μ Ο Glorious 93 μετακίνησε τη σελίδα Ιταλικές Φάσι Μάχης στην Ιταλικές Δέσμες Μάχης: το ξεκάρφωτο "φάσι" απολύτως κανένα νόημα δεν έχει έτσι όπως έχει τεθεί... μετάφραση λοιπόν του όρου στα ελληνικά... περαιτέρω επεξήγηση εντός του λήμματος...
Η οργάνωση βασιζόταν στην πολιτική του Giuseppe Mazzini, όπως στην αποκήρυξη του άθρησκου, μη-μυστικού σοσιαλισμού της [[Πάλη των τάξεων|πάλης των τάξεων]].<ref>P. O'brien. σ. 42</ref> Επίσης βασιζόταν στην ιδέα του Mazzini για την κινητοποίηση των μαζών με βάση την πίστη και όχι τον [[Υλισμός|υλισμό]].<ref>P. O'brien. σ. 44</ref> Το Μάρτιο του 1915, ο Μουσολίνι περιγράφει τον Mazzini και άλλους Ιταλούς πατριώτες ως "αφυπνιστές" των Ιταλών με το ''[[Ιταλική ενοποίηση|Risorgimento]]'', που μέχρι τότε ήταν "«κοιμώμενοι άνθρωποι"».<ref>P. O'brien. σ. 44</ref> Ο Μουσολίνι, όπως και ο Mazzini, κατηγορούνται τους συμβατικούς σοσιαλιστές ως [[Δόγμα|δογματικούς]] και τον Δεκέμβριο του 1914 επέκρινε το Ιταλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα (PSI) για την ένωσή τους με το Μαρξισμό, τον οποίο ο Μουσολίνι είχε κηρύξει ξεπερασμένο. Σχημάτισε μια λίστα από σοσιαλιστές που ξεκινούσε με κορυφαίους προσωπικότητες όπως ο Mazzini, ο [[Πιερ-Ζοζέφ Προυντόν|Προυντόν]], ο [[Μιχαήλ Μπακούνιν|Μπακούνιν]], ο [[Σαρλ Φουριέ|Fourier]] και ο [[Ανρί ντε Σαιν-Σιμόν|Saint-Simon]] και κατέληγε στον Μαρξ στη χαμηλότερη θέση.<ref>P. O'brien. σ. 41</ref> Έλεγε ότι ο ίδιος και άλλοι Ιταλοί παρεμβατιστές σοσιαλιστές προσπαθούσαν να "αποκηρύξουν τον Μαρξ" και "να επιστρέψουν στον Mazzini".<ref>P. O'brien. σ. 49</ref> Αυτή η αντίληψη του Μουσολίνι για τον Mazzini ήταν επηρεασμένη από την εξιδανίκευση του "υπεράνθρωποι"υπεράνθρωπου του φιλοσόφου [[Φρίντριχ Νίτσε]] και την εξιδανίκευση του επαναστάτη συνδικαλιστή Georges Sorel. Σε μια αναθεώρηση των έργων του Sorel το 1909, ο Μουσολίνι δήλωσε ότι έγινε συνδικαλιστής όταν ο Sorel είπε "''εμείς οι συνδικαλιστές''".<ref>P. O'brien. σ. 44</ref>