Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Με την κατάρτιση και θέση σε ισχύ του νέου Συντάγματος της χώρας το 1975 ο Κωνσταντίνος Τσάτσος εξελέγη στο αξίωμα υποστηριζόμενος από το κόμμα της [[Νέα Δημοκρατία|Νέας Δημοκρατίας]], συγκεντρώνοντας 210 ψήφους, πιθανότατα προερχόμενες από τους βουλευτές της Ν.Δ. που είχε 215 έδρες στο Κοινοβούλιο σε σύνολο 295 εδρών. Αντίπαλος του ήταν ο [[Παναγιώτης Κανελλόπουλος]], που υποστηρίχθηκε από την [[Ένωση Κέντρου]], ενώ το [[ΠΑΣΟΚΠΑ.ΣΟ.Κ.]] και η [[Ενωμένη Αριστερά]] ψήφισαν λευκό.

Τον Κωνσταντίνο Τσάτσο διαδέχθηκε το 1980 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο οποίος πρώτα παραιτήθηκε από την πρωθυπουργία. Για την εκλογή του πραγματοποιήθηκαν τρεις ψηφοφορίες. Στην πρώτη συγκέντρωσε 179 ψήφους (175 έδρες είχε η Νέα Δημοκρατία), στη δεύτερη 181 και στην τρίτη 183 ψήφους. Το [[ΠΑΣΟΚΠΑ.ΣΟ.Κ.]] απείχε και από τις τρεις ψηφοφορίες, το [[ΚΚΕΚ.Κ.Ε.]] ψήφισε λευκό, ενώ η [[Εθνική Παράταξη]] υπέρ του.<ref name="vima">{{cite web|url=http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=32&artid=164020&dt=06/02/2005 |title=Με ρεκόρ ψήφων ο 6ος Πρόεδρος Δημοκρατίας |accessdate=10/06/2009 |author=Γρ. Τζιοβαρας |date=06/02/2005 |work=Πολιτική |publisher=Το Βήμα |pages= }}</ref> Οι βουλευτές της [[ΕΔΗΚΕ.ΔΗ.Κ.]] δεν είχαν ξεκάθαρη θέση, καθώς μερικοί ψήφισαν υπέρ και μερικοί κατά.

Στις τρεις ψηφοφορίες ανέκυψαν δύο διαδικαστικά προβλήματα, τα οποία αφορούσαν την ψήφο του Προέδρου της Βουλής [[Ιωάννης Αλευράς|Ιωάννη Αλευρά]], που μετά την παραίτηση Καραμανλή τον αναπλήρωνε στη θέση του Προέδρου, και το χρώμα των ψηφοδελτίων κατά τη μυστική ψηφοφορία. Συγκεκριμένα στην πρώτη ψηφοφορία συγκεντρώθηκαν 184 ψήφοι υπέρ του Σαρτζετάκη, τον οποίο στήριζαν [[ΠΑΣΟΚΠΑ.ΣΟ.Κ.]] και [[ΚΚΕΚ.Κ.Ε.]], ενώ βρέθηκαν και δύο λευκά. Δεδομένου ότι η [[Νέα Δημοκρατία]] απείχε, τα λευκά προέρχονταν από την κυβερνητική παράταξη. Στη δεύτερη όμως ψηφοφορία μοιράστηκαν έγχρωμα ψηφοδέλτια γεγονός που προκάλεσε την έντονη αντίδραση της αντιπολίτευσης που διαμαρτυρόταν για ξεκάθαρη παραβίαση της μυστικής ψηφοφορίας. Ο βουλευτής μάλιστα της ΝΔΝ.Δ., [[Ελευθέριος Καλογιάννης]], άρπαξε την κάλπη από την αίθουσα Ολομέλειας και κρατώντας την στα χέρια του προσπάθησε να τη μεταφέρει στην αίθουσα των γραφείων της ΝΔΝ.Δ.. Στις αιτιάσεις της ΝΔΝ.Δ. για τη νομιμότητα της διαδικασίας, ο προεδρεύων αντιπρόεδρος [[Μιχάλης Στεφανίδης|Μιχαήλ Στεφανίδης]] απάντησε ότι το Σύνταγμα απαιτεί τα ψηφοδέλτια να είναι ομοιόμορφα, όμως πουθενά δεν αναφέρει ότι πρέπει να είναι και ομοιόχρωμα. Στη δεύτερη ψηφοφορία ο Σαρτζετάκης συγκέντρωσε 181 ψήφους, ενώ στην τρίτη και τελευταία 180 ψήφους, την οριακή δηλαδή πλειοψηφία που απαιτεί το Σύνταγμα.

Και ενώ όλα αυτά συνέβαιναν μέσα στο κτήριο της Βουλής, έξω από αυτό είχε συγκεντρωθεί πλήθος από φανατικούς οπαδούς του ΠΑΣΟΚΠΑ.ΣΟ.Κ. που κρατούσαν στα χέρια τους την εφημερίδα [[Αυριανή]] και τραγουδούσαν υβριστικά και απαξιωτικά συνθήματα κατά του Καραμανλή.<ref name="ReferenceA">Γιάννης Βούλγαρης, Η Ελλάδα της Μεταπολίτευσης Σταθερή Δημοκρατία σημαδεμένη από τη μεταπολεμική Ιστορία</ref>

Μετά την εκλογή Σαρτζετάκη η ΝΔΝέα Δημοκρατία αμφισβήτησε το δικαίωμα ψήφου του Προέδρου της Βουλής, [[Ιωάννης Αλευράς|Ιωάννη Αλευρά]], καθώς ασκούσε καθήκοντα Προέδρου της Δημοκρατίας αναπληρώνοντας τον παραιτηθέντα Καραμανλή και την αξίωσή της υποστήριξαν γνωστοί συνταγματολόγοι όπως ο [[Αριστόβουλος Μάνεσης]]. Αντίθετα, ο καθηγητής Γεώργιος Κασιμάτης και ο νεαρός τότε [[Ευάγγελος Βενιζέλος]] υποστήριξαν την ερμηνεία του Συντάγματος που τελικά επικράτησε, ότι δηλαδή ο Πρόεδρος της Βουλής που αναπληρώνει τη χηρεύουσα θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας έχει δικαίωμα να ψηφίσει ως βουλευτής κατά τη διαδικασία εκλογής του νέου Προέδρου.<ref name="vima"/><ref name="ReferenceA"/> Κατά την αναθεώρηση του Συντάγματος το 1986 η μυστική ψηφοφορία αντικαταστάθηκε από ονομαστική.

Το Σαρτζετάκη διαδέχθηκε το 1990 στο προεδρικό αξίωμα για δεύτερη φορά ο [[Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής|Κωνσταντίνος Καραμανλής]], ο οποίος κατάφερε να εκλεγεί στην πέμπτη ψηφοφορία με 153 ψήφους, αφού είχε ήδη πραγματοποιηθεί διάλυση της Βουλής λόγω της αποτυχίας να εκλέξει Πρόεδρο της Δημοκρατίας σε τρεις ψηφοφορίες. Το ΠΑΣΟΚΠΑ.ΣΟ.Κ. υποστήριξε τον Ιωάννη Αλευρά, ενώ ο Συνασπισμός τον [[Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος|Κωνσταντίνο Δεσποτόπουλο]].<ref name="vima"/> Η επιστροφή του Καραμανλή στην Προεδρία ήταν απαίτηση της βάσης του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας, που σε εκείνη την συγκυρία ήταν πρώτο κόμμα, αλλά ούτε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ούτε ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν ενθουσιασμένοι με την επιστροφή Καραμανλή.

Στις 17, 23 και 29 Δεκεμβρίου 2014 η Βουλή δεν κατάφερε να εκλέξει Πρόεδρο της Δημοκρατίας, έτσι η Ελλάδα οδηγήθηκε σε βουλευτικές εκλογές στις 25 Ιανουαρίου. Στις 17 Φεβρουαρίου προτάθηκε από τις κοινοβουλευτικές ομάδες των [[Ανεξάρτητοι Έλληνες|Ανεξαρτήτων Ελλήνων]] και του [[ΣΥΡΙΖΑΣΥ.ΡΙΖ.Α.]]. Ωστόσο ο [[Προκόπης Παυλόπουλος]], στηρίχθηκεο οποίος υποστηρίχθηκε και από τη [[Νέα Δημοκρατία]]. Επίσης από τις κοινοβουλευτικές ομάδες του [[ΤΟΤο ΠΟΤΑΜΙΠοτάμι|ΠΟΤΑΜΙΟΥΠοταμιού]] και του [[ΠΑ.ΣΟ.Κ.|ΠΑΣΟΚ]] προτάθηκε ο [[Νίκος Αλιβιζάτος]]. Ο Παυλόπουλος έλαβε 233 ψήφους, ο Αλιβιζάτος 30 και παρών ψήφισαν 32 βουλευτές. Πρόεδρος εξελέγη ο [[Προκόπης Παυλόπουλος]].