Γεώργιος Σφραντζής: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→Βιογραφικά στοιχεία: προσθήκη για το γάμο του Κωνσταντίνου και τη μεσολαβησή του |
→Παραπομπές: Εισαγωγή δομής |
||
Γραμμή 1:
{{πληροφορίες προσώπου}}Ο '''Γεώργιος Φραντζής''' ή '''Σφραντζής'''<ref>Η ακριβέστερη ονομασία του είναι Σφραντζής: [http://constantinople.ehw.gr/Forms/fLemmaBody.aspx?lemmaid=10963 Λήμμα «Γεώργιος Σφραντζής»], στην ''Εγκυκλοπαίδεια Μείζονος Ελληνισμού''.</ref> ([[Κωνσταντινούπολη]], [[1401]] – [[Κέρκυρα]], [[1480]]) ήταν [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|Βυζαντινός]] ([[ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Ρωμαίος]]) αξιωματούχος, διπλωμάτης και ιστορικός συγγραφέας, που έγραψε το χρονικό της [[Άλωση της Κωνσταντινούπολης (1453)|άλωσης της Κωνσταντινούπολης]], ο μόνος από τους τέσσερις ιστορικούς της που την έζησε από σαν αυτόπτης μάρτυρας, στενός φίλος και συνεργάτης του τελευταίου αυτοκράτορα [[Κωνσταντίνος ΙΑ΄ Παλαιολόγος|Κωνσταντίνου ΙΑ Παλαιολόγου]].
== Βιογραφικά στοιχεία ==
Γραμμή 9:
Νεαρός συνόδευσε τον αυτοκράτορα του Βυζαντίου [[Ιωάννης Η΄ Παλαιολόγος|Ιωάννη Η΄ Παλαιολόγο]], ως θαλαμηπόλος (''πρωτοβεστιάριος''), όταν αυτός επισκέφτηκε τους αδερφούς του στην Πελοπόννησο στις 26 Δεκεμβρίου του 1427.<ref>Στέφανος Θωμόπουλος, 1888, βλ. πηγές σελ. 314</ref> Διατηρούσε στενές σχέσεις με τον [[δεσπότης|δεσπότη]] του Μυστρά και μετέπειτα [[αυτοκράτορας|αυτοκράτορα]] [[Κωνσταντίνος ΙΑ' Παλαιολόγος|Κωνσταντίνο Παλαιολόγο]], και όσο ήταν στην αυλή του πήρε μέρος την άνοιξη του 1429 στην εκστρατεία [[Πολιορκία της Πάτρας (1429)|εναντίον των Πατρών]], που τότε διοικούσε ο [[Κεντυρίων Β΄ Ζαχαρίας|Κεντυρίων Ζαχαρίας]]. Κατά τη διάρκειά της έσωσε τη ζωή του Κωνσταντίνου αλλά πιάστηκε ο ίδιος αιχμάλωτος<ref name=":1">{{Cite web|url=https://www.scribd.com/doc/143966239/%CE%9A%CE%91%CE%9D%CE%95%CE%9B%CE%9B%CE%9F%CE%A0%CE%9F%CE%A5%CE%9B%CE%9F%CE%A3-%CE%A0%CE%91%CE%9D%CE%91%CE%93%CE%99%CE%A9%CE%A4%CE%97%CE%A3-%CE%93%CE%95%CE%9D%CE%9D%CE%97%CE%98%CE%97%CE%9A%CE%91-%CE%A3%CE%A4%CE%9F-1402|title=ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ - ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ ΣΤΟ 1402|website=Scribd|language=en|accessdate=2019-05-01}}</ref>. Έπειτα από 40 μέρες τον απελευθέρωσε με σημαντικά ανταλλάγματα ο Κωνσταντίνος. Ο Σφραντζής έγινε εκπρόσωπος του [[Δεσποτάτο του Μυστρά|Δεσποτάτου]] στις διαπραγματεύσεις με τον [[Μουράτ Β']]. Έπειτα διοίκησε για μερικά χρόνια την Πάτρα.
=== Οικογένεια ===
Η φιλία του με την οικογένεια των Παλαιολόγων απέκτησε και πνευματικό δεσμό καθώς ο αυτοκράτορας [[Κωνσταντίνος ΙΑ΄ Παλαιολόγος]] έγινε ανάδοχος των παιδιών του<ref>{{Cite book|title=Οι ιστορικοί της αλώσεως|first=Ν.|last=Πρίντζιπα|isbn=|year=|location=|page=68}}</ref>. Ο Σφραντζής νυμφεύθηκε πριν το 1438 την Ελένη, "κόρη του
=== Διπλωματικές και διοικητικές αποστολές ===
Την ίδια χρονιά (1441) μεσολάβησε στον άρχοντα της Λέσβου [[Ντορίνο Α΄ Γκαττιλούζιο|Ντορίνο Α' Γκατιλούζιο]] για το γάμο της κόρης του [[Αικατερίνη Γατελούζου|Αικατερίνης]] με τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, κατι που πραγματοποιήθηκε στη Μυτιλήνη στις 27 Ιουλίου 1442<ref name=":1" />. Επίσης στις 20 Οκτωβρίου 1441 διαπραγματεύτηκε με το σουλτάνο Μουράτ Β, ως απεσταλμένος του Κωνσταντίνου την ανταλλαγή των εδαφών του τελευταίου στην Πελοπόννησο με αυτά του αδελφού του [[Δημήτριος Παλαιολόγος|Δημήτριου]] στη [[Μεσημβρία (Εύξεινος Πόντος)|Μεσημβρία]], επειδή ο Κωνσταντίνος ήθελε να ναι πιο κοντά στην Κωνσταντινούπολη. Η προσπάθεια αυτή απέτυχε<ref name=":1" />.
Την 1η Μαρτίου 1443 τοποθετήθηκε διοικητής στη Σηλυβρία, μια νευραλγικής σημασίας επαρχία της ανατολικής Θράκης ανάμεσα στην Κωνσταντινούπολη και την πρωτεύουσα των Οθωμανών [[Αδριανούπολη]]<ref name=":1" />.
=== Στην Άλωση ===
Όταν ο Κωνσταντίνος έγινε αυτοκράτορας το [[1448]], πήρε το Σφραντζή στην αυλή του στην Κωνσταντινούπολη με το υψηλό αξίωμα του Μεγάλου Λογοθέτου. Όταν έπεσε η Κωνσταντινούπολη έχασε τα παιδιά του και πιάστηκε αιχμάλωτος, κι αναγκάστηκε να υπηρετήσει το σουλτάνο ως ιπποκόμος. Την ελευθερία του όμως εξαγόρασε (πιθανώς με οικονομική βοήθεια από τη [[Άννα Νοταρά]]), όπως και της συζύγου στις αρχές του 1455. Κατέφυγαν αρχικά στο Μυστρά και τελικά στην [[Κέρκυρα]].
=== Τελευταία χρόνια στην Κέρκυρα ===
Στις 6 Σεπτεμβρίου του 1461 εγκαταστάθηκε στο ''κάθισμα'' του Αγίου Ηλία ''πλησίον του άστεως''. Ο ίδιος εξιστορεί στο Χρονικό<!--(σημείωση: σε ποιό χρονικό, στο Maius που είναι πλαστό ή στο γνήσιο Minus;)--> πως, προκειμένου να βρίσκεται πιο κοντά στον πνευματικό και φίλο του Δωρόθεο, ηγούμενο της μονής των Αγίων Αποστόλων Ιάσονος και Σωσιπάτρου, μετοίκησαν μαζί με τη σύζυγό του Ελένη, στις 15 Μαρτίου του 1462 στο ''κάθισμα'', όπως αναφέρει, του Αγίου Νικολάου ''το επωνομαζόμενον του [[Νικόλαος Τραχανιώτης|Ταρχανιώτου]]'', που του παραχώρησε το Ιερό Τάγμα. Στο ''κάθισμα'' αυτό, όπου διέμενε ''μετά των εμών'' τον Αύγουστο του 1468 μας πληροφορεί ότι "των κοσμίων μου φορεμάτων διαλυθέντων ιερά ερασοφορήσαμεν… και αντί Γεώργιος, Γρηγόριος μετωνομάσθην, αντί δε Ελένη η εμή σύνευνος Ευπραξία". Τέσσερα χρόνια αργότερα, στις 27 Ιουλίου του 1472, την ημέρα της εορτής του Αγίου Παντελεήμονος, εξιστορεί ότι "περιέπεσα εν ασθενεία τοσαύτη, ώστε και εγεγόνειν τέλειος μοναχός του μεγάλου σχήματος μη εννοήσας το τυχόν...".
| |||