Ιταλικές Δέσμες Μάχης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Ο Glorious 93 μετακίνησε τη σελίδα Ιταλικές Φάσι Μάχης στην Ιταλικές Δέσμες Μάχης: το ξεκάρφωτο "φάσι" απολύτως κανένα νόημα δεν έχει έτσι όπως έχει τεθεί... μετάφραση λοιπόν του όρου στα ελληνικά... περαιτέρω επεξήγηση εντός του λήμματος...
Γραμμή 26:
 
== Ιδεολογία ==
Η οργάνωση βασιζόταν στην πολιτική του Giuseppe Mazzini,  όπως στην αποκήρυξη του  άθρησκου, μη-μυστικού σοσιαλισμού της [[Πάλη των τάξεων|πάλης των τάξεων]].<ref>P. O'brien. σ. 42</ref>  Επίσης βασιζόταν στην ιδέα του Mazzini για την  κινητοποίηση των μαζών με βάση την  πίστη και όχι τον [[Υλισμός|υλισμό]].<ref>P. O'brien. σ. 44</ref>  Το Μάρτιο του 1915, ο Μουσολίνι περιγράφει τον  Mazzini και άλλους Ιταλούς πατριώτες ως "αφυπνιστές" των  Ιταλών με το ''[[Ιταλική ενοποίηση|Risorgimento]]'', που μέχρι τότε ήταν "«κοιμώμενοι άνθρωποι"».<ref>P. O'brien. σ. 44</ref>  Ο Μουσολίνι,  όπως και ο  Mazzini, κατηγορούνται τους  συμβατικούς σοσιαλιστές ως [[Δόγμα|δογματικούς]] και τον Δεκέμβριο του 1914  επέκρινε το Ιταλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα (PSI) για την ένωσή τους με το Μαρξισμό, τον οποίο ο Μουσολίνι  είχε κηρύξει ξεπερασμένο.  Σχημάτισε  μια λίστα από  σοσιαλιστές  που ξεκινούσε με  κορυφαίους  προσωπικότητες  όπως ο Mazzini, ο [[Πιερ-Ζοζέφ Προυντόν|Προυντόν]], ο [[Μιχαήλ Μπακούνιν|Μπακούνιν]], ο  [[Σαρλ Φουριέ|Fourier]] και ο  [[Ανρί ντε Σαιν-Σιμόν|Saint-Simon]] και κατέληγε στον  Μαρξ στη χαμηλότερη θέση.<ref>P. O'brien. σ. 41</ref>  Έλεγε  ότι ο ίδιος και άλλοι Ιταλοί  παρεμβατιστές σοσιαλιστές προσπαθούσαν  να "αποκηρύξουν τον  Μαρξ" και "να επιστρέψουν στον Mazzini".<ref>P. O'brien. σ. 49</ref>  Αυτή η αντίληψη του Μουσολίνι για τον Mazzini  ήταν επηρεασμένη  από την  εξιδανίκευση του "υπεράνθρωποι"υπεράνθρωπου του φιλοσόφου [[Φρίντριχ Νίτσε]]   και την εξιδανίκευση του επαναστάτη  συνδικαλιστή  Georges Sorel. Σε μια  αναθεώρηση των έργων του Sorel το 1909,  ο Μουσολίνι δήλωσε ότι έγινε  συνδικαλιστής όταν ο Sorel είπε "''εμείς οι συνδικαλιστές''".<ref>P. O'brien. σ. 44</ref>