Θεόδωρος Σπανδουγίνος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ 15ος - 160ς |
προσθήκη από την αγγλική σελίδα |
||
Γραμμή 1:
Ο '''Θεόδωρος Σπανδουγίνος''' (''Theodore Spandounes'' or ''Spandouginos'') ήταν Έλληνας διπλωμάτης, ιστορικό και λόγιος του 16ου αιώνα, σύμβουλος του πάπα κι ένθερμος θιασώτης Σταυροφορίας ανακατάληψης ελληνικών εδαφών από τους Οθωμανούς.
== Βιογραφικά στοιχεία ==
Η μητέρα του πέθανε οταν ήταν μικρός πριν το 1490, κι ο πατέρας του τον έστειλε στη μακρινή συγγενή της μητέρας του [[Μάρα Μπράνκοβιτς|Μάρα Μπράνκοβιτς Καντακουζηνή]] στη Μακεδονία, κοντά στη Θεσσαλονίκη, όπου της ειχε παραχωρήσει έκταση ο σουλτάνος [[Μωάμεθ Β΄ ο Πορθητής|Μωάμεθ Β]]. Εκεί ο μικρός Θεόδωρος ανετράφη ως χριστιανός, ωστόσο έμαθε εκτός απο ελληνικά, τούρκικα και τα ήθη κι έθιμά τους.
Το 1503, επισκέφτηκε την Κωνσταντινούπολη για να βρει τον αδελφο του Αλέξανδρο, που σαν έμπορος είχε χρεωκοπήσει από τον πρόσφατο Βενετο-Τουρκικό πολέμο αφού οι Τούρκοι είχαν κατασχέσει το εμπόρευμα όλων των Βενετών εμπόρων. Όταν έφτασε έμαθε οτι ο αδερφός του δε ζούσε πια. Από το 1509, αναγκάστηκε να φύγει και από τη Βενετία κι έζησε στη Γαλλία, όπου γνωρίστηκε και με τον [[Ιανός Λάσκαρις|Ιανό Λάσκαρι]]. Κατα την περαμονή του εκεί, συνέγραψε το πρώτο βιβλίο ιστορίας που αφιέρωσε στο βασιλιά [[Λουδοβίκος ΙΒ΄ της Γαλλίας|Λουδοβίκο ΙΒ']].
Πίστευε στις δυνατότητα συμμαχίας των Δυτικών για εκστρατεία κατά των Τούρκων και τον συγκινούσε το πνεύμα του [[Αναγεννησιακός ουμανισμός|Αναγεννησιακού ουμανισμού]]. Από τα γραπτά του προκύπτει οτι έχοντας επίγνωση της αρχοντικής βυζαντινής καταγωγής του, αγαπούσε το Γένος του αλλά δεν ήταν δογματικά εχθρικός προς τους Τούρκους, έχοντας κατανοήσει πολλά από τον πολιτισμό του<ref name=":0" />. Ωστόσο δεν έπαψε να προειδοποιεί τους δυτικούς χριστιανούς για τον οθωμανικό κίνδυνο από την Ανατολή και να καλεί σε εκστρατεία. Χρησιμοποιούσε τον όρο "Ελλάδα" εννοώντας την πολιτισμένη Ευρώπη σε αντίθεση με την Ασία, θεωρώντας τον εαυτό του υπερασπιστή ενός πολιτισμού, όχι μόνο μιας χώρας. Είχε καλές σχέσεις με Πάπες και κορυφαία στελέχη της Καθολικής Εκκλησίας, και μάλιστα υπήρξε έμπιστος και σύμβουλος των [[Πάπας Λέων Ι΄|Παπών Λέοντος Ι]] (1513-21) για τον οποίο έγραψε κ τη 2η έκδοση της ιστορίας του, του [[Πάπας Κλήμης Ζ΄|Κλήμεντος Ζ]] (1523-34) και του [[Πάπας Παύλος Γ΄|Παύλου Γ]] (1534-49). Ήλπιζε ότι αυτοί θα ηγούντο πολέμων για την εκδίωξη των Τούρκων από την Ευρώπη. Ήρθε σε σύγκρουση με τον [[Πάπας Αδριανός ΣΤ΄|πάπα Αδριανό ΣΤ']], που δεν έδειχνε ενδιαφέρον για το σκοπό της Σταυροφορίας κ προσωρινά (1522-23) περιόρισε τη χορηγία προς τον Σπανδούνη. Κατηγόρησε τον Αδριανό ότι αμέλησε να υποστηρίξει τους Ιππότες του Αγ. Ιωάννου στη Ρόδο και συνέβαλε στην ήττα τους το 1522.
Το 1538 συνέγραψε την τρίτη και τελευταία έκδοση της ιστορίας του που παρουσίασε στα γαλλικά στο μετέπειτα βασιλιά [[Ερρίκος Β΄ της Γαλλίας|Ερρίκο Β της Γαλλίας]]. Αυτή η έκδοση τυπώθηκε στη Λούκα της Τοσκάνης το 1550 κι ήταν σημαντική πηγή για την ιστορία που συνέγραψε ο ιστορικός Κωνσταντίνος Σάθας περί το 1890<ref name=":0" />
== Συγγράμματα ==
* I Commentari di Theodoro Spandugino Cantecusino, gentilhuomo Constantinopolitano, dell' origine de prencipi Turchi, et de costumi di quella natione. Girenza, 1551. Ιστορικό έργο περί των Τούρκων σουλτάνων. Γράφηκε σε ιταλική γλώσσα.
| |||