Μανφρέδος της Σικελίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

==Πρώτα χρόνια==

 

Ο Μανφρέδος γεννήθηκε στην Βενόζα της επαρχίας Μπαζιλικάτα και είχε πάρει το επώνυμο της μητέρας του. Ο Φρειδερίκος Β΄ τον νομιμοποίησε με την γέννηση του, το ίδιο έκανε με την αδελφή του από την ίδια μητέρα [[Άννα των Χοενστάουφεν]] που την πάντρεψε με τον [[Αυτοκρατορία της Νίκαιας|Αυτοκράτορα της Νίκαιας]] [[Ιωάννης Γ´ Δούκας Βατάτζης|Ιωάννη Γ΄ Βατάτζη]]. Σπούδασε στο [[Παρίσι]] και την [[Μπολόνια]], είχε τα ίδια ενδιαφέροντα με τον πατέρα του στις τέχνες, τις επιστήμες και την ποίηση. Ο Φρειδερίκος Β΄ τον όρισε με την διαθήκη του πρίγκιπα του Τάραντα.<ref>Runciman 1958, σ. 27.</ref> Ο μεγαλύτερος ετεροθαλής αδελφός του Κορράδος Δ΄ διαδέχθηκε τον πατέρα τους στην [[Γερμανία]], την [[Ιταλία]] και την [[Σικελία]], ο Μανφρέδος θα οριζόταν αντιβασιλιάς της Σικελίας την εποχή που ο Κορράδος απουσίαζε στην Γερμανία.<ref>Abulafia 1992, σ. 406.</ref>

 

==Βασιλιάς της Σικελίας==

 

Στις 10 Αυγούστου 1258 κυκλοφόρησαν φήμες ότι ο μικρός Κορραδίνος είχε πεθάνει και ο Μανφρέδος στέφτηκε βασιλιάς της Σικελίας στο [[Παλέρμο]], όταν η φήμη αποδείχτηκε ψευδής οι απεσταλμένοι του Κορραδίνου ήρθαν να ακυρώσουν την στέψη αλλά εκείνος τους απάντησε ότι η χώρα χρειαζόταν ισχυρό βασιλιά. Ο πάπας που θεωρούσε κακούργημα την συμμαχία του Μανφρέδου με τους Σαρακηνούς ακύρωσε την στέψη του αλλά ο Μανφρέδος κέρδισε σύντομα κέρδισε τον έλεγχο σε ολόκληρη την κεντρική και βόρεια Ιταλία. Η Τοσκάνη, το [[Σπολέτο]], η [[Μάρκε]], η [[Εμίλια-Ρομάνια]] και η [[Λομβαρδία]] τον κήρυξαν αντιβασιλιά, οι κάτοικοι της Φλωρεντίας του έδωσαν όρκο υποτέλειας και τον όρισαν ''"Προστάτη της Τοσκάνης"'' και ''"Συγκλητικό των Ρωμαίων"''. Ο Μανφρέδος της Σικελίας ενίσχυσε σημαντικά την θέση του όταν έδωσε την κόρη του [[Κωνσταντία Χοενστάουφεν της Σικελίας]] σύζυγο στον [[Πέτρος Γ΄ της Αραγωνίας|Πέτρο Γ΄ της Αραγωνίας]]. Ο νέος [[Πάπας Ουρβανός Δ΄]] έντονα ενοχλημένος από αυτές τις εξελίξεις αφόρισε ξανά τον Μανφρέδο, προσπάθησε να πουλήσει το [[Βασίλειο της Σικελίας]] στον [[Ριχάρδος Α΄ της Κορνουάλης|Ριχάρδο Α΄ της Κορνουάλης]] μικρότερο αδελφό του [[Ερρίκος Γ΄ της Αγγλίας|Ερρίκου Γ΄ της Αγγλίας]] αλλά αρνήθηκε. Η δεύτερη απόπειρα ήταν περισσότερο επιτυχής, ο [[Κάρολος ο Ανδεγαυός]] μικρότερος αδελφός του Γάλλου βασιλιά [[Λουδοβίκος Θ΄ της Γαλλίας|Λουδοβίκου του Αγίου]] δέχθηκε να αγοράσει το βασίλειο (1263). Ο Μανφρέδος όταν έμαθε τα νέα εξέδωσε διάταγμα με το οποίο κήρυξε τον εαυτό του όχι απλά βασιλιά της Σικελίας αλλά και αυτοκράτορα των Ρωμαίων.<ref>Chisolm 1911, σ. 568.</ref>

 

==Η τύχη της οικογένειας του==

 

Ο Μανφρέδος της Σικελίας παντρεύτηκε σε δεύτερο γάμο την Ελένη Αγγελίνα της Ηπείρου, κόρη του [[Μιχαήλ Β΄ Κομνηνός Δούκας|Μιχαήλ Β΄ Κομνηνού Δούκα]], ο πεθερός του ήθελε μια ισχυρή συμμαχία για να προστατεύσει το [[Δεσποτάτο της Ηπείρου]] από την [[Θεσσαλονίκη]]. Με τον δεύτερο γάμο του απέκτησε μια κόρη την [[Βεατρίκη της Σικελίας (1260-1307)|Βεατρίκη της Σικελίας]] και τέσσερις γιους : Φρειδερίκο, Ερρίκο, Άνσελμο και Φρεντερίκ, όλα τα αδέλφια μαζί με την μητέρα του αιχμαλωτίστηκαν από τον Κάρολο τον Ανδεγαυό στην ''"μάχη του Μπενεβέντο"'' (1266). Η Ελένη Αγγελίνα πέθανε φυλακισμένη στην Νοσέρα (1271).<ref>Bennett & Weikert 2016, σ. 144.</ref> Τα παιδιά της φυλακίστηκαν από τον Κάρολο στο [[Καστέλ ντελ Μόντε]], ο [[Κάρολος Β΄ της Νεαπόλεως]] τους μετέφερε αλυσοδεμένους στο Κάστρο του Αυγού (1299).<ref>Gregorovius 2010, σ. 537, n. 1</ref> Οι συνθήκες αιχμαλωσίας των παιδιών της ήταν στον μέγιστο βαθμό άθλιες, αλυσοδεμένοι στο σκοτάδι χωρίς φαγητό, τα αδέλφια σύντομα τυφλώθηκαν και παραφρόνησαν. Οι δύο μικρότεροι Άνσελμο και Φρεντερίκ δεν άντεξαν και πέθαναν, ο Ερρίκος επέζησε άλλα 18 χρόνια και πέθανε σε ηλικία 47 ετών (1309), ''"λιμοκτονημένος, τυφλός και τρελός"''.<ref>Gregorovius 2010, σ. 537, n. 1</ref><ref>Bennett & Weikert 2016, σσ. 145–46.</ref> Η Βεατρίκη ελευθερώθηκε με διαταγή του [[Ρουτζέρο ντι Λαούρια]] μετά από μάχη έξω από την Νάπολη (1284) και παντρεύτηκε τον Μανφρέδο Δ΄ του Σαλούτσο.<ref>Cawley 2016.</ref> Ο μεγαλύτερος γιος Φρειδερίκος δραπέτευσε από την φυλακή στην [[Γερμανία]], έζησε σε διάφορες Ευρωπαϊκές αυλές μέχρι που πέθανε τελικά στην [[Αίγυπτος|Αίγυπτο]] (1312).<ref>Koller 2007.</ref><ref>Haverkamp 1988, σ. 267.</ref>

Ο Μανφρέδος της Σικελίας είχε τουλάχιστον άλλη μία νόθη κόρη την Φλορντελίς.<ref>Koller 2007.</ref>