Θεόφιλος Καΐρης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 66:
Στα Πρακτικά της Συνόδου του Βασιλείου με ημερομηνία 21 Οκτωβρίου 1839 ο Καΐρης «εναντίον της Χριστιανικής Θρησκείας δεν εδίδαξεν ούτε ωμίλησε [...]ό,τι δ' αυτός φρονείδεν εκήρυξε εις ουδένα».<ref>Παρατίθεται στο Γιάννης Καράς. Θεόφιλος Καΐρης. Ο επιστήμονας, ο φιλόσοφος, ο αιρετικός. Μια εξέχουσα μορφή των νεοελληνικών γραμμάτων. εκδ. Gutenberg, Αθήνα, 2013, σελ.218-219</ref>
Για τον [[Χρήστος Γιανναράς|Χρήστο Γιανναρά]] επρόκειτο για μια ''ιδιότυπη θρησκοληψία μυστικιστικού ηθικισμού''<ref>Χρήστος Γιανναράς, Ορθοδοξία και Δύση στη Νεώτερη Ελλάδα, εκδ.Δόμος, Αθήνα, 1992,σελ.237</ref> Ο ίδιος συγγραφέας γενεαλογεί το θεωρητικό-μεταφυσικό και ηθικο-πρακτικό μέρος του Καΐρειου θρησκευτικού συστήματος στις μεταρρυθμιστικές φιλοδοξίες του Κοραή και γενικά των Διαφωτιστών. «Πρόκειται για ένα τυπικό ''Δεϊσμό''» <ref>Χρήστος Γιανναράς, Ορθοδοξία και Δύση στη Νεώτερη Ελλάδα, εκδ.Δόμος, Αθήνα, 1992,σελ.238</ref>
Για τον Γιάννη Καρά,Διευθυντή Ερευνών στο Κέντρο Νεοελληνικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, «ο Θεόφιλος Καΐρης δεν ήταν άθεος.Πιστεύει εις έναν Θεόν Πατέρα Παντοκράτορα.Ποιητήν ουρανού και γη, ορατων τε πάντων και αοράτων»<ref>Γιάννης Καράς. Θεόφιλος Καΐρης. Ο επιστήμονας, ο φιλόσοφος, ο αιρετικός. Μια εξέχουσα μορφή των νεοελληνικών γραμμάτων. εκδ. Gutenberg, Αθήνα, 2013, σελ.215</ref>
| |||