Σχολαστικισμός

Σχολαστικισμός ονομάζεται το φιλοσοφικό ρεύμα ή μαθησιακή μέθοδος που αποσκοπούσε στη συμφιλίωση της φιλοσοφίας που αναπτύχθηκε από τους αρχαίους κλασικούς φιλοσόφους, όπως ο Αριστοτέλης και ο Πλάτωνας, με την μεσαιωνική θεολογία και, γενικότερα, να ερμηνεύσει τα φυσικά φαινόμενα με βάση τις χριστιανικές αρχές.

Αυτή η φιλοσοφική μέθοδος αντίληψης των πραγμάτων διδασκόταν από καθηγητές των μεσαιωνικών πανεπιστημίων από τον 12ο ως τον 14ο αιώνα. Η μη ρεαλιστική αντιμετώπιση της πραγματικότητας οδήγησε τον σχολαστικισμό σε παρακμή. Καλλιεργήθηκε από Ρωμαιοκαθολικούς μοναχούς, ενώ σημαντικότεροι εκπρόσωποί του θεωρούνται οι εξής:

• Πέτρος Αβελάρδος (1079-1142)
• Φραγκίσκος της Ασίζης (1182-1226)
• Ρογήρος Βάκων (1214-1294)
• Μποναβεντούρα (1221-1274)
• Θωμάς Ακινάτης (1225-1274)