Δυναστεία της Έμεσας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 44:
Τον Σόαιμο, που απεβίωσε το 72, διαδέθηκε ο γιος του '''Αλεξίων Β΄'''. Παρά το γεγονός ότι η δυναστεία ήταν πιστή στη Ρώμη, το Ρωμαϊκό κράτος -για άγνωστο λόγο- μείωσε την αυτονομία της Έμεσας. Φαίνεται, πως ήταν ο τελευταίος βασιλιάς της Έμεσας, διότι μετά το τέλος του το βασίλειο μάλλον προσαρτήθηκε στη Ρωμαϊκή επαρχία της Συρίας, αν και δεν υπάρχουν σαφείς ενδείξεις γι' αυτό.
 
Ο Αλεξίων Α΄Β΄ και οι διάδοχοί του είχαν μόνο τελετουργική εξουσία. Εκείνος απεβίωσε το 78 και τον διαδέχθηκε ο γιος του '''Σαμψιγέραμος Γ΄'''. Λίγα γνωρίζουμε για μετά το 78. Ως τον 3ο αι. τα μέλη της δυναστείας είχαν γίνει κυβερνήτες της Έμεσας και μετά ιερείς-βασιλείς ενός υποτελούς στη Ρώμη βασιλείου. Το διάστημα 211-217 ο [[Καρακάλλας]] έκανε την Έμεσα Ρωμαϊκή αποικία (colonia), εν μέρει λόγω της καταγωγής της δυναστείας του των Σεβήρων από την Έμεσα. Με την επιρροή και την εξουσία της δυναστείας, η Έμεσα μεγάλωσε και έγινε μία από τις πιο σημαντικές πόλεις της Ρωμαϊκής Ανατολής. Παρά τον φιλοπόλεμο χαρακτήρα των κατοίκων, αυτοί εξήγαγαν σιτάρι, σταφύλια και ελιές σε όλο τον ρωμαϊκό κόσμο και η πόλη έγινε μέρος της ανατολικής οδού από την ενδοχώρα στην ακτή· αυτό ωφέλησε την τοπική και τη ρωμαϊκή οικονομία. Η Έμεσα έστειλε άνδρες στις ρωμαϊκές λεγεώνες και οι τοξότες της απετέλεσαν βοηθητικό σώμα τού αυτοκρατορικού στρατού. Στη σύγχρονη Συρία η Έμεσα/Χομς έχει διατηρήσει την τοπική υπεροχή της ως εμπορικό κέντρο των γύρω κωμών.
 
[[File:Elagabalus Aureus Sol Invictus.png|thumb|right|300px|Aureus τού Ελαγάβαλου, επιγραφή IMP. C. M. AVR. ANTONINUS P. F. AVG. Στην άλλη όψη τεθριππο μεταφέρει τον ιερό λίθο, επιγραφή SANCT DEO SOLI ELAGABAL.]]