Φρειδερίκος Β΄ Χοενστάουφεν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

===Επίσημη στέψη===

 

Ο Φρειδερίκος Β΄ στέφτηκε Γερμανός βασιλιάς στο [[Μάιντς]] (9 Δεκεμβρίου 1212) αλλά η εξουσία του ήταν ασθενής και περιοριζόταν μόνο στην νότια Γερμανία, την βόρεια με κέντρο την Γκελφ εξακολουθούσε να κατέχει ο Όθων παρά τον αφορισμό του. Η ήττα του Όθων Δ΄ στο Μπουβίν τον ανάγκασε να αποσυρθεί στα κληρονομικά του εδάφη στο Γκελφ χωρίς οπαδούς όπου και πέθανε (1218).<ref>Welfs, Hohenstaufen and Habsburgs, Michael Toch, The New Cambridge Medieval History:c.1198-c.1300, Vol. 5, ed. David Abulafia, Rosamond McKitterick, (Cambridge University Press, 1999), 381.</ref>

Ο Γερμανός πρίγκιπας με την υποστήριξη του Ιννοκέντιου Γ΄ εξελέγη βασιλιάς των Γερμανών (1215), η στέψη του έγινε στο [[Άαχεν]] από έναν από τους Γερμανούς αρχιεπισκόπους (23 Ιουλίου 1215). Μετά από πέντε χρόνια διαπραγματεύσεων ανάμεσα στον Φρειδερίκο Β΄, τον Ιννοκέντιο Γ΄ και τον διάδοχο του πάπα [[Πάπας Ονώριος Γ΄|Ονώριο Γ΄]] ο Φρειδερίκος Χοενστάουφεν εξελέγη από τον Ονώριο Γ΄ αυτοκράτορας, η στέψη του έγινε στην [[Ρώμη]] (22 Νοεμβρίου 1220).<ref>Welfs, Hohenstaufen and Habsburgs, Michael Toch, The New Cambridge Medieval History:c.1198-c.1300, Vol. 5, ed. David Abulafia, Rosamond McKitterick, (Cambridge University Press, 1999), 381.</ref> Την ίδια εποχή ο μεγαλύτερος γιος του Φρειδερίκου Ερρίκος πήρε τον τίτλο του βασιλιά των Ρωμαίων.<ref>Welfs, Hohenstaufen and Habsburgs, Michael Toch, The New Cambridge Medieval History:c.1198-c.1300, Vol. 5, ed. David Abulafia, Rosamond McKitterick, (Cambridge University Press, 1999), 381.</ref> Ο Φρειδερίκος Β΄ σε αντίθεση με τους προκατόχους του στην Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία δεν έμενε στην Γερμανία. Βοήθησε τον Γάλλο βασιλιά [[Φίλιππος Β΄ της Γαλλίας|Φίλιππο Αύγουστο]] και τον [[Εύδης Γ΄ της Βουργουνδίας|Εύδη Γ΄ της Βουργουνδίας]] να τερματίσουν τον ''"Πολεμο της Διαδοχής στην Καμπανία"''. Επιτέθηκε στην [[Λωρραίνη (περιοχή)|Λωρραίνη]], έκαψε την [[Νανσί]], συνέλαβε τον [[Θεοβάλδος Α΄ της Λωρραίνης|Θεοβάλδο Α΄ της Λωρραίνης]] και τον ανάγκασε να αποσύρει την υποστήριξη του από τον [[Εράρ του Μπριέν-Ραμρύ]].

===Πόλεμοι με τον πάπα===

 

Την εποχή που βρισκόταν ο Φρειδερίκος στους [[Άγιοι Τόποι|Αγίους Τόπους]] ο αντιβασιλιάς του Ράιναλντ του Σπολέτο επιτέθηκε στην [[Μάρκε]] και την [[Σπολέτο]]. Ο πάπας Γρηγόριος Θ΄ συγκρότησε έναν στρατό με τον Ιωάννη της Μπριέν και επιτέθηκε στην νότια Ιταλία (1229), τα στρατεύματα του ξεπέρασαν την αρχική αντίσταση που είχαν στο [[Μόντε Κασίνο]] και έφτασαν στην [[Απουλία]]. Ο Φρειδερίκος έφτασε τον Ιούνιο του 1229 στο Μπρίντιζι, ανέκτησε σύντομα όλες τις χαμένες περιοχές αλλά δίστασε να προχωρήσει σε επίθεση στα [[Παπικά Κράτη]].<ref>http://www.treccani.it/enciclopedia/federico-ii-di-svevia-imperatore-re-di-sicilia-e-di-gerusalemme-re-dei-romani_(Dizionario-Biografico)/</ref> Ο πόλεμος τελείωσε το καλοκαίρι του 1230 με την ''"Συνθήκη του Σεπράνο"'', ο αυτοκράτορας συναντήθηκε με τον πάπα στο Αναγκνί και δέχτηκε να κάνει μερικές παραχωρήσεις στην εκκλησία της Σικελίας. Τον Αύγουστο του 1231 ο Φρειδερίκος Β΄ συνέταξε Καταστατικό στο [[Μέλφι]] σε μία προσπάθεια να λύσει τα διοικητικά και πολιτικά προβλήματα στην αυτοκρατορία του που είχαν αλλάξει δραματικά μετά τους πρόσφατους πολέμους.<ref>http://www.treccani.it/enciclopedia/federico-ii-di-svevia-imperatore-re-di-sicilia-e-di-gerusalemme-re-dei-romani_(Dizionario-Biografico)/</ref>

 

===Θάνατος του Γρηγορίου Θ΄===

 

Ο λαός του [[Φορλί]] που μετά την κατάρρευση των Χοενστάουφεν διατηρούσε την στήριξη της στους Γιβελλίνους όταν είδε ότι ο αυτοκράτορας πολιορκεί την αντίπαλη πόλη τον υποστήριξε, σαν ανταμοιβή πήρε πολλά προνόμια όπως τον αετό των Χοενστάουφεν σαν σύμβολο. Το περιστατικό δείχνει ότι οι ανεξάρτητες πόλεις άλλαζαν συχνά την υποστήριξη τους, την μία πήγαιναν με τον αυτοκράτορα και την άλλη με τον πάπα ανάλογα με το συμφέρον τους.

Ο πάπας συγκάλεσε ένα Συμβούλιο αλλά η [[Πίζα]] συνέλαβε όλους τους επισκόπους και ιερείς και τους έστειλε με ένα πλοίο από την [[Γένοβα]] στην Ρώμη. Ο Φρειδερίκος Β΄ βλέποντας ότι είναι ανοιχτός ο δρόμος για την Ρώμη επιτέθηκε εναντίον του πάπα, έκαψε την [[Ούμπρια]], κατέστρεψε την Γκροτταφερράτα και ήταν έτοιμος για επίθεση στην Ρώμη. Ο πάπας Γρηγόριος Θ΄ στο μεταξύ πέθανε (22 Αυγούστου 1241) και ο αυτοκράτορας θέλοντας να δείξει ότι ο πόλεμος γινόταν στο πρόσωπο και όχι τον θεσμό του πάπα έλυσε την πολιορκία και ελευθέρωσε δύο καρδιναλίους από την Καπούα. Τα Ρωμαϊκά στρατεύματα επιτέθηκαν ωστόσο στην αυτοκρατορική φρουρά στο Τίβολι και ο Φρειδερίκος έφτασε αμέσως στην Ρώμη, οι εχθροπραξίες επαναλήφθηκαν τη διετία 1242 - 1243.

===Χριστιανική εχθρότητα===

 

Ο Φρειδερίκος Β΄ ήταν έντονα σκεπτικιστής με τον χριστιανισμό για την εποχή του, οι παπικοί τον είχαν μόνιμα εχθρό τους είχε δεχτεί πολλούς αφορισμούς ενώ ο πάπας Γρηγόριος Θ΄ έφτασε στο σημείο να τον πει ''"Αντίχριστο"''. Κατηγορήθηκε πολλές φορές για βλασφημία και παγανισμό αλλά στην πραγματικότητα είχε στενές σχέσεις με τα θρησκευτικά τάγματα που εκπροσωπούσαν τον γνήσιο χριστιανισμό όπως τους Κιστερκιανούς, τους Φραγκισκιανούς και το Τάγμα της Αγίας Ελισάβετ.<ref>http://www.treccani.it/enciclopedia/federico-ii-di-svevia-imperatore-re-di-sicilia-e-di-gerusalemme-re-dei-romani_(Dizionario-Biografico)/</ref> Ο [[Δάντης Αλιγκέρι]] τονίζει τον παγανισμό του όταν τοποθετεί τον Φρειδερίκο Β΄ στο έκτο τάγμα μαζί με τους αιρετικούς.<ref>Singleton, Charles (1989). The Divine Comedy, Vol. 1: Inferno, 2: Commentary. Princeton UP. σ. 159.</ref> Μετέφερε τους μουσουλμάνους στην Λούκερα μαζί με τον χριστιανικό στρατό και τους τοποθέτησε σωματοφύλακες επειδή σαν αλλόθρησκοι είχαν το πλεονέκτημα να αποφεύγουν τον αφορισμό. Έμεινε ορφανός σε ηλικία τριών ετών και από τους δυο γονείς του , μεγάλωσε στους δρόμους με μοναδικό κηδεμόνα τον πάπα Ιννοκέντιο Γ΄ που τον πάντρεψε σε ηλικία 14 ετών με την 25χρονη κόρη του βασιλιά της Αραγωνίας και απέκτησε έναν γιο τον Ερρίκο.

 

===Μεταρρυθμίσεις===

 

Ο Φρειδερίκος Β΄ ίδρυσε το [[Πανεπιστήμιο της Νάπολης]], το αρχαιότερο κρατικό Πανεπιστήμιο στον κόσμο, παρέμενε για πολλούς αιώνες το μοναδικό Πανεπιστήμιο στην νότια Ιταλία. Ένας χρονικογράφος από την [[Δαμασκός|Δαμασκό]] περιγράφει τον Φρειδερίκο ως εξής : ''"είχε κόκκινα μαλλιά ήταν μυωπικός και φαλακρός, τα μάτια του ήταν πράσινα ή μπλε όπως ενός φιδιού"''.<ref>Sibt ibn al-Jawzi, Mirat al-Zaman', cited in Malouf, Amin The Crusades Through Arab Eyes (J. Rothschild trans.) Saqi Books, 2006, σ.230</ref>

Το ''"Διάταγμα του Σαλέρνο"'' έκανε σαφή διάταξη ανάμεσα στα επαγγέλματα του γιατρού και του φαρμακοποιού, ένας γιατρός δεν μπορούσε να εξασκήσει αυτό του φαρμακοποιού και καθορίστηκαν με ακρίβεια οι τιμές των θεραπειών. Η νομοθεσία αυτή έγινε η βάση για την σύγχρονη φαρμακολογία στην Ευρώπη.<ref>Rashdall, Hastings (1895). The Universities of Europe in the Middle Ages. Clarendon Press. σ. 85.</ref> Ο Φρειδερίκος δεν μπορούσε ωστόσο να επεκτείνει τις νομικές του μεταρρυθμίσεις σε ολόκληρη την αυτοκρατορία πέρα από την Σικελία. Έπεισε τους Γερμανούς πρίγκιπες να υπογράψουν το ''"Διάταγμα υπέρ των πριγκίπων"'' (1232) σύμφωνα με το οποίο οι τοπικοί πρίγκιπες αποκτούσαν μεγάλη εξουσία απέναντι στον λαό ανεξάρτητα από αυτή του αυτοκράτορα. Οι πρίγκιπες μπορούσαν να κτίσουν κάστρα, να θεσπίσουν νόμους και να κόψουν δικά τους νομίσματα, από το 1232 οι πρίγκιπες μπορούσαν να ελέγξουν την εξουσία του αυτοκράτορα, κάθε νέος νόμος θα έπρεπε να έχει την δική τους έγκριση.

===Ιστορικές γνώμες===

 

Οι ιστορικοί συμφωνούν ομόφωνα ότι ο Φρειδερίκος Β΄ ήταν ένας από τους κορυφαίους μονάρχες του [[Μεσαίωνας|Μεσαίωνα]], η φήμη του ήταν τεράστια σε ολόκληρη την Ευρώπη ακόμα και όσο ζούσε, το [[Λονδίνο]] και το [[Παρίσι]] είχαν επισκιάσει ωστόσο την εξουσία του.

Το βασίλειο του Φρειδερίκου στην Σικελία τον 13ο αιώνα ήταν σημαντική πολιτιστική κληρονομιά για την Ευρώπη στην συνέχεια, μετά από αυτόν ο Ιταλικός νότος υπέφερε για πολλούς αιώνες από φτώχεια και υποβάθμιση. Τα ιστορικά κείμενα τον υποτιμούν ωστόσο σε σχέση με τις μεγάλες δυνάμεις της εποχής που ήταν η [[Αγγλία]] και η [[Γαλλία]], στο [[Παλέρμο]] προσανατολίζονται περισσότερο στην Αραβική κατοχή του.<ref>Carol Lansing and Edward D. English, eds. (2012). A Companion to the Medieval World</ref> Οι ιστορικοί της εποχής του επικεντρώνονται περισσότερο στις άσχημες σχέσεις που είχε με τους πάπες και τον χαρακτηρίζουν σαν αυτοκράτορα ''"εκπρόσωπο του Θεού στην γη"'', στα ίδια πρότυπα με την γειτονική [[Βυζαντινή αυτοκρατορία]].<ref>http://www.treccani.it/enciclopedia/federico-ii-di-svevia-imperatore-re-di-sicilia-e-di-gerusalemme-re-dei-romani_(Dizionario-Biografico)/</ref>