Ανδρέας Μιαούλης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 72:
Στις [[11 Ιανουαρίου]] ανακηρύχτηκε αρχηγός των Υδραίων με τη σύμφωνη γνώμη προκρίτων και λαού. Στη συνέχεια απέπλευσε για τη [[Σαμοθράκη]], όπου απλώς παρακολουθούσε τις κινήσεις του οθωμανικού στόλου. Επιστρέφοντας, τα πλοία του δέχθηκαν επίθεση στο [[Άγιο Όρος]] ενώ στις [[20 Οκτωβρίου]] πραγματοποιήθηκε ναυμαχία στη [[Σκιάθος|Σκιάθο]]. Εκεί ο ελληνικός στόλος αναγκάστηκε να τραπεί σε φυγή προκαλώντας όμως στον εχθρικό στόλο μεγάλες ζημιές. Στις [[4 Ιουλίου]] του [[1824]] ο Μιαούλης έσπευσε καθυστερημένα στα [[Ψαρά]], όπου βρήκε μια μικρή μοίρα του οθωμανικού στόλου, την οποία και κατέστρεψε. Στις [[24 Αυγούστου]] του 1824 ενεπλάκη με τον ενωμένο οθωμανοαιγυπτιακό στόλο, τον οποίο παρέσυρε στον κόλπο του Γέροντα. Στις [[29 Αυγούστου]] πραγματοποιήθηκε η [[Ναυμαχία του Γέροντα]], στην οποία ο εχθρικός στόλος έχασε 27 πολεμικά πλοία. Ο Μιαούλης επιτέθηκε στον οθωμανοαιγυπτιακό στόλο, ο οποίος αριθμούσε πολλά πλοία και πολλούς{{πηγή}}ναύτες, και τον ανάγκασε να υποχωρήσει, αποτρέποντας έτσι τους Τούρκους από το να αποβιβαστούν στη [[Σάμος|Σάμο]]. Επί 20 ημέρες ο ελληνικός στόλος παρενοχλούσε τον εχθρικό με αποτέλεσμα ο οθωμανικός να αποχωρήσει για τον [[Ελλήσποντος|Ελλήσποντο]] και ο Αιγυπτιακός να καθυστερήσει να αποβιβάσει στρατιωτικά σώματα στην [[Περιφέρεια Πελοποννήσου|Πελοπόννησο]].<ref>Τάσος Βουρνάς, ''Ιστορία της Νεώτερης και Σύγχρονης Ελλάδας'', Τόμος Α΄,εκδ. Πατάκη, Αθήνα 1997, σελ.144, ISBN 960-600-524-0</ref>
 
Τους επόμενους μήνες πραγματοποιήθηκαν διάφορες ναυμαχίες ήσσονος σημασίας κοντά στη Χίο, στην [[Ικαρία]] κ.α. Την [[1 Νοεμβρίου|1η Νοεμβρίου]] του [[1824]] ο ελληνικός στόλος επιτέθηκε στον Αιγυπτιακό κοντά στην [[Κρήτη]]. Η σφοδρότητα της μάχης ήταν μεγάλη και ο Αιγυπτιακός στόλος αναγκάστηκε να υποχωρήσει έχοντας τεράστιεςπολλές απώλειες. Ο Παναγιώτης Ι. Καρατζάς γράφει από την [[Πίζα]] στον Μιαούλη για την επιτυχία του: ''«Μόνος ο Μιαούλης είναι ο μη θαυμάζων τον Μιαούλην»''.<ref>Δημήτριος Σταμέλος, ''Ανδρέας Μιαούλης'', εκδ. Εστία, Αθήνα 2003, σελ.125, ISBN 960-05-1089-X</ref>
 
Τους πρώτους μήνες του [[1825]] ο Μιαούλης βρισκόταν μεταξύ Πελοποννήσου και Κρήτης ανήμπορος να εμποδίσει την απόβαση στρατιωτικών σωμάτων από τον Αιγυπτιακό στόλο. Στις [[2 Απριλίου]] βρέθηκε στο [[Πύλος|Ναυαρίνο]] ενώ λίγες μέρες αργότερα ο ελληνικός στρατός κατατροπώθηκε στη [[Σφακτηρία]] εξαιτίας της αδυναμίας του ελληνικού στόλου να τον ενισχύσει. Τις επόμενες μέρες όμως ο Ελληνικός στόλος και ο Μιαούλης κάνοντας δεκτή την πρόταση του Γεωργίου Σαχίνη, που ήθελε να εκδικηθεί για τον θάνατο του αδελφού του Σταύρου στην Σφακτηρία, αιφνιδίασε τον Αιγυπτιακό στη [[Μεθώνη Μεσσηνίας|Μεθώνη]]. Οι καταστροφές που προκάλεσε ήταν μεγάλες και καθυστέρησαν αρκετά τον [[Ιμπραήμ Πασάς|Ιμπραήμ]]. Η σημασία της νίκης ήταν τεράστιασημαντική για τους Έλληνες αφού ανυψώθηκε το ηθικό τους και παράλληλα κέρδισαν χρόνο για να αντιμετωπίσουν τον Ιμπραήμ.
 
Στις [[31 Μαΐου]] συγκρούστηκε με τον οθωμανικό στόλο στη [[Σούδα (Κρήτη)|Σούδα]] και στη συνέχεια κατευθύνθηκε προς την [[Ύδρα]]. Στις 14 και 25 Νοεμβρίου συναντήθηκε με τον οθωμανικό στόλο στη [[Γλαρέντζα]] και στο [[Μεσολόγγι]] αντίστοιχα, στον οποίο προκάλεσε μεγάλες καταστροφές. Στην πρώτη σύγκρουση φονεύθηκε και ο καπετάνιος Θεόδωρος Βώκος.