Ηλίας Ηλιού: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1951|1951]] εξελέγη βουλευτής της ΕΔΑ στην Εκλογική περιφέρεια Λέσβου-Λήμνου αν και ήταν εξόριστος, αλλά η εκλογή του ακυρώθηκε.<ref>Ηλίας Νικολακόπουλος, «Οι εκλογές της 9ης Σεπτεμβρίου 1951 και η κάθοδος του Παπάγου», Ιστορία του Ελληνικού Έθνους της Εκδοτικής Αθηνών, τομ. ΙΣΤ (2000), σελ.178-179</ref> Εκλέχτηκε ξανά το [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1956|1956]] και στη συνέχεια σε όλες τις επόμενες εκλογές. Κοινοβουλευτικό εκπρόσωπος της ΕΔΑ μετάτο 1958.<ref>Ηλίας Νικολακόπουλος, «Η ανατροπή της Κυβέρνησης Καραμανλή και οι εκλογές του 1958», Ιστορία του Ελληνικού Έθνους της Εκδοτικής Αθηνών, τομ. ΙΣΤ (2000), σελ.199</ref> Ως το 1963 στο νομό Λέσβου και το 1964 στην [[Εκλογική περιφέρεια Α΄ Αθηνών|Α΄ Αθήνας]]. Ως το 1967 ο Ηλίας Ηλιού ήταν μόνιμος κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΕΔΑ. Ως νομικός με σπάνια γενική παιδεία και ως μετριοπαθής πολιτικός έχαιρε ιδιαίτερης εκτίμησης από όλες τις πολιτικές πτέρυγες της [[Βουλή των Ελλήνων|Βουλής]]. Προφητική αναφέρεται, η καταγγελία του από το βήμα της Βουλής κατά της επερχόμενης τότε «χούντας των στρατοκρατών» και συγκεκριμένα κατά του αντισυνταγματάρχη [[Γεώργιος Παπαδόπουλος|Γεώργιου Παπαδόπουλου]] στις 23 Ιουλίου 1965, ενώ είχε καταγγείλει ως πράξη προβοκάτσιας το ''σαμποτάζ του Έβρου''<ref>-νοθεία καυσίμων τεθωρακισμένων της μονάδας του Παπαδόπουλουστον Έβρο.Θανάσης Διαμαντόπουλος, «Το κίνημα τη 21ης Απριλίου 1967»,Ιστορία του Ελληνικού Έθνους της Εκδοτικής Αθηνών, τομ. ΙΣΤ (2000), σελ268</ref>