Ιέρων Α΄ ο Συρακούσιος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 2:
Ο '''Ιέρων''' ήταν τύραννος της πόλης των [[Συρακούσες|Συρακουσών]] από το [[477 π.Χ.|477]] έως το [[467 π.Χ.]]. Ήταν δευτερότοκος γιος του [[Δεινομένης ο Συρακούσιος|Δεινομένη]] από την [[Γέλα]], αδελφός και διάδοχος του πρωτότοκου [[Γέλων ο Συρακούσιος|Γέλωνα]].
==Βιογραφία==
Πολέμησε σε αρκετές μάχες στο πλευρό του μεγαλύτερου αδελφού του Γέλωνα και όταν αυτός έγινε τύραννος των Συρακουσών, του ανέθεσε την διακυβέρνηση της Γέλας. Λίγο πριν το θάνατό του, το [[478 π.Χ.]], ο Γέλων τον όρισε ως διάδοχό του σε όλη την επικράτειά του. <ref>Διόδωρος ΧΙ 38</ref> Ο τρίτος αδελφός Πολύζηλος, ο οποίος είχε αναλάβει κυβερνήτης της Γέλας, αντιτάχθηκε στην εξουσία του Ιέρωνα και κατέφυγε στον τύραννο του Ακράγαντα [[Θήρων ο Ακραγαντίνος|Θήρωνα]], ενώ και άλλες σικελικές πόλεις αναμείχθηκαν στην έριδα αυτή.<ref>Διόδωρος ΧΙ 48</ref>
Η σύγκρουση φαινόταν αναπόφευκτη αλλά με την παρέμβαση του ποιητή [[Σιμωνίδης ο Κείος|Σιμωνίδη]] οι δύο μερίδες συμφιλιώθηκαν (477). Την ίδια χρονιά ο Ιέρων έστειλε αποτελεσματική βοήθεια στους [[Επιζεφύριοι Λοκροί|Επιζεφυρίους Λοκρούς]] της Κάτω Ιταλίας, που δέχονταν επίθεση από τον τύραννο του Ρηγίου Αναξίλα. <ref>Λεκατσάς, σελ. 143</ref>
Γραμμή 7 ⟶ 8 :
Για να εξασφαλίσει την εξουσία του, ο Ιέρων μετέφερε το 476 τους κατοίκους της [[Νάξος (Σικελία)|Νάξου]] και της [[Κατάνη|Κατάνης]]στους [[Λεοντίνοι|Λεοντίνους]], μετονόμασε την Κατάνη σε Αίτνα και εγκατέστησε σ’ αυτήν 5.000 Συρακουσίους και 5.000 Πελοποννήσιους μισθοφόρους, <ref>Διόδωρος ΧΙ 49, Στράβων, 6.2.3</ref> αναθέτοντας την διακυβέρνησή της στον γιο του Δεινομένη με δωρικούς θεσμούς. <ref>Λεκατσάς, σελ. 136</ref> Τότε επίσης πήρε τον τίτλο του βασιλιά. Το 474 ήρθε σε επικουρία των κατοίκων της Κύμης της Ιταλίας, νίκησε τους [[Ετρούσκοι|Ετρούσκους]] σε ναυμαχία και κατέλυσε οριστικά την [[θαλασσοκρατία]] τους. <ref>Διόδωρος ΧΙ 51</ref> Για τη νίκη του αυτή αφιέρωσε ετρουσκικό κράνος στην Ολυμπία με αναθηματική επιγραφή πάνω του. <ref>Σήμερα στο Βρεταννικό Μουσείο [http://www.britishmuseum.org/research/collection_online/collection_object_details.aspx?objectId=399519&partId=1]</ref> Λίγο αργότερα νίκησε και εκθρόνισε τον Θρασυδαίο, γιο και διάδοχο του τυράννου του Ακράγαντα Θήρωνα. <ref>Διόδωρος ΧΙ 53</ref>
Κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησής του οι [[Συρακούσες]] γνώρισαν μεγάλη ακμή. Τον πλούτο του φανερώνουν τα πολλά ωραιότατα νομίσματα, που κόπηκαν επί της βασιλείας του. Υποστήριξε τους ποιητές, τους μουσικούς και γενικά τους καλλιτέχνες. Στην αυλή του προσκλήθηκαν και διέμειναν πολλοί λαμπροί άνδρες της εποχής, όπως ο [[Σιμωνίδης ο Κείος|Σιμωνίδης]], ο [[Ξενοφάνης]], ο [[Επίχαρμος]], ο [[Αισχύλος]] (που έγραψε το
▲Τον πλούτο του φανερώνουν τα πολλά ωραιότατα νομίσματα που κόπηκαν επί της βασιλείας του. Υποστήριξε τους ποιητές, τους μουσικούς και γενικά τους καλλιτέχνες. Στην αυλή του προσκλήθηκαν και διέμειναν πολλοί λαμπροί άνδρες της εποχής όπως ο [[Σιμωνίδης ο Κείος|Σιμωνίδης]], ο [[Ξενοφάνης]], ο [[Επίχαρμος]], ο [[Αισχύλος]] (που έγραψε το, μη σωζόμενο, δράμα «Αιτναίαι» για τους εορτασμούς των αλλαγών στην Κατάνη), ο [[Πίνδαρος]], ο [[Βακχυλίδης]] και άλλοι <ref>Λεκατσάς, σελ. 143</ref> ενώ γύρω στο [[470 π.Χ.]] πιθανόν να φιλοξένησε τον εξόριστο από την [[Αθήνα]], [[Θεμιστοκλής|Θεμιστοκλή]].
Ο Διόδωρος χαρακτηρίζει τον Ιέρωνα φιλάργυρο και βίαιο και αντιδιαστέλλει τον χαρακτήρα του προς αυτόν του αδελφού του Γέλωνα, που ήταν ήπιος και απλός. <ref>Διόδωρος ΧΙ 67</ref> Ήταν ο πρώτος ηγεμόνας, ο οποίος οργάνωσε δίκτυο κατασκοπείας, χρησιμοποιώντας τους λεγόμενους «ωτακουστάς». <ref>Αριστοτέλης Πολιτικά, βιβλίο Ε΄ 1313b : «καὶ οὓς ὠτακουστὰς ἐξέπεμπεν Ἱέρων»</ref> Κατά Λεκατσάν «οι κακίες των αυταρχικών ηγεμόνων δεν του απολείπανε, μα στάθηκε δέξιος πολιτικός, που κορύφωσε την ακμή της πολιτείας». <ref>Λεκατσάς, σελ. 63</ref>
Πέθανε στην Κατάνη το 467 π.Χ. μετά από βασιλεία δώδεκα περίπου ετών και τιμήθηκε εκεί σαν να ήταν ο οικιστής της πόλης. Τον διαδέχτηκε ο αδελφός του [[Θρασύβουλος ο Συρακούσιος|Θρασύβουλος]] για ένα μόνο χρόνο. <ref>Διόδωρος ΧΙ 38 και 66</ref> Ο τάφος όμως του Ιέρωνα στην Κατάνη καταστράφηκε από τους παλαιούς κατοίκους της πόλης, όταν αυτοί επέστρεψαν από την εξορία και έδιωξαν τους εποίκους του Ιέρωνα. <ref>Στράβων, 6.2.3</ref>
*τον Α΄ Πυθιονίκη ύμνο για τη νίκη του στην αρματοδρομία το 470 (όπου τον αποκαλεί όχι Συρακούσιο αλλά Αιτναίο και αναφέρεται στην νίκη του κατά των Ετρούσκων του 474)▼
*τον Β΄ Πυθιονίκη ύμνο, που αμφισβητείται αν όντως αφορά νίκη του Ιέρωνα στους Δελφούς <ref>Λεκατσάς, σελ. 143</ref>
*τον
Αναφορά στον Ιέρωνα έχουν και ο
Υπ’ όψιν ότι νίκη σε ιπποδρομία ή σε αρματοδρομία δεν σήμαινε, ότι ο νικητής ίππευε ο ίδιος ή ότι οδηγούσε το άρμα, αλλά ότι πρώτευσαν τα άλογα του ιπποτροφείου του. Εξαίρεση ενδεχομένως αποτελεί ο
▲Για τον Ιέρωνα ο Πίνδαρος συνέθεσε
▲*τον Α΄ Ολυμπιονίκη για τη νίκη του στην ιπποδρομία το 476
▲*τον Α΄ Πυθιονίκη για τη νίκη του στην αρματοδρομία το 470 (όπου τον αποκαλεί όχι Συρακούσιο αλλά Αιτναίο και αναφέρεται στην νίκη του κατά των Ετρούσκων του 474)
▲*τον Β΄ Πυθιονίκη, που αμφισβητείται αν όντως αφορά νίκη του Ιέρωνα στους Δελφούς <ref>Λεκατσάς, σελ. 143</ref> και που αναφέρεται στην βοήθειά του προς τους Επιζεφυρίους Λοκρούς του 477
▲*τον Γ΄Πυθιονίκη, που κι αυτός δεν είναι κατά κυριολεξίαν επίνικος αλλά αναφέρει εν παρόδω δύο παλιές νίκες του Ιέρωνα στα Πύθια το 482 και 478 <ref>Λεκατσάς, σελ. 148</ref>
▲Αναφορά στον Ιέρωνα έχουν και ο ΣΤ’ Ολυμπιονίκης και οι Α΄ και Θ΄ Νεμεονίκες, αφιερωμένοι σε άλλους Συρακούσιους νικητές.
▲Υπ’ όψιν ότι νίκη σε ιπποδρομία ή σε αρματοδρομία δεν σήμαινε ότι ο νικητής ίππευε ο ίδιος ή ότι οδηγούσε το άρμα αλλά ότι πρώτευσαν τα άλογα του ιπποτροφείου του. Εξαίρεση ενδεχομένως αποτελεί ο Β΄Πυθιονίκης <ref>Λεκατσάς, σελ. 143</ref>
Ο Βακχυλίδης συνέθεσε τον τρίτο, τέταρτο και πέμπτο επίνικους ύμνους του για τον Ιέρωνα.
| |||