Γεώργιος Σφραντζής: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→‎Βιογραφικά στοιχεία: προσθήκη στοιχείων από βιβλία Τωμαδάκη και Πριντζιπα
→‎Βιογραφικά στοιχεία: Προσθήκη για την οικογένειά του
Γραμμή 2:
 
== Βιογραφικά στοιχεία ==
Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη στις 30 Αυγούστου του 1401. Ο πατέρας του, ήταν στην υπηρεσία του [[Θωμάς Παλαιολόγος|Θωμά Παλαιολόγου]], γιού του αυτοκράτορα [[Μανουήλ Β´ Παλαιολόγος|Μανουήλ Β΄ Παλαιολόγου]], έτσι βρέθηκε από μικρός μέσα στην παράδοση του Ιερού Παλατιού<ref name=":0">{{Cite book|title=Περί αλώσεως της Κωνσταντινουπόλεως, Συναγωγή κειμένων μετά προλόγου και βιογραφικών μελετημάτων περί των τεσσάρων ιστοριογράφων|first=Ν. Β.|last=Τωμαδάκης|isbn=|year=1953|location=Αθήνα|page=139}}</ref>. Καταγόταν από αριστοκρατική ελληνική οικογένεια της Λήμνου και σε νεαρή ηλικία φαίνεται ότι έχασε τους γονείς του από επιδημία πανώλης το 1416μ.χ. ή κατά άλλους το 1417μ.χ., οπότε την επιμέλεια του ανέλαβε η ίδια αυτοκρατορική οικογένεια των Παλαιολόγων, με πρωτοβουλία καθώς φαίνεται του ίδιου του αυτοκράτορα Μανουήλ Β΄<ref name=":0" />. Η φιλία του με την οικογένεια των Παλαιολόγων απέκτησε και πνευματικό δεσμό καθώς ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Παλαιολόγος ΙΑ΄ έγινε ανάδοχος των παιδιών του<ref>{{Cite book|title=Οι ιστορικοί της αλώσεως|first=Ν.|last=Πρίντζιπα|isbn=|year=|location=|page=68}}</ref>.
 
Νεαρός συνόδευσε τον αυτοκράτορα του Βυζαντίου [[Ιωάννης Η΄ Παλαιολόγος|Ιωάννη Η΄ Παλαιολόγο]], ως θαλαμηπόλος (''πρωτοβεστιάριος''), όταν αυτός επισκέφτηκε τους αδερφούς του στην Πελοπόννησο στις 26 Δεκεμβρίου του 1427.<ref>Στέφανος Θωμόπουλος, 1888, βλ. πηγές σελ. 314</ref> Διατηρούσε στενές σχέσεις με τον [[δεσπότης|δεσπότη]] του Μυστρά και μετέπειτα [[αυτοκράτορας|αυτοκράτορα]] [[Κωνσταντίνος ΙΑ' Παλαιολόγος|Κωνσταντίνο Παλαιολόγο]], και όσο ήταν στην αυλή του πήρε μέρος την άνοιξη του 1429 στην εκστρατεία [[Πολιορκία της Πάτρας (1429)|εναντίον των Πατρών]], που τότε διοικούσε ο [[Κεντυρίων Β΄ Ζαχαρίας|Κεντυρίων Ζαχαρίας]]. Κατά τη διάρκειά της έσωσε τη ζωή του Κωνσταντίνου αλλά πιάστηκε ο ίδιος αιχμάλωτος<ref>{{Cite web|url=https://www.scribd.com/doc/143966239/%CE%9A%CE%91%CE%9D%CE%95%CE%9B%CE%9B%CE%9F%CE%A0%CE%9F%CE%A5%CE%9B%CE%9F%CE%A3-%CE%A0%CE%91%CE%9D%CE%91%CE%93%CE%99%CE%A9%CE%A4%CE%97%CE%A3-%CE%93%CE%95%CE%9D%CE%9D%CE%97%CE%98%CE%97%CE%9A%CE%91-%CE%A3%CE%A4%CE%9F-1402|title=ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ - ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ ΣΤΟ 1402|website=Scribd|language=en|accessdate=2019-05-01}}</ref>. Έπειτα από 40 μέρες τον απελευθέρωσε με σημαντικά ανταλλάγματα ο Κωνσταντίνος. Ο Σφραντζής έγινε εκπρόσωπος του [[Δεσποτάτο του Μυστρά|Δεσποτάτου]] στις διαπραγματεύσεις με τον [[Μουράτ Β']]. Έπειτα διοίκησε για μερικά χρόνια την Πάτρα.
 
Η φιλία του με την οικογένεια των Παλαιολόγων απέκτησε και πνευματικό δεσμό καθώς ο αυτοκράτορας [[Κωνσταντίνος ΙΑ΄ Παλαιολόγος]] έγινε ανάδοχος των παιδιών του<ref>{{Cite book|title=Οι ιστορικοί της αλώσεως|first=Ν.|last=Πρίντζιπα|isbn=|year=|location=|page=68}}</ref>, ενός γιου και μιας κόρης που λεγόταν Θάμαρ, ενώ η σύζυγός του λεγόταν Ελένη.
Όταν ο Κωνσταντίνος έγινε αυτοκράτορας το [[1448]], πήρε το Σφραντζή στην αυλή του στην Κωνσταντινούπολη με το υψηλό αξίωμα του Μεγάλου Λογοθέτου. Όταν έπεσε η Κωνσταντινούπολη έχασε την οικογένειά του και πιάστηκε αιχμάλωτος, κι αναγκάστηκε να υπηρετήσει το σουλτάνο ως ιπποκόμος. Την ελευθερία του όμως εξαγόρασε (πιθανώς με οικονομική βοήθεια από τη [[Άννα Νοταρά]]), όπως και της συζύγου του Ελένης στις αρχές του 1455. Κατέφυγαν αρχικά στο Μυστρά και τελικά στην [[Κέρκυρα]].
 
Όταν ο Κωνσταντίνος έγινε αυτοκράτορας το [[1448]], πήρε το Σφραντζή στην αυλή του στην Κωνσταντινούπολη με το υψηλό αξίωμα του Μεγάλου Λογοθέτου. Όταν έπεσε η Κωνσταντινούπολη έχασε τηντα οικογένειάπαιδιά του και πιάστηκε αιχμάλωτος, κι αναγκάστηκε να υπηρετήσει το σουλτάνο ως ιπποκόμος. Την ελευθερία του όμως εξαγόρασε (πιθανώς με οικονομική βοήθεια από τη [[Άννα Νοταρά]]), όπως και της συζύγου του Ελένης στις αρχές του 1455. Κατέφυγαν αρχικά στο Μυστρά και τελικά στην [[Κέρκυρα]].
 
Στις 6 Σεπτεμβρίου του 1461 εγκαταστάθηκε στο ''κάθισμα'' του Αγίου Ηλία ''πλησίον του άστεως''. Ο ίδιος εξιστορεί στο Χρονικό<!--(σημείωση: σε ποιό χρονικό, στο Maius που είναι πλαστό ή στο γνήσιο Minus;)--> πως, προκειμένου να βρίσκεται πιο κοντά στον πνευματικό και φίλο του Δωρόθεο, ηγούμενο της μονής των Αγίων Αποστόλων Ιάσονος και Σωσιπάτρου, μετοίκησαν μαζί με τη σύζυγό του Ελένη, στις 15 Μαρτίου του 1462 στο ''κάθισμα'', όπως αναφέρει, του Αγίου Νικολάου ''το επωνομαζόμενον του [[Νικόλαος Τραχανιώτης|Ταρχανιώτου]]'', που του παραχώρησε το Ιερό Τάγμα. Στο ''κάθισμα'' αυτό, όπου διέμενε ''μετά των εμών'' τον Αύγουστο του 1468 μας πληροφορεί ότι "των κοσμίων μου φορεμάτων διαλυθέντων ιερά ερασοφορήσαμεν… και αντί Γεώργιος, Γρηγόριος μετωνομάσθην, αντί δε Ελένη η εμή σύνευνος Ευπραξία". Τέσσερα χρόνια αργότερα, στις 27 Ιουλίου του 1472, την ημέρα της εορτής του Αγίου Παντελεήμονος, εξιστορεί ότι "περιέπεσα εν ασθενεία τοσαύτη, ώστε και εγεγόνειν τέλειος μοναχός του μεγάλου σχήματος μη εννοήσας το τυχόν...".