλ είχε συνάψει παράνομη ερωτική σχέση με τη Ναταλία Σερεμέτιεβα, τη σύζυγο του αξιωματικού του Βλαντίμιρ Βούλφερτ. Νυμφεύτηκε μαζί της μυστικά στη Βιέννη στις 17 (30) Οκτωβρίου του 1912, στη Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία του Αγίου Σάββα. Αυτό το γεγονός προκάλεσε τη οργή του αδελφού του [[Νικόλαος Β΄ της Ρωσίας|Νικόλαου Β΄]] και της μητέρας του [[Μαρία Φεοντόροβνα (Ντάγκμαρ)|Μαρίας Φεοντόροβνας]]. Απολύθηκε από όλες τις θέσεις που κατείχε και του απαγορεύτηκε να επιστρέψει πίσω στη [[Ρωσία]], έτσι συνέχισε και ζει με τη σύζυγό του στην [[Ευρώπη]]. Το 1910 απέκτησαν έναν γιο, τον [[Γεώργιος Μιχαήλοβιτς του Μπρασόβ|Γεώργιο]]. Μετά την έναρξη του [[Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Α΄ Παγκόσμιου Πόλεμου]] ο Μιχαήλ Β΄ ζήτησε την άδεια του [[Νικόλαος Β΄ της Ρωσίας|Νικολάου Β΄]] να επιστρέψει στην πατρίδα και να υπηρετήσει στο στρατό. Μετά τη θετική απάντηση έγινε επικεφαλής της Μεραρχίας Ιππικού στον [[Καύκασος|Καύκασο]], η οποία σχηματίστηκε στις 23 Αυγούστου 1914 από εθελοντές ντόπιους μουσουλμάνους του Καυκάσου και της Υπερκαυκασίας, που σύμφωνα με τη ρωσική νομοθεσία, δεν υπηρετούσαν μέχρι τότε στο στρατό. Το 1915 η Ναταλία και ο γιος της έλαβαν από τον αυτοκράτορα τον τίτλο του "κόμη του Μπρασόβ". Ο Νικόλαος Β΄ αναγνώρισε τον ανιψιό του Γεώργιο, αλλά δεν του έδωσε κανένα δικαίωμα στο θρόνο. Στις 26 Μαρτίου, 1915 ο Γεώργιος τιμήθηκε με τον τίτλο του "κόμη του Μπρασόβ".

Στις 2 Μαρτίου 1917 ο [[Νικόλαος Β΄ της Ρωσίας|Νικόλαος Β΄]], υπό την πίεση των στρατηγών και άλλων από το περιβάλλον του, παραιτήθηκε από το θρόνο. Η υποψηφιότητα του Μιχαήλ Β΄ για θρόνο και η δημιουργία μιας συνταγματικής μοναρχίας φαινόταν η μόνη επιλογή για την ανάπτυξη της [[Ρωσία]]ς. Ο στρατός την αυγή της 3ης Μαρτίου 1917 και πολλές στρατιωτικές μονάδες, άρχισαν να ορκίζονται πίστη στον νέο αυτοκράτορα Μιχαήλ Β΄. Όμως ο Μιχαήλ Β΄ αρνήθηκε να ανεβεί στο θρόνο, μέχρις ότου θα επιτρεπόταν στον λαό να ψηφίσει, μέσω ενός θεσμικού οργάνου, τη συνέχισηςσυνέχιση της μοναρχίας ή τη δημιουργία της δημοκρατίας.

Μετά από τα επαναστατικά γεγονότα του Φεβρουαρίου του 1917 εγκαταστάθηκε στο παλάτι του στο Γκάτσινα. Μετά την ανταρσία του Κορνίλοφ, τέθηκε σε κατ' οίκον περιορισμό. Στις 9 Μαρτίου του 1917 αποφασίστηκε η απέλαση του στην περιοχή του [[Περμ]]. Η απόφαση απέλασης υπογράφηκε από τον ίδιο τον [[Βλαντιμίρ Λένιν|Λένιν]].

Κατά την άφιξή του στην πόλη [[Περμ]] ζούσεέμενε στο ξενοδοχείο "Ερμιτάζ" και μετά στο "Βασιλικό Ξενοδοχείο". Κατά την νύχτα μεταξύ 12-13 Ιουνίου του 1918, ο Μιχαήλ Β΄ απήχθη από το δωμάτιο του ξενοδοχείου του και δολοφονήθηκε μαζί με τον γραμματέα και φίλο του, Ν. Τζόνσον, από μια ομάδα αξιωματικών της τοπικής αστυνομίας, με επικεφαλής τον Μιάσνικοφ, κοντά στο χωριό ΜαλάγιαΜάλαγια Γιαζόβαγια.

Νυμφεύτηκε το 1912 μυστικά τη Ναταλία, κόρη του Σεργέι Αλεξάντροβιτς ΣερεμετέβσκυΣερεμετέβσκι. Η Ναταλία είχε ήδη συνάψει δύο γάμους. Ο γάμος ήταν μοργανατικός και ο Μιχαήλ έχασε τους τίτλους του. Στη σύζυγό του και στους απογόνους της δόθηκε ο τίτλος του "κόμη/κόμισσας του Μπρασόβ":