Θωμάς Παλαιολόγος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→Η φυγή στην Δύση: Διορθώσεις εκφραστικού κι ορθογρφικού περιεχομένου |
→Τα χρόνια της Δεσποτείας 1428-1460: Διορθώσεις εκφραστικού κι ορθογραφικού περιεχομένου |
||
Γραμμή 9:
Το 1429 ο Θωμάς Παλαιολόγος, αφού πολιόρκησε στην [[Χαλανδρίτσα Αχαΐας|Χαλανδρίτσα]] τον [[Κεντυρίων Β΄ Ζαχαρίας|Κεντυρίωνα Β΄ Ζαχαρία]] (Centurione II Zaccaria), τελευταίο ηγεμόνα του [[Πριγκιπάτο της Αχαΐας|Πριγκιπάτου της Αχαΐας]], επέτυχε την υπογραφή συμφωνίας με την οποία θα νυμφευόταν την κόρη του πρίγκιπα, [[Αικατερίνη Ζαχαρία|Αικατερίνη]], γενόμενος έτσι ο νόμιμος διάδοχος και κληρονόμος των κτήσεων του στο [[Πριγκιπάτο της Αχαΐας]]. Στον Κεντυρίωνα Β΄ επιτράπηκε να κρατήσει την [[Βαρωνία της Αρκαδιάς]] (Κυπαρισσία), όπου και αποσύρθηκε μετά τον γάμο της θυγατέρας του μέχρι τον θάνατό του το 1432. Με τον τρόπο αυτό ο Θωμάς Παλαιολόγος κυριάρχησε στην Αχαΐα και το 1430 αναγορεύεται σε Δεσπότη της δυτικής Πελοποννήσου (με έδρα του τα [[Καλάβρυτα]]) που περιλάμβανε όλο το σημερινό [[Νομός Αχαΐας|νομό Αχαΐας]] και την [[Νομός Ηλείας|Ηλεία]], περιοχές που πέρασαν και πάλι στα χέρια των Βυζαντινών.
Το 1444 βοήθησε τον αδερφό του και δεσπότη του Μυστρά Κωνσταντίνο να ανοικοδομήσει το [[Εξαμίλιον τείχος|Εξαμίλιον Τείχος]] κοντά στον Ισθμό της Κορίνθου. Μαζί το υπερασπίστηκαν όταν επιτέθηκε ο [[Μουράτ Β΄|Μουράτ Β']] με μεγάλο τουρκικό στρατό στις 27 Νοεμβρίου 1446. Παρά την ηρωϊκή τους αντίσταση στις μάχες σώμα με σώμα, δεν είχαν πυροβολικό όπως οι οθωμανοί, το τείχος γκρεμίστηκε, ηττήθηκαν στις 10 Δεκεμβρίου και παραλίγο να χάσουν τη ζωή τους.
Μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης και τον θάνατο του Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου ΙΑ΄, ο Δημήτριος και ο Θωμάς λιποψύχησαν και προς στιγμήν σκέφτηκαν να ζητήσουν άσυλο στην [[Ιταλία]]. Αναθάρρησαν όμως και άλλαξαν σκοπό. Σύμφωνα με το νόμο, ο μεγαλύτερος έπρεπε να διαδεχτεί τον Κωνσταντίνο ΙΑ΄ στον Αυτοκρατορικό θρόνο, αλλά ο νεώτερος δεν συναίνεσε και έτσι μοίρασαν την φανταστική πλέον εξουσία, εξακολουθώντας την δικαιοδοσία τους στην Πελοπόννησο, με έδρα το Μυστρά ο πρώτος και την [[Πάτρα]] ο δεύτερος. Αναγνώρισαν την κυριαρχία του Σουλτάνου επί πληρωμή ετησίου φόρου δώδεκα χιλιάδων δουκάτων.▼
▲Μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453 και τον θάνατο του Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου ΙΑ΄, ο Δημήτριος και ο Θωμάς λιποψύχησαν και προς στιγμήν σκέφτηκαν να ζητήσουν άσυλο στην [[Ιταλία]]. Αναθάρρησαν όμως και άλλαξαν σκοπό. Σύμφωνα με το νόμο, ο μεγαλύτερος σε ηλικία Δημήτριος έπρεπε να διαδεχτεί τον Κωνσταντίνο ΙΑ΄ στον Αυτοκρατορικό θρόνο, αλλά ο νεώτερος δεν συναίνεσε και έτσι μοίρασαν την φανταστική πλέον εξουσία, εξακολουθώντας την δικαιοδοσία τους στην Πελοπόννησο, με έδρα το Μυστρά ο πρώτος και την [[Πάτρα]] ο δεύτερος. Αναγνώρισαν την κυριαρχία του Σουλτάνου επί πληρωμή μεγάλου ετησίου φόρου δώδεκα χιλιάδων δουκάτων.
Κατά της απόφασής τους αυτής εξεγέρθηκαν το καλοκαίρι του 1453 οι αρβανίτες του [[Πέτρος Μπούα Σκλέπας|Πέτρου Μπούα]] κι ο [[Μανουήλ Καντακουζηνός Γκιν]] αλλά οι δυο αδερφοί τους νίκησαν το 1454.
== Η επέλαση των Τούρκων ==
|