Βλαντίμιρ Λένιν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Ητξ Ετικέτες: Οπτική επεξεργασία Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό |
μ επιμέλεια, +νέα, ιδία κατηγορία |
||
Γραμμή 87:
Ο μεγαλύτερος αδελφός του (γεννημένος το [[1866]]) ήταν μέλος της Ναρόντναγια Βόλια (μιας επαναστατικής τρομοκρατικής οργάνωσης) και λόγω της συμμετοχής του στην ανεπιτυχή απόπειρα δολοφονίας κατά του τσάρου Αλεξάνδρου Γ΄, εκτελέσθηκε ([[1891]]). Το γεγονός αυτό υπήρξε καθοριστικό στη ζωή του Λένιν.
[[Αρχείο:Lenin-circa-1887.jpg|right|thumb|Βλαντιμίρ Ουλιάνωφ (Λένιν) περίπου το 1887]]
Τρίτο παιδί μιας οκταμελούς οικογένειας, ο Λένιν ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στο γυμνάσιο του Σιμπίρσκ το [[1887]], όπου κέρδισε χρυσό μετάλλιο για τις επιδόσεις του. Τον Αύγουστο του 1887 μπήκε στη Νομική Σχολή του πανεπιστημίου του [[Καζάν]], αλλά αποβλήθηκε
== Εισαγωγή
Το [[1891]] ο Λένιν πέρασε τις εξετάσεις της Νομικής του πανεπιστημίου της [[Αγία Πετρούπολη|Αγίας Πετρούπολης]] και το [[1892]] άρχισε την πρακτική εξάσκηση ως δικηγόρος στη [[Σαμάρα (Ρωσία)|Σαμάρα]], όπου ανέλαβε την υπεράσπιση σε διάφορες δίκες. Τη ζωή του, εντούτοις, γέμιζαν κυρίως η μελέτη του μαρξισμού και η προσήλωσή του στην οικονομική και πολιτική ανάπτυξη της Ρωσίας και στη συνέχεια ολόκληρου του κόσμου.
Γραμμή 95:
== Σοσιαλδημοκρατική περίοδος ==
[[Αρχείο:Union-de-Lucha.jpg|thumb|left|200px|Ο Λένιν με μέλη της
[[Αρχείο:Krupskaja.jpg|thumb|right|150px|Η σύζυγος του Λένιν, Ναντέζντα Κρούπσκαγια]]
Την άνοιξη του [[1895]] ο Λένιν μετέβη στην [[Ελβετία]] (όπου συνάντησε τον "πατριάρχη" του ρωσικού μαρξισμού [[Γκεόργκι Πλεχάνοφ]]), στο [[Παρίσι]] και στο [[Βερολίνο]]. Με την επιστροφή του στην Αγία Πετρούπολη, ο Λένιν ενοποίησε τους μαρξιστικούς κύκλους της πόλης σε ενιαία πολιτική οργάνωση, η οποία αργότερα έγινε γνωστή με το όνομα «Ένωση της Πάλης για τη Χειραφέτηση της Εργατικής Τάξης». Δύο μήνες αργότερα όμως η οργάνωση εξαρθρώθηκε και ο Λένιν και οι στενότεροι συνεργάτες του συνελήφθησαν. Πέρασε το [[1896]] στη φυλακή και τον Φεβρουάριο του [[1897]] εξορίστηκε για τρία χρόνια στο χωριό Σουσένγσκογιε στην ανατολική [[Σιβηρία]], ως τις [[29 Ιανουαρίου]] του [[1900]].
Γραμμή 124:
Τον Απρίλιο του [[1917]] επέστρεψε στην Αγία Πετρούπολη από την Ελβετία μετά την πτώση του τσάρου [[Νικόλαος Β΄ της Ρωσίας|Νικόλαου Β΄]]. Χιλιάδες οπαδοί του Λένιν, μεταξύ αυτών ένοπλοι στρατιώτες και ναύτες, τον περίμεναν στο σιδηροδρομικό σταθμό της Φινλανδίας, στην Αγία Πετρούπολη, προς τους οποίους μίλησε ανεβασμένος σε τεθωρακισμένο όχημα. Την επομένη ο Λένιν παρουσίασε σε συγκέντρωση των μπολσεβίκων τις περιβόητες «Θέσεις του Απρίλη». Ήταν το πρόγραμμα της κομμουνιστικής εξέγερσης ανατροπής της Προσωρινής Κυβέρνησης, με σύνθημα "Όλη η εξουσία στα σοβιέτ!¨. Τον Ιούλιο της ίδιας χρονιάς η Προσωρινή Κυβέρνηση, η οποία είχε αναρριχηθεί στην εξουσία μετά την εξέγερση του Φεβρουαρίου του 1917, έβγαλε για τελευταία φορά τον Λένιν στην παρανομία. Ο Λένιν έφυγε στη Φινλανδία για ασφάλεια. Στις [[7 Οκτωβρίου]] ο Λένιν επέστρεψε στην Αγία Πετρούπολη, πεισμένος ότι έφτασε η ώρα της επανάστασης ενάντια στην Προσωρινή κυβέρνηση του Κέρενσκι. Οι ιδέες του για τη διακυβέρνηση εκφράστηκαν στο δοκίμιό του «''Κράτος και επανάσταση''», όπου απαίτησε μια νέα μορφή διακυβέρνησης βασισμένη στα συμβούλια των εργαζομένων, τα Σοβιέτ.
Έχει υποστηριχτεί ότι ο Λένιν έφθασε στην Πετρούπολη από την Ελβετία με τη βοήθεια της [[Γερμανική Αυτοκρατορία|Γερμανικής Αυτοκρατορίας]]. Αυτόπτες μάρτυρες φέρεται να επιβεβαιώνουν πως μεταφέρθηκε με σφραγισμένο τραίνο το οποίο κατά τη διαδρομή συνοδευόταν από Γερμανούς στρατιώτες. Ο Κάιζερ πίστευε ότι ο Λένιν θα παρέλυε
== Στην ηγεσία της Επανάστασης ==
Γραμμή 135:
Τα χειμερινά ανάκτορα τα υπερασπίστηκαν οι Κοζάκοι, μερικοί αξιωματικοί και το Τάγμα Γυναικών. Στις 9 μ.μ. κανονιοβολισμοί από το φρούριο Πέτρου και Παύλου είχαν ως αποτέλεσμα να πάρει φωτιά το παλάτι. Έγιναν ελάχιστες ζημιές αλλά αυτή η πράξη έπεισε τους περισσότερους από εκείνους που υπερασπίζονταν το κτήριο να παραδοθούν. Οι επαναστάτες καθοδηγούμενοι από τον [[Βλαντίμιρ Αντόνοφ-Οβσέγενκο]] εισήλθαν στα ανάκτορα και συνέλαβαν τους περισσότερους υπουργούς της Προσωρινής Κυβέρνησης.
Στις [[26 Οκτωβρίου]] 1917, το πανρωσικό συνέδριο των Σοβιέτ παρέδωσε την εξουσία στο Συμβούλιο των Λαϊκών Επιτρόπων. Ο Λένιν εξελέγη πρόεδρος του Συμβουλίου ενώ σ΄ αυτό περιλαμβάνονταν ο [[Λέων Τρότσκι]] (εξωτερικές υποθέσεις), ο Αλεξέι Ρίκωφ (εσωτερικές υποθέσεις), ο Ανατόλι Λουνατσάρσκι (εκπαίδευση), η [[Αλεξάνδρα Κολλοντάι]] (κοινωνική πρόνοια), ο Φέλιξ Ντζερζίνσκι (εσωτερικές υποθέσεις), ο [[Ιωσήφ Στάλιν]] (μειονότητες), ο [[Πετέρις Στούτσκα]] (δικαιοσύνη) και ο Βλαντίμιρ Αντόνοφ-Οβσέγενκο (στρατιωτικές υποθέσεις). Την ίδια ημέρα, η νέα σοβιετική ηγεσία υιοθέτησε το
Σαν πρόεδρος του Συμβουλίου των Επιτρόπων του Λαού ο Λένιν κατήργησε την ιδιωτική ιδιοκτησία στη γη και άρχισε την διανομή της γης στους αγρότες. Οι τράπεζες εθνικοποιήθηκαν και εισήχθη ο έλεγχος της παραγωγής στα εργοστάσια. Κατήργησε την Συντακτική Συνέλευση του 1918 και κήρυξε παράνομα πολιτικά κόμματα όπως το Δημοκρατικό Κόμμα των Καντέτ, οι Μενσεβίκοι και οι Σοσιαλεπαναστάτες.
== Η
{{Κομμουνισμός}}
Ο Λένιν προχώρησε σε αποστράτευση του στρατεύματος και ανήγγειλε ότι προγραμμάτιζε να συνάψει ανακωχή με τη Γερμανία. Τον Δεκέμβριο του 1917 ο Λέων Τρότσκι οδήγησε τη ρωσική αντιπροσωπεία στο Μπρεστ-Λιτόφσκ όπου θα διαπραγματευόταν με τους αντιπροσώπους της Γερμανίας και της Αυστρίας.
Ο Τρότσκι ανέλαβε
Μετά από εννέα εβδομάδες διαπραγματεύσεων χωρίς να καταλήξουν σε συμφωνία, ο γερμανικός στρατός διατάχτηκε να επαναλάβει την προέλασή του στο ρωσικό έδαφος. Στις [[3 Μαρτίου]] [[1918]], με τα γερμανικά στρατεύματα να κινούνται προς την Πετρούπολη, ο Λένιν διέταξε τον Τρότσκι να δεχτεί τους όρους των Κεντρικών δυνάμεων. Η [[Συνθήκη του Μπρεστ - Λιτόφσκ]] ανάγκασε τους Ρώσους να παραδώσουν την [[Ουκρανία]], τη Φινλανδία, τις Βαλτικές χώρες, τον Καύκασο και την [[Πολωνία]].
Γραμμή 154:
== Απόπειρα δολοφονίας ==
Στις [[30 Αυγούστου]] [[1918]] η Φάνια Καπλάν, μέλος του Σοσιαλιστικού Επαναστατικού Κόμματος, πλησίασε το Λένιν μετά από μία ομιλία του σε κάποια συνεδρίαση και ενώ βρισκόταν
== Η 3η Διεθνής ==
== Η μάχη των επιγόνων ==
[[Αρχείο:Lenin and stalin crop.jpg|thumb|right|200px|Με
Στη διάσκεψη του Κόμματος, το [[1922]], πρότεινε τη δημιουργία μιας θέσης γενικού γραμματέα . Η επιλογή του Λένιν για τη θέση ήταν ο [[Ιωσήφ Στάλιν]], ο οποίος στο παρελθόν είχε υποστηρίξει τις πολιτικές του. Οι κύριοι αντίπαλοι του Στάλιν για τη μελλοντική ηγεσία του κόμματος απέτυχαν να δουν τη σημασία αυτής της θέσης και υποστήριξαν
Αμέσως μετά
Ενόσω ο Λένιν ήταν καθηλωμένος, ο Στάλιν αξιοποίησε πλήρως τις δυνάμεις του ως γενικός γραμματέας. Στο συνέδριο του κόμματος έλαβε την άδεια να αποβάλει τα «ανεπαρκή» κομματικά μέλη. Αυτό ο Στάλιν το εκμεταλλεύτηκε για να απομακρύνει χιλιάδες υποστηρικτές του Λέοντα Τρότσκι, βασικού ανταγωνιστή του για την ηγεσία του κόμματος. Σαν γενικός γραμματέας, ο Στάλιν είχε επίσης τη δύναμη να διορίζει και να παύει ανθρώπους από σημαντικές κυβερνητικές θέσεις. Οι νέοι κάτοχοι αυτών των θέσεων γνώριζαν καλά ότι όφειλαν την προώθησή τους
Περικυκλωμένος από τους υποστηρικτές του, η αυτοπεποίθηση του Στάλιν άρχισε να αυξάνεται. Τον Οκτώβριο του 1922, διαφώνησε με
Ο [[Ιωσήφ Στάλιν]], του οποίου η σύζυγος Ναντέζντα Αλλιλούγιεβα δούλευε στο ιδιαίτερο γραφείο του Λένιν, ανακάλυψε σύντομα το περιεχόμενο της επιστολής που εστάλη στον Τρότσκι. Ο Στάλιν εξαγριώθηκε δεδομένου ότι συνειδητοποίησε ότι εάν Λένιν και Τρότσκι λειτουργούσαν μαζί εναντίον του, η πολιτική σταδιοδρομία του θα τερματιζόταν. Σε ένα ξέσπασμα θυμού ο Στάλιν τηλεφώνησε στη σύζυγο του Λένιν, Ναντέζντα Κρούπσκαγια, και την κατηγόρησε ότι θέτει σε κίνδυνο τη ζωή του Λένιν επιτρέποντάς του να γράφει επιστολές ενώ ήταν τόσο άρρωστος.
Όταν η Κρούπσκαγια
Ανησυχούσε ιδιαίτερα για την αυξανόμενη δύναμη
Τρεις ημέρες αφότου υπαγόρευσε τη διαθήκη του ο Λένιν είχε ένα τρίτο εγκεφαλικό επεισόδιο. Δεν ήταν πλέον ικανός να μιλήσει ή να γράψει<ref>Φύλλο εφημερίδας ''Έθνος'
== Ο θάνατος ==
Γραμμή 184:
Έγγραφα που δημοσιεύτηκαν μετά την πτώση της Ε.Σ.Σ.Δ., μαζί με τα απομνημονεύματα των παθολόγων του Λένιν, υποδεικνύουν ότι ο Λένιν θεραπεύθηκε από τη σύφιλη το [[1895]]. Άλλα έγγραφα επίσης αναφέρουν ότι ο Αλεξέι Αμπρικόσοφ, ο παθολόγος υπεύθυνος για την νεκροψία, διατάχτηκε να επιβεβαιώσει ότι ο Λένιν δεν πέθανε από σύφιλη. Ο Αμπρικόσοφ δεν ανέφερε τη σύφιλη στην νεκροψία, εντούτοις η καταστροφή αιμοφόρων αγγείων, η παράλυση και άλλες παρενέργειες που ανέφερε είναι χαρακτηριστικές της σύφιλης. Σε μια δεύτερη εκδοχή της έκθεσης νεκροψίας, κανένα από τα όργανα, σημαντικές αρτηρίες ή περιοχές του εγκεφάλου που επηρεάζονται συνήθως από τη σύφιλη δεν αναφέρθηκαν.
Το 1923, οι γιατροί του Λένιν του χορήγησαν «Σαλβαρσάν», το μόνο φάρμακο που χρησιμοποιούνταν εκείνη την περίοδο για την θεραπεία της σύφιλης, καθώς και ιωδιούχο κάλιο, το οποίο ήταν επίσης σύνηθες στη θεραπεία της ασθένειας.
Η σύφιλη βέβαια ήταν μια συνηθισμένη ασθένεια στη Ρωσία εκείνη την εποχή. Επίσης δεν είχε κανένα ορατό τραύμα στο σώμα του που συνοδεύει τα τελευταία στάδια της ασθένειας. Οι περισσότεροι ιστορικοί συμφωνούν ότι η πλέον πιθανή αιτία του θανάτου του ήταν το τραύμα που προκλήθηκε από τη σφαίρα που υπήρχε ακόμα
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του
Ο εγκέφαλος του αφαιρέθηκε προτού βαλσαμωθεί το σώμα του. Η σοβιετική κυβέρνηση ανάθεσε
Το [[Ίδρυμα Εγκεφάλου]] δημιουργήθηκε στη Μόσχα για αυτόν
Σύγχρονοι ανατομιστές δεν θεωρούν πλέον ότι η μορφολογία μπορεί μόνη της να καθορίσει τη λειτουργία του εγκεφάλου.
Γραμμή 199:
Η Αγία Πετρούπολη μετονομάστηκε σε [[Λένινγκραντ]] προς τιμήν του. Αυτό παρέμεινε το όνομα της πόλης μέχρι την πτώση της [[Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών|Σοβιετικής Ένωσης]] το [[1991]], όταν έλαβε ξανά το αρχικό όνομά της.
Σε προσωπικό επίπεδο ο Λένιν ήταν μετριόφρων και αποδοκίμαζε την κολακεία. Αλλά μετά
Μέχρι σήμερα η σορός του φυλάσσεται στο μαυσωλείο όπου επιστήμονες - συντηρητές ελέγχουν το σώμα του δύο φορές την εβδομάδα για τυχόν φθορά. Κάθε 18 μήνες μεταφέρεται σε ένα εργαστήριο κάτω από το μαυσωλείο του, εξετάζεται και βυθίζεται σε χημικές ουσίες για συντήρηση. Ήταν ο πρώτος Ρώσος που φυγαδεύτηκε από τη [[Μόσχα]] το 1941, περνώντας την περίοδο του πολέμου στη [[Σιβηρία]].
== Ο Λένιν ως θεωρητικός ==
Ο Λένιν, εκτός από μεγάλος επαναστάτης και στρατηγικός νους, ήταν σημαντικός επιστήμονας και στοχαστής. Βασιζόμενος στις ανακαλύψεις των θεμελιωτών του Μαρξισμού, έδωσε ρηξικέλευθες απαντήσεις, οι οποίες έχουν επίδραση και σήμερα, σε καίρια ζητήματα της σύγχρονης εποχής. Κατ' αυτόν τον τρόπο προέκυψε μια νέα θεωρία, οργανικά και αναπόσπαστα συνδεδεμένη με την προηγουμένη, με την οποία συνιστά ενιαίον όλο, ο ''Λενινισμός''. Μελέτησε, συν τοις άλλοις, επιστημονικά τον [[ιμπεριαλισμός|ιμπεριαλισμό]] και ανέπτυξε κι εμπλούτισε τη θεωρία και την πρακτική της ταξικής πάλης, της δημοκρατικής και της σοσιαλιστικής επανάστασης και της δικτατορίας του προλεταριάτου, καθώς και της σοσιαλιστικής οικοδόμησης και της μετάβασης στον Κομμουνισμό. Η επιστημονική μελέτη των αιτίων που οδήγησαν τη Σοβιετική Ένωση στην καπιταλιστική παλινόρθωση και, συνακόλουθα, στη διάλυση εδράζεται
Στον χώρο της φιλοσοφίας,ο Λένιν υπερασπίστηκε
== Στον πολιτικό μύθο της Σοβιετικής Ένωσης ==
Ο Λένιν είχε σημαντική θέση στην πολιτική ιστορία της Σοβιετικής Ένωσης. Η θέση αυτή επιβλήθηκε από το Κομμουνιστικό Κόμμα με σκοπό τη δημιουργία μιας κοινής σοβιετικής εθνικής ταυτότητας που θα ένωνε τις πολυάριθμες εθνικές ομάδες της ΕΣΣΔ. Η ηγεσία καλλιέργησε την εικόνα του Λένιν ως του σημαντικότερου προσώπου που έφερε τη νίκη του λαού επί των «καταπιεστών» του. Μετά
Το 1970 οι Σοβιετικοί εόρτασαν την 100ή επέτειο από τη γέννηση του Λένιν με εξαιρετική λαμπρότητα και με τη συμμετοχή εκπροσώπων κομμουνιστικών και σοσιαλιστικών κομμάτων από ολόκληρη την υφήλιο<ref>''Τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Λένιν'', Ιστορικό Λεύκωμα 1970, σελ. 130-131, Καθημερινή (1998)</ref>.
Γραμμή 233:
# [[1908]]: ''Τα διδάγματα της κομμούνας''
# [[1909]]: ''[[s:Σχετικά με τη στάση του Εργατικού Κόμματος απέναντι στη θρησκεία|Σχετικά με τη στάση του Εργατικού Κόμματος απέναντι στη θρησκεία]]''
# 1909: ''Γράμμα προς
# [[1911]]: ''Ερύθημα αιδούς του υποκριτή και ταρτούφου Τρότσκι''
# 1911: ''Από το στρατόπεδο του "εργατικού" κόμματος του Στολίπιν''
Γραμμή 258:
# [[1923]]: ''H Επανάστασή μας''
# 1923: ''Προς τον Λ.Ν. Τρότσκι''
# 1923: ''Προς
# ''Για τον Μαρξ και
# ''Φιλοσοφικά τετράδια''
# ''Κριτικά Σημειώματα για το Εθνικό Ζήτημα''
Γραμμή 270:
* 1909. «Υλισμός και Εμπειριοκριτικισμός»
* 1918. «Τα άμεσα καθήκοντα της σοβιετικής εξουσίας»
* 1921. «Για
== Πηγές ==
* [http://www.marxists.org/archive/trotsky/1939/xx/lenin02.html Λήμμα της Εγκυκλοπαίδειας Britannica Έκδοση 1939 για
* [http://www.stel.ru/museum/ Σελίδα με βιογραφικά στοιχεία του Β. Λένιν]
* [http://www.spartacus.schoolnet.co.uk/RUSlenin.htm Βιογραφία του Β. Λένιν]
* [http://www.questia.com/PM.qst?a=o&d=101255002 Λήμμα της Εγκυκλοπαίδειας Columbia 6η Έκδοση για
== Βιβλιογραφία ==
* Βλαντίμιρ Λένιν, ''Άπαντα'', εκδ. Σύγχρονη Εποχή, [[Αθήνα]], [[1987]]
* Νετέζνα Κρούπσκαγια, ''Αναμνήσεις για
* [[Λέων Τρότσκι]], [http://www.marxists.org/archive/trotsky/works/1939/1939-lenin02.htm Λένιν]
* Ρόμπερτ Σέρβις (Robert Service), ''Λένιν: μια βιογραφία'', εκδ. Κούριερ, Αθήνα, [[2004]] ISBN 960-7851-36-6
Γραμμή 306 ⟶ 307 :
* [http://replay.web.archive.org/20060113181141/http://www.tampere.fi/culture/lenin/lenina1.htm Μουσείο Λένιν στη Φινλανδία]
* ΒΛΑΝΤΙΜΙΡ ΙΛΙΤΣ ΛΕΝΙΝ - VLADIMIR LENINE [https://www.youtube.com/watch?v=9-9p7qzO_1o]
{{clear}}
{{Διαδοχή|'''[[Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών|Πρόεδρος του Συμβουλίου των Λαϊκών Κομισαρίων]]'''<br />[[1917]]-[[1924]]|'''[[Αλέξανδρος Κέρενσκι]] (ως επικεφαλής της Προσωρινής Κυβερνήσεως)'''|'''[[Αλεξέι Ρίκοφ]]'''}}
Γραμμή 312 ⟶ 313 :
{{Authority control}}
{{Portal bar|Βιογραφίες|Σοβιετική Ένωση}}
{{Ενσωμάτωση κειμένου|en|Vladimir Lenin}}
{{DEFAULTSORT:Λενιν, Ιλιτς Βλαντιμιρ}}
[[Κατηγορία:Βλαντίμιρ Λένιν| ]]
[[Κατηγορία:Σοβιετικοί πολιτικοί]]
[[Κατηγορία:Ρώσοι επαναστάτες]]
| |||