Ραούλ Τζούλια: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η ''Τρικυμία'' του σκηνοθέτη [[Πωλ Μαζέρσκι]] σημείωσε τη στροφή του Τζούλια προς τον κινηματογράφο, που επιβεβαιώθηκε με τον ρόλο του Ρέυ στο κινηματογραφικό μιούζικαλ ''[[Μια μέρα, ένας έρωτας]]'' του [[Φράνσις Φορντ Κόπολα]]. Θεωρώντας ότι το σενάριο της ταινίας ''[[Το φιλί της γυναίκας αράχνης|Το φιλί της Γυναίκας-αράχνης]]'' ήταν μοναδικό, συμφώνησε να αρχίσει το γύρισμα πριν συμφωνηθεί η αμοιβή του και ταξίδεψε στη Νότιο Αμερική, όπου μίλησε με επαναστάτες και πρώην φυλακισμένους για να εξοικειωθεί με τις εμπειρίες και τις ιδέες τους<ref name="p. 60">Cruz et al., p. 60</ref>. Εκτός από εμπορική επιτυχία, η ταινία του απέφερε μία υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα. Το επόμενο έτος εμφανίσθηκε στην πρώτη πορτορικάνικη ταινία του (''La Gran Fiesta''), με ένα μονόλογο προς το τέλος της. Για τον ρόλο του κομμωτή στην ταινία ''[[Το Επόμενο Πρωινό]]'' του [[Σίντνεϊ Λουμέτ]] με τους [[Τζέιν Φόντα]] και [[Τζεφ Μπρίτζες]], ο Τζούλια πήρε μαθήματα κομμωτικής και εργάσθηκε σε κομμωτήριο για λίγο καιρό<ref name="p.64">Cruz et al., p. 64</ref>.

 

 

Το 1991, όταν απεβίωσε ο Παπ, ο Τζούλια είπε ότι ο σκηνοθέτης αυτός ήταν υπεύθυνος για το ότι έβρισκε ρόλους πέρα από τους «στερεότυπους ισπανόφωνους» ή αυτούς του «Λατίνου εραστή»<ref name="p.71">Cruz et al., σελ. 71</ref>. Το 1992 επέστρεψε στο θέατρο για τον ''`Ανθρωπο από τη Μάντσα'', μία προσαρμογή του ''[[Δον Κιχώτης|Δον Κιχώτη]]'', όπου ο Τζούλια έπαιζε τον Δον Κιχώτη 8 φορές την εβδομάδα.