Αρσινόη Β΄ της Αιγύπτου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 30:
</table>
|}
Η Αρσινόη παντρεύτηκε το βασιλιά [[Λυσίμαχος|Λυσίμαχο]] της Θράκης στην ηλικία των δεκαέξι ετών. Εκείνος είχε μόλις λάβει τον έλεγχο του μεγαλύτερου μέρους της [[Μικρά Ασία|Μικράς Ασίας]] ( [[300 π.Χ.]] ) Της χάρισε τρεις πόλεις και άλλαξε το όνομα της [[Έφεσος|Εφέσου]] για εκείνη το [[293 π.Χ.]]. Η Αρσινόη απέκτησε μαζί του τρεις γιους, τον [[Πτολεμαίος Νιος|Πτολεμαίο]], το [[Φίλιππος (γιος του Λυσίμαχου)|Φίλιππο]] και το [[Λυσίμαχος (γιος του Λυσίμαχου)|Λυσίμαχο]].
Στην αυλή του συζύγου της οι Πτολεμαίοι εκπροσωπούνταν από ένα ακόμη μέλος: από τη [[Λυσάνδρα]], κόρη του πατέρα της Αρσινόης από την τρίτη σύζυγό του, την [[Ευρυδίκη της Αιγύπτου|Ευρυδίκη]]. Όταν η Ευρυδίκη κατέφθασε στην Αίγυπτο για να παντρευτεί, είχε μαζί της μια νεαρή χήρα, τη Βερενίκη, την οποία και προσκάλεσε να γίνει κυρία επί των τιμών της. Ωστόσο έμελλε από κολλητές φίλες να γίνουν φανατικοί εχθροί. Η Βερενίκη κατάφερε να ξελογιάσει το βασιλιά και έγινε επίσης γυναίκα του. Του χάρισε παιδιά: την Αρσινόη, τη [[Φιλωτέρα]] και τον Πτολεμαίο, ο οποίος τελικά διαδέχθηκε τον πατέρα του ( ως Πτολεμαίος Β’ ) κι ας υπήρχε μεγαλύτερος γιος του βασιλιά από τη Βερενίκη, ο [[Πτολεμαίος Κεραυνός]]. Οι δύο βασιλικές σύζυγοι, κάποτε φίλες, τώρα μισούσαν θανάσιμα η μία την άλλη και η πικρία αυτή μεταδόθηκε και στα παιδιά τους. Η κόντρα αυτή μετανάστευσε έτσι στην αυλή του Λυσίμαχου, στη Θράκη.
Όταν λοιπόν η Αρσινόη παντρεύτηκε το Λυσίμαχο και η Λυσάνδρα το γιο του, τον [[Αγαθοκλής (γιος του Λυσίμαχου)|Αγαθοκλή]], οι δυο τους βρέθηκαν αμέσως σε αντίθετα στρατόπεδα που δολοπλοκούσαν θέλοντας να καταστρέψουν το ένα το άλλο. Η Αρσινόη ως βασίλισσα πρέπει να είχε μεγαλύτερη επιρροή στην αυλή από ότι η ετεροθαλής αδελφή της. Ωστόσο η θέση και η επιρροή της Λυσάνδρας ήταν επίσης σε υψηλά επίπεδα. Ο Αγαθοκλής ήταν ένας πρίγκιπας με μεγάλη υπόληψη στην αυλή. Είχε ηγηθεί επιτυχημένων στρατιωτικών επιχειρήσεων, είχε νικήσει πολλές μάχες και είχε επεκτείνει σε μεγάλο βαθμό την κυριαρχία και δύναμη του πατέρα του. Ήταν ο αγαπημένος τόσο του στρατού, όσο και του λαού που έβλεπαν σε αυτόν το μέλλον του βασιλείου.
Όπως ήταν αναμενόμενο η δόξα που απολάμβανε ο σύζυγος της Λυσάνδρας δυναμίτιζε το μίσος της Αρσινόης, η οποία προσπαθούσε με κάθε τρόπο να μειώσει το κύρος του Αγαθοκλή. Ο Αγαθοκλής με τη σειρά του πρόβαλλε σθεναρή αντίσταση ώστε να ματαιώσει τα σχέδια της. Στο τέλος, η Αρσινόη, φοβούμενη παράλληλα πως μετά το θάνατο του Λυσίμαχου η ίδια και τα παιδιά της θα περνούσαν στο έλεος της Λυσάνδρας, κατάφερε να πείσει το Λυσίμαχο πως ο γιος του συνωμοτούσε σε βάρος του, και σκόπευε να πάρει την εξουσία στα χέρια του. Αυτό ίσως ήταν αλήθεια, ίσως και όχι και δεν θα γίνει ποτέ γνωστό. Ωστόσο ο Λυσίμαχος το πίστεψε. Διέταξε τη φυλάκιση του Αγαθοκλή και, λίγο καιρό μετά, τον δηλητηρίασε ( [[282 π.Χ.]] ). Η Λυσάνδρα καταβλήθηκε από λύπη. Περισσότερο φοβήθηκε για την τύχη της και τη μοίρα των παιδιών της. Ήταν πια προφανές πως δεν υπήρχε ασφάλεια πια για εκείνη στη Μακεδονία, οπότε κατέφυγε στην Ασία μαζί με τον ομοαίματο αδελφό της, Πτολεμαίο Κεραυνό. Εκεί τέθηκε υπό την προστασία του [[Σέλευκος Α' Νικάτωρ|Σέλευκου]], βασιλιά της [[Συρία]]ς.
| |||